In haar laatste advies bevestigt de Raad van State onomwonden wat Greenpeace al maanden eist: er moet een milieueffectenrapport (MER) en publieke consultatie komen over de mogelijke levensduurverlenging van Doel 1 en 2. Minister Marghem hield dit advies wekenlang achter maar staat stilaan met haar rug tegen de muur. Het wordt tijd dat de regering haar verantwoordelijkheid neemt en voor een echte oplossing voor de bevoorradingszekerheid zorgt.
In september vorig jaar riep Greenpeace de minister een eerste keer op om de verplichtingen onder de internationale verdragen van Espoo en Aarhus na te komen. Elke levensduurverlenging van een kernreactor moet immers voorafgegaan worden door een milieueffectenrapport en een grensoverschrijdende publieke consultatie. Alle adviezen, zowel van de Raad van State, als het FANC, als het advocatenkantoor dat minister Marghem zelf heeft ingeschakeld, bevestigen dit. We verwachten bovendien elk moment een uitspraak van de rechter in de zaak die we hierover in december tegen de regering aanspanden.
Tijd voor duidelijkheid
De minister heeft deze openheid en publieke participatie altijd geweigerd, en schuwde hierbij geen enkel middel om het debat te manipuleren, tot zelfs het voorliegen van het parlement. De laatste dagen is pijnlijk duidelijk geworden dat haar argumenten juridisch onverdedigbaar zijn en dat hiermee kostbare maanden verloren zijn gegaan. Het is nu aan de regering om haar conclusies te trekken en zelf zo snel mogelijk een MER en consultatie op te starten.
De vraag is echter of het hiervoor door de vertragingen van minister Marghem al niet te laat is. Met de beste wil van de wereld kan Doel 1 niet meer heropgestart worden vóór de winter. Het wordt dus dringend tijd dat we echte oplossingen voor de bevoorradingszekerheid zoeken, in plaats van vast te houden aan onbetrouwbare kerncentrales. Investeerders in hernieuwbare energie verdienen een duidelijk antwoord: kernenergie behoort tot het verleden.