APP (Asia Pulp & Paper) is de laatste tijd drukdoende om zijn (verloren) klanten uit te leggen dat ze een nieuw beleid hebben om een einde te maken aan het verpulpen van Indonesisch regenwoud tot wegwerpverpakking. Onze gemotoriseerde tijgerbrigade kwam tot de vaststelling dat er tussen woorden en daden een diepe kloof gaapt.

Greenpeace Indonesië en lokale milieuactivisten stootten deze week op het bewijs dat er in de bossen van West-Kalimantan, waar bedreigde orang-oetans leven, nog duchtig gekapt wordt. Ze troffen een stuk oerwoud in volle ontginning middenin een plantage van een toeleverancier van APP. Het nieuwe beleid van APP verwijst dan ook alleen naar ongeveer 40% van de Indonesische regio’s waar het zijn grondstoffen vandaan haalt. En het toeval wil dat het bos net daar al jaren geleden gerooid is. De kleine lettertjes zijn met andere woorden van groot belang – APP heeft immers plannen om nog na 2015 terug te vallen op hout uit het regenwoud. Het is ook niet de eerste keer dat het bedrijf belooft om daar een eind aan te maken en vervolgens de deadline mist.

Maar ook de Indonesische regering heeft boter op het hoofd. Tijdens de Tiger’s Eyes Tour doorkruisen onze Indonesische activisten Kalimantan nu al twee weken, om met eigen ogen te zien hoe het gesteld is met de ontbossing in de drie Indonesische provincies op het eiland Borneo. In 25 jaar tijd verloor Kalimantan, het Indonesische deel van het eiland, 14,5 miljoen hectare intact bos. Dat is bijna vijf keer België. Het gaat om fragiele ecosystemen, waar het potentieel voor conflicten met de lokale gemeenschappen over landrechten recht evenredig is met de boskap. En bedrijven als APP blijven bijdragen aan deze grootschalige bosvernietiging, ondanks het moratorium op ontbossing dat Indonesië meer dan een jaar geleden instelde.

De overheid moet dat moratorium dus dringend bijspijkeren, zodat concessies zoals die van PT Asia Tani Persada, APP’s leverancier, weer ingetrokken kunnen worden. Want APP zelf blijkt vooral aan aankondigingspolitiek te blijven doen in plaats van echt iets te veranderen op het terrein.

Het kan trouwens nog erger: op het eiland Sumatra wil APP een nieuwe pulp- en papierfabriek bouwen, met een capaciteit van zomaar eventjes 2 miljoen ton. Dat zou dan een van de grootste fabrieken ter wereld worden. Middenin het oerwoud natuurlijk, of wat had je gedacht?

Zo blaast APP natuurlijk zelf meteen een gigantisch gat in alle aangekondigde engagementen, hoeveel geld ze ook uitgeven aan glossy publiciteitscampagnes en dure adviseurs.

Het bewijs dat we pas verzamelden in Borneo impliceert dat we nog ver verwijderd zijn van een oprechte poging om de bosvernietiging in Indonesië te stoppen. Greenpeace en andere ngo's  beoordelen de engagementen van APP op basis van wat we zien op het terrein. En dat strookt duidelijk niet met wat er op papier staat.