Je bent op dezelfde dag geboren als Greenpeace. Wat is je vroegste herinnering aan onze organisatie?

Ik moet zestien jaar zijn geweest, ik zat in het vijfde jaar van de middelbare school. Onze klas had een feestje georganiseerd en voor die gelegenheid hadden we allemaal een T-shirt gekocht met ‘No Time To Waste’ erop. Het was dus dankzij mijn vrienden die het initiatief hadden genomen dat ik besefte dat Greenpeace bestond en dat je die organisatie kon steunen.

En waarom heb je dan beslist om Greenpeace te steunen?

Wel, gewoon omdat het milieu voor mij essentieel is. Ik stel vast dat mensen daar over het algemeen te weinig rekening mee houden, zowel in België als elders in de wereld. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat je om gezond te leven ook een gezond milieu nodig hebt. Vroeg of laat worden mensen het slachtoffer van hun eigen vervuiling. Greenpeace probeert daar iets aan te doen en dat bevalt me. Ik steun de organisatie trouwens al vijf of zes jaar met een financiële bijdrage.

Er zijn (minstens!) 45 dingen die iedereen kan doen om het milieu te beschermen. Kun je drie dingen opnoemen die jij elke dag doet?

Ik verbruik enorm veel biologische producten. Ik vind het heel belangrijk om pesticiden en kunstmest te vermijden; ik verplaats me altijd met de fiets, zowel om te gaan sporten als om naar het werk te gaan. Voor grotere afstanden neem ik de trein; en ten slotte let ik op mijn energieverbruik: in de mate van het mogelijke laat ik de was buiten drogen, ik let erop dat ik niet onnodig licht laat branden, ik gebruik spaarlampen en leds. En natuurlijk heb ik gekozen voor een groene stroomleverancier!

Welke zijn de belangrijkste evoluties op milieuvlak die je de komende 45 jaar zou willen zien?

Mijn grootste droom is dat zoveel mogelijk landbouwers, over de hele wereld, overstappen op de biologische of de agro-ecologische landbouw. Ik vind het niet aanvaardbaar dat men pesticiden of kunstmest blijft gebruiken en daarbij beweert dat dit helemaal geen kwaad kan.

Op een ander niveau vind ik het onbegrijpelijk dat er nog altijd regelmatig milieurampen voorkomen. Of denk maar aan de ontginning van schaliegas of andere zaken die vanuit milieuoogpunt totaal onzinnig zijn. Tegenover zo’n dingen voel ik me machteloos. Ik zou willen dat er op dat vlak toch iets verandert.

Ik ben ervan overtuigd dat je om gezond te leven ook een gezond milieu nodig hebt.

En ten slotte zou ik willen dat er een grotere bewustwording komt, bij ieder van ons. Mensen moeten beseffen dat ze milieu echt als een prioriteit moeten zien. Vaak worden beslissingen genomen met het oog op de werkgelegenheid of de economie, zonder rekening te houden met de milieufactor. Maar als economische maatregelen schadelijk zijn voor het milieu, vind ik dat je ze moet herbekijken. Sommige bedrijven beginnen nu op die manier te handelen, maar er zijn er nog veel te weinig die dat doen.

Heb je nog een boodschap voor de lezers, en vooral voor degenen die op dit moment ook 45 jaar zijn?

Ik zou hen gewoon willen bedanken dat ze Greenpeace steunen. Ik denk ook dat we een leeftijd hebben bereikt waarop velen onder ons werk en kinderen hebben. Ook op dat vlak kunnen we iets doen: bij onze werkgever aandringen op milieuvriendelijker oplossingen; onze jongeren een beetje milieubesef bijbrengen. Jongeren zijn de volwassenen van morgen en uiteindelijk is het belangrijk dat zij milieu als een prioriteit zien.