Onze campaigner Joeri Thijs is momenteel in de Peruaanse hoofdstad Lima, waar hij als lid van de Belgische delegatie de VN-klimaattop (COP20) volgt. Hij houdt ook een blog bij, dit is zijn vierde bijdrage:

Schop de onderhandelaars een klimaatgeweten

Meer dan 1 miljoen mensen werden afgelopen weekend geëvacueerd in de Filipijnen, op de vlucht voor tyfoon Hagupit. 1 miljoen! Een van de grootste evacuaties in vredestijd uit de geschiedenis.

Toen ik elf jaar geleden bij Greenpeace aan de slag ging, moest het klimaatprobleem bij wijze van spreken nog op de agenda gezet worden. In die periode was ik ervan overtuigd dat eens de impact van de opwarming zichtbaarder zou worden, ook onze beleidsmakers eindelijk in actie zouden schieten.

Het is intussen vijf over twaalf – dat zeggen wetenschappers – en we wachten nog steeds op een fors klimaatbeleid. Een nooit eerder waargenomen opeenvolging van ravages teisteren het Zuiden, zoals nu de tyfoon Hagupit, maar ook de ontwikkelde landen zijn niet gespaard gebleven.

Het blijft voor mij niet te vatten dat de immense gevolgen van de opwarming van onze planeet niet vertaald raken in doortastende politieke actie.

Cynisme

Doorwinterde delegatieleden zijn er bijna cynisch over. Zij vertellen me hoe er tijdens de voorbije klimaatconferenties wel altijd ergens een klimaatramp plaatsvond, maar dat dit de logge dynamiek van de onderhandelingen amper heeft beïnvloed. En inderdaad: de ravage die tyfoon Hagupit afgelopen weekend in de Filipijnen aanrichtte, zorgt hier niet meteen voor een wervelstorm in de onderhandelingen.

Maar ik weiger toe te geven aan het cynisme. De sterke aanwezigheid van en goede samenwerking tussen ngo’s uit alle hoeken van de wereld werken bijvoorbeeld echt inspirerend. Ik loop een pak mensen tegen het lijf die ongelooflijk vastberaden zijn om het probleem bij de hoorns te vatten. Ze laten zich niet demotiveren door de politieke trein der traagheid. Integendeel, ze injecteren een stevige dosis enthousiasme door te lobbyen, maar ook door ludieke acties en inhoudelijke events te organiseren.

Feestje van Shell

Enkele dagen geleden hielden we samen een solidariteitsactie voor de Filipijnen aan het begin van de tweede conferentieweek. Ook crashten we een misplaatst feestje van Shell. De oliegigant presenteerde haar business as usual-visie op de toekomst en de aanpak van het klimaatprobleem. In het licht van wat er afgelopen weekend in de Filipijnen gebeurde, is zo’n “feestje” op een klimaattop wel heel cynisch.

Intussen sijpelen de vips binnen. Zo komt ook Leonardo Di Caprio onze politieke leiders hier een schop onder hun kont geven. Want vanaf nu zullen de ministers steeds vaker zélf de belangrijke onderhandelingen voeren, en het valt af te wachten of dat de zaken zal vergemakkelijken. In principe zijn zij iets sneller geneigd om het compromis op te zoeken, maar dat kan ook leiden tot vage en zwakke eindteksten.

Tot het rampscenario dus: eindigen met een akkoord waar iedereen blij mee is net omdat er geen substantiële keuzes in worden gemaakt. Uitstelgedrag, en dat roept bij mij dan weer het volgende op: après nous le déluge… ?

Klimaatfonds

Ik heb hier ook vernomen dat België (eindelijk) over de brug komt. Met de aangekondigde stortingen in het Groene Klimaatfonds van 50 miljoen euro van de federale, 1 miljoen euro van de Waalse en 600 000 euro van de Brusselse regering red je de wereld niet, maar kom: het is wel een bijdrage die de vergelijking met de meeste andere landen kan doorstaan

Brussels minister Fremault (cdH) mocht hier in Lima het applaus ontvangen. Zou zij gemerkt hebben dat het obligaat klonk en gepaard ging met meewarige blikken van de toehoorders? Want België laat hier niet bepaald een gezwinde indruk na.

De bijdrage van de Vlaamse regering? Nul euro. U leest het goed: 0 euro. Vlaams minister Schauvliege verkondigde vorige week nog wijd en zijd dat ze vond dat ze goed bezig was inzake klimaatbeleid, maar het rijke Vlaanderen meldde gisteren droog dat het geen euro veil heeft voor de wereldwijde strijd tegen de gevolgen van de klimaatverandering. Tot zover de verantwoordelijkheidszin. Dat het arme Zuiden zijn plan maar trekt?

De initiatiefnemers van Klimaatzaak zijn niets te vroeg met hun rechtszaak gestart...

 

Lees zijn vorige blogteksten:
'Gaan VS en China verder op ingeslagen weg?'
'België met de billen bloot'
'Morgen' is géén dag van de week