Onze campaigner Joeri Thijs is momenteel in de Peruaanse hoofdstad Lima, waar hij als lid van de Belgische delegatie de VN-klimaattop (COP20) volgt. Hij houdt ook een blog bij, dit is zijn zesde en laatste bijdrage:

Weg naar Parijs zal niet over rozen gaan

De 195 landen op de klimaattop in Lima hebben het blikje weer voor zich uit getrapt. Weinig verrassend is het resultaat een zeer zwak compromis dat op geen enkele manier strookt met de urgentie van het klimaatprobleem. De weg naar een ambitieus en bindend akkoord volgend jaar in Parijs zal niet over rozen gaan.

Om te beginnen is het onduidelijk hoe precies de nationale engagementen die landen in de aanloop naar Parijs op tafel moeten leggen, zullen vergeleken en geanalyseerd worden. Want een land mag in die nationale plannen opnemen wat het wil, en dus ook eruit laten wat het wil. Het Lima-akkoord had een duidelijk kader moeten scheppen.

Daarnaast is er geen concreet plan om nog voor 2020 (wanneer het Parijs-akkoord van kracht moet gaan) bijkomende klimaatinspanningen te leveren. De industrielanden weigerden ook in Lima om kwetsbare landen in ontwikkeling garanties te geven over structurele financiële steun. Dit had nochtans de patstelling waarin de onderhandelingen gevangen zitten, kunnen doorbreken.

Brazilië en Zuid-Afrika

Gelukkig viel er ook een beetje goed nieuws te rapen. De klassieke scheidingslijn tussen Noord en Zuid vertoonde voor het eerst barsten, en dat geeft hoop voor Parijs. Landen als Brazilië, Zuid-Afrika en de Filipijnen – die zich in het verleden vrij extreem en weinig constructief opstelden – ontpoppen zich steeds meer tot bruggenbouwers. Ook de toezeggingen aan het Groene Klimaatfonds van Colombia en gastland Peru doorbraken het klassieke patroon van industrielanden die doneren en ontwikkelingslanden die ontvangen.

Het "klad-akkoord" voor Parijs bevat nu voor het eerst een langetermijnperspectief. Een van de opties in de tekst bevat de ambitie om tegen het midden van deze eeuw volledig van fossiele brandstoffen af te stappen. In principe ligt dat gewoon in lijn met wat het VN-Klimaatpanel voorschrijft, maar dat dit nu ook op de politieke tafel ligt is baanbrekend.

Huiswerk maken

Het lijkt misschien alsof de internationale klimaatonderhandelingen op slot zitten. Maar we mogen het politieke spel niet onderschatten. Hier in Lima bleek heel duidelijk dat verschillende landen nog niet bereid zijn om hun kaarten op tafel te leggen. Omdat drie jaar geleden in Durban werd afgesproken dat er ten laatste eind 2015 een nieuw bindend akkoord moet zijn, wordt dat in Parijs anders.

Het is zeer belangrijk dat elk land nu zijn huiswerk maakt. En het is geen vrijblijvend huistaakje, het is de voorbereiding op een zwaar examen. Dit VN-proces gaat het klimaat niet redden zolang landen thuis hun klimaatplannen niet versnellen en ambitieuzer maken. Ook in ons land moet klimaat in plaats van een discussie in de marge de rode draad van ons beleid worden: op vlak van mobiliteit, fiscaliteit, energie, en ruimtelijke ordening worden keuzes gemaakt die ons land als 'klimaatvriendelijke' samenleving zullen maken of kraken.

Schotland

Misschien kunnen onze ministers een kijkje gaan nemen in Schotland. De Britse regio kon haar uitstoot vorig jaar met 12 miljoen ton verminderen. Dat heeft ze volledig te danken aan de sector van hernieuwbare energie, niet alleen belangrijk is in de strijd tegen de klimaatverandering, maar die ook banen schept en ervoor zorgt dat het licht niet uitgaat. De stroomproductie uit wind, water en andere schone technologieën heeft voor de eerste maal in Schotland die uit kernenergie voorbijgestoken.

Wil België zijn geloofwaardigheid op de internationale scene behouden, moet er ook dringend werk worden gemaakt van een gecoördineerd klimaatbeleid tussen de verschillende regeringen in ons land. Recente blunders zoals met de klimaatfinanciering of het voortdurende gebakkelei over de verdeling van de inspanningen om de uitstoot te doen dalen, kunnen niet meer.

Onze ministers weten wat hen te doen staat op weg naar Parijs...