Nieuwsartikel - 15 september, 2010
Nog geen half jaar nadat Vlaanderen het eerste veld met ggo-maïs MON810 inzaaide in Wetteren, hebben we al besmetting aangetroffen bij de oogst van naburige boeren. Vijf van de zestien stalen testten positief. Het geval bewijst nog maar eens dat co-existentie van ggo-, conventionele en biolandbouw onmogelijk is. Daarom moet Vlaanderen een ggo-vrije zone worden.
In april voerde Greenpeace actie op de proefsite voor ggo-maïs in Wetteren.
Voor maïs legde de Vlaamse overheid de isolatieafstand vast op 50 meter. De stalen die postief getest werden door Greenpeace, werden genomen op verderliggende percelen, tot op zo'n 100 meter van het ggo-veld. Wallonië en Luxemburg hanteren de veel grotere perimeter van 600 meter. "Onbegrijpelijk dat Vlaanderen een veel kleinere isolatiezone oplegt dan Wallonië of Luxemburg", vindt onze campaigner Jonas Hulsens. “Als Vlaanderen zijn beleid niet aanpast, wordt het voor talrijke conventionele en bioboeren onmogelijk om een ggo-vrije productie te garanderen.”
Vijf van de zestien stalen die Greenpeace nam in de buurt van ggo-veld in Wetteren testten positief. Het is niet uitgesloten dat ook de andere velden in de omgeving genetisch besmet werden door het stuifmeel van de ggo-maïs.
Verboden in buurlanden
De MON810-maïs, ontwikkeld door de Amerikaanse firma Monsanto, kreeg een gen ingebouwd waardoor ze zelf een insecticide aanmaakt. Zes Europese landen, waaronder onze buurlanden Frankrijk, Duitsland en Luxemburg hebben omwille van milieuredenen de teelt ervan verboden. In Vlaanderen is het opmerkelijk genoeg de overheid zelf die de plant uitzaait.
Een maïsplant produceert tot 50 miljoen stuifmeelkorrels waarvan sommige tot een kilometer verder vliegen. Die verspreiding is onmogelijk tegen te houden. "We kunnen alleen maar besluiten dat de overheid willens en wetens de besmetting van de Vlaamse landbouwgronden organiseert, ten koste van de boeren", verklaart Jonas Hulsens.
“Herhaaldelijk hebben we erop gewezen dat co-existentie tussen ggo-landbouw en biologische productie in het versnipperde Vlaanderen onmogelijk is. Deze proef is nogmaals een bevestiging daarvan”, zegt ook BioForum Vlaanderen. Ggo-velden zijn een regelrechte nachtmerrie voor de bioboer die kiest voor een ggo-vrije en natuurlijke productie. En voor de bioconsument die geen ggo's op z'n bord wenst. Hopelijk maakt de overheid nu eindelijk werkvan een ggo-vrij Vlaanderen, net zoals dat in Wallonië het geval is.
Op Europees niveau
Het voorbeeld van Wetteren is een duidelijk bewijs dat co-existentie van ggo- en conventionele en biocultuur onmogelijk is. We zijn niet gekant tegen biotechnologie of gentechnologie op zich, maar voeren campagne tegen de verspreiding van ggo's in het milieu.
In het rood, de site van het ILVO met de ligging (bij benadering) van de MON810-percelen en in het blauw de conventionele maïsvelden waar de stalen werden genomen. Op de rode punten: de plaatsen waar de positieve stalen werden genomen.
Jij kan ons helpen de teelt van nieuwe ggo's op Europees niveau tegenhouden. Met een miljoen handtekeningen moet de EU zo'n moratorium ernstig overwegen. Die kaap is bijna gerond. Teken dus onderstaande petitie, als je dat nog niet gedaan hebt.