Francesca trekt met Greenpeace naar de Noordpool en houdt een blog bij. Dit is aflevering 1.

Mijn grootste koffer staat al klaar. Als ervaren light traveller is dit nieuw voor mij, ik ga er namelijk prat op om met zo weinig mogelijk op reis te vertrekken. Maar deze keer gaat dat niet lukken.

Voor een trip naar de Noordpool heb je nu eenmaal omvangrijke spullen nodig. Alleen de warmste en dus dikste kledingstukken mogen mee, stapschoenen, mijn skivest, mutsen, sjaals, thermisch ondergoed. Nog meer dan Joeri, Greenpeace-campaigner en mijn reisgenoot, weet ik wat ons te wachten staat.

Ik ken Spitsbergen, de eilandengroep meer dan 500 km ten noorden van Noorwegen, omdat ik er in een ver verleden drie maanden heb doorgebracht voor de opnames van de film ‘Licht’. We zaten er in putje winter, toen het nog dag en nacht donker was en sneeuwstormen de hele filmploeg het gevoel gaven dat we alleen op de wereld waren.

De temperaturen zullen begin oktober nog gematigd zijn. Dat is fijn voor de deelnemers aan deze expeditie, maar tevens onheilspellend. Het hoort er namelijk niet zo warm te zijn deze tijd van het jaar. De zomers duren in het noorpoolgebied steeds langer en ze worden steeds warmer. Je leest het geregeld in de krant. Velen denken dan so what, het klimaat is toch al naar de knoppen. Maar ik kan en wil me niet neerleggen bij zoveel onverschilligheid. Ja, we zijn al over het tipping point. Ja, er is al geweldig veel schade door de opwarming van de aarde. In Het Laatste Nieuws las ik deze week dat de kosten oplopen tot 1.200 miljard dollar per jaar. Hallucinant is dat.

francesca vanthielen keert terug naar de Noordpool met Greenpeace

En toch wil ik me niet aansluiten bij de klimaatpessimisten omdat ik besef dat het nog erger kan en dat we het tij nog kunnen keren. Ik haal me het beeld voor de geest dat we op een glijbaan zitten en dat we de keuze hebben tussen een harde landing of te pletter storten. We kunnen nog aan damage control doen maar alle studies, rapporten en dure klimaattoppen ten spijt, wordt er op beleidsniveau nauwelijks iets gedaan.

Dinsdagavond ben ik dus naar de Noordpool vertrokken omdat ik met eigen ogen wil zien hoe Spitsbergen en de hele regio veranderd is in de afgelopen 15 jaar. Ik smeer mijn stem om het nadien verder te vertellen aan iedereen die het horen wil. Gaan wij akkoord met de beslissing van een handjevol olieproducenten die nu miljarden uitgeven aan testboringen op de Noordpool, een uniek natuurgebied dat we opofferen om de wereld nog drie jaar langer op olie te laten draaien? Die boringen komen er als wij niet massaal van ons laten horen.

Als individu denken we geen impact te hebben, maar dankzij Greenpeace worden veel individuele stemmen gebundeld en dan kan de boodschap heel luid klinken. Afblijven van de Noordpool! Save The Artcic!

- Francesca Vanthielen is een Vlaamse actrice en presentatrice. Samen met Greenpeace maakt ze een poolreis op de Arctic Sunrise, om met eigen ogen vast te stellen hoe de klimaatverandering hier toeslaat.