Je bent tachtig. Kan je je nog herinneren wanneer je voor de eerste keer besefte dat we het milieu moeten beschermen?

Dat was al in de jaren 1960, toen werd beslist om energie te produceren op basis van kernenergie. De oorlog zat nog goed in mijn geheugen en zeker de lancering van de atoombom. We wisten toen al heel goed welke risico’s er verbonden waren aan kernenergie. Op dat moment had ik het gevoel dat het gezond verstand zoek was. Toevallig leerde ik toen ook enkele mensen kennen die mij hielpen inzien dat milieubescherming nodig was. Ik was toen ongeveer dertig jaar.

Was er in jouw omgeving ook al sprake van zo’n bewustwording? Of had je de indruk dat je een beetje alleen stond op dat vlak?

Het was het begin van de grote anti-atoombetogingen. De mensen kwamen op straat. Maar voor de rest denk ik dat ze zich weinig – of geen – zorgen maakten om het leefmilieu.

Heeft die bewustmaking geleid tot concrete acties?

Neen, niet echt, om de simpele reden dat ik altijd vrij eenvoudig heb geleefd. Daardoor kon ik ook niet zo veel veranderen! Maar mijn manier van denken is wel veranderd. En later ben ik dan sympathisante van Greenpeace geworden. Dat was in de jaren 1990.

Hoe is de wereld rondom jou veranderd in 80 jaar?

Ik vind dat we recht op een catastrofe afstevenen. Denk maar aan de bijen. Die worden verwoest door giftige stoffen. Maar we hebben de bijen nodig, zij zijn in zekere zin de bewakers van onze voedselbronnen. Dat is voor mij een zoveelste bewijs dat het gezond verstand niet meer bestaat. En dan heb je natuurlijk ook het verdwijnen van vis door de intensieve visvangst, de klimaatverandering en de genetisch gemodificeerde organismen (ggo’s). De landbouwers zijn verplicht om schulden aan te gaan om ggo-zaaigoed te kopen. Voor mij is eindeloos consumeren een mythe. Dat doet mij denken aan een antwoord dat Gandhi ooit gaf aan een Brits journalist: ‘Om zijn welvaart te bereiken heeft Groot-Brittannië de helft van de rijkdommen van de planeet nodig gehad; hoeveel planeten zal een land als India dan nodig hebben?’

"Ik ben een grote fan van het internet"

En vind je dat de mensen rondom jou zijn veranderd?

Ik heb een beetje een dubbel gevoel: enerzijds zijn de mensen meer gemobiliseerd, maar tegelijk heb ik de indruk dat zij de milieudossiers niet altijd kennen. Maar dat komt deels ook doordat de media, tenminste sommige media, dossiers steeds minder grondig uitdiepen. En ik kijk ook hoe het loopt in het gezin van mijn zoon, die vijftig jaar is. Milieu is er een prioriteit, hij praat daar heel veel over bij hem thuis, maar tegelijk stel ik vast dat de waarden veranderd zijn. Financiële zaken worden vandaag steeds belangrijker en dat valt natuurlijk wel te begrijpen. Ik denk dat die situatie in veel gezinnen hetzelfde is. Volgens mij was alles veel eenvoudiger toen ik de leeftijd van mijn zoon had, de waarden waren dieper gevestigd.

Lees je vaak dit magazine?

Ik ben vooral een grote fan van het internet! Ik informeer me heel vaak online. En natuurlijk kan ik dan ook tegelijk af en toe de petities tekenen die Greenpeace verstuurt.

Veel sympathisanten, die jonger zijn dan jou, lezen dit magazine. Wat zou je hen willen zeggen?

Ga ervoor en vooral, wees verontwaardigd!