Nieuwsartikel - 7 mei, 2013
Ongeveer de helft van het Grote Berenbos is nu beschermd tegen ontbossing en wanpraktijken. De goeie samenwerking met de lokale bevolking speelde daarin een grote rol.
Het heerlijk wilde Grote Berenbos strekt zich uit langs de westkust van Canada. Bij Greenpeace België kennen we dat bos goed, want wij hebben, tot op zekere hoogte, meegewerkt aan de bescherming ervan. Onze actievoerders trokken er naartoe om er aan de zijde van Greenpeace Canada te ijveren voor de bescherming van dit unieke ecosysteem, waar nog grizzlyberen en de bijzondere Kermodebeer met witte vacht voorkomen. Bekijk onze video en geniet van de schoonheid van dit bos:
First Nations
Het Grote Berenbos is de natuurlijke leefomgeving van enkele inheemse volkeren, die First Nations worden genoemd. Zij kwamen naar schatting 10.000 jaar geleden in het bos wonen. En ze waren de allereersten. In de jaren 1880 kwamen Europese kolonisten hun leven grondig verstoren en hun grond in beslag nemen. Vandaag blijven er nog 18.000 à 20.000 oorspronkelijke bewoners over, verenigd in een dertigtal nations of volkeren. Door hun betrokkenheid bij het behoud van het bos herleven sommige daarvan enorm.
Conflicten
In de jaren 1990 ontstonden er grote conflicten tussen de lokale bevolking en de houtindustrie. Het was toen dat Greenpeace zijn campagne opstartte. Vanaf 1999 werden ook consumenten daarbij betrokken. Op dat moment was nog maar 5% van het bos beschermd. In 2006 werden de eerste akkoorden dan ondertekend. In 2009 was 50% van het bos beschermd. En in 2013? Vandaag wordt er nog altijd geijverd voor de bescherming van het gebied. Wetenschappelijk gezien zou 70% van het bos beschermd moeten worden.
Stap voor stap
Er zijn drie pijlers die hebben geleid tot het succes in Canada: de bescherming van het bos, het opzetten van een systeem om grond toe te wijzen en het opstarten van zorgvuldig overwogen economische activiteiten, zoals ecotoerisme onder leiding van de First Nations.
Collaboration Wanted
Het beschermingsverhaal van dit bos leert ons vooral dat een nauwe samenwerking nodig is tussen alle betrokken partijen: de inheemse bevolking, de bosbewoners (die bijvoorbeeld van de visvangst leven), de lokale overheid (meer bepaald de regering van Brits Columbia) en de houtindustrie. En natuurlijk niet te vergeten het verenigingsleven en de wetenschappelijke wereld.
Dit Canadese succesverhaal is een voorbeeld voor ons werk overal in de wereld. In Canada, het Amazonewoud, Congobekken en in Zuidoost-Azië. De strijd tegen de ontbossing blijft broodnodig. Om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen, maar ook voor het behoud van de biodiversiteit. Iedere keer opnieuw herinnert de schoonheid van het woud ons eraan dat het dringend nodig is om het te beschermen en te respecteren.
Je kan het hele verhaal hier lezen (in het Engels).
