Nieuwsartikel - 16 april, 2013
De betrouwbaarheid van het FSC-label staat steeds meer ter discussie. Onze campaigner An Lambrechts legt uit waarom het label nog een kans verdient. “Zonder een integer FSC is er geen echt alternatief voor duurzaam hout.”
Augustus 2010. Mo*magazine publiceert ‘Duurzaam op papier’, een onderzoek naar Veracel, een papierproducent in Brazilië met een FSC-certificaat dat nooit had mogen uitgereikt worden. Vandaag, bijna 3 jaar later, heeft het bedrijf dat certificaat nog steeds, en heeft FSC vooral aangetoond dat het bijzonder traag reageert op klachten.
”En wat vindt Greenpeace daarvan?”
Een toenemend aantal mensen stelt zich sindsdien terecht de vraag of ze zich nog wel moeten laten leiden door het FSC-label bij hun aankoop van papier of hout. Het gaat wat met pieken en dalen, maar het aantal FSC-gerelateerde debatten, uiteenzettingen of andere gespreksmomenten waar ikzelf of één van mijn collega’s werden uitgenodigd, ging de afgelopen jaren behoorlijk de hoogte in. Meest gestelde vraag: “En wat vindt Greenpeace daar allemaal van? Jullie hebben FSC toch mee opgericht?”
Inderdaad. En ook wij hebben al gemerkt dat FSC er de afgelopen jaren geregeld de kantjes
afloopt. Ook wij hebben al klacht ingediend, vooral om ervoor te zorgen dat FSC zichzelf niet verder in de problemen werkt in het Congobekken, dat zonder meer een gebied is met een hoge risicofactor voor ‘foute’ certificaten. Collega Filip Verbelen wees daar onlangs nog op. Illegale en corrupte praktijken verdienen geen label.
Er zijn nog veel meer aanwijzingen dat FSC zijn eigen criteria maar halfslachtig toepast op het terrein, of dat verdacht hout het FSC-systeem binnensijpelt, en lang niet alleen in verre buitenlanden zoals Brazilië of Congo. De integriteit en de geloofwaardigheid van FSC smelt als sneeuw voor de zon, zoals een recent Greenpeace-rapport aantoont.
En dus moet er dringend iets gedaan worden aan een striktere toepassing van de FSC-criteria op het terrein. Greenpeace wil ook dat FSC stopt met het uitreiken van certificaten in intacte bossen en in bossen die een grote schat aan biodiversiteit herbergen. Zonder voldoende waarborgen voor de omgang met sociaal conflict en mensenrechtenschendingen, blijft FSC beter ook weg uit regio’s met een hoog risico op dat vlak. En bedrijven mogen niet blijven hangen in een transitiefase, waarbij ze nog geen volledig FSC-certificaat hebben maar wel de naam van het label gebruiken.
Want laat ons wel wezen: FSC is het enige wereldwijde certificeringssysteem voor duurzaam bosbeheer met de mogelijkheid om een reële, positieve impact te hebben. Andere labels, zoals PEFC trachten dan wel langs de achterdeur binnen te komen terwijl FSC aan de voordeur onder vuur ligt, maar hun criteria en structuren bieden nog veel minder houvast.
Geen groen strikje
Zulke toestanden zijn natuurlijk het logisch gevolgd van de stijgende vraag naar ‘duurzaam hout’. En de markt wil altijd meer, maar het mag niet meer kosten en er moet een groene saus over. In die val is FSC aan het trappen. Natuurlijk is het belangrijk dat er een markt is voor duurzaam hout, en dat bedrijven ook hun best doen om het te promoten, maar het moet dan wel echt duurzaam blijven, en geen uitverkoop van bos worden met een groen strikje rond. De rol die bossen spelen in de strijd tegen de opwarming van de aarde, het behoud van de biodiversiteit en het levensonderhoud van miljoenen mensen, is immers veel te belangrijk om zomaar aan de markt over te laten.
En dus horen jullie in de nabije toekomst allicht nog veel meer van ons over FSC. Greenpeace laat FSC niet vallen, want zonder een integer FSC is er geen echt alternatief voor duurzaam hout. Maar we gaan de druk wel verder opvoeren om ervoor te zorgen dat FSC opnieuw het klasselabel wordt dat het oorspronkelijk was. Ik kijk alvast uit naar het volgende debat.
Lees hier meer over onze aanbevelingen aan FSC