Allebei hebben ze het grootste koraalrif ter wereld met eigen ogen aanschouwd, en allebei stonden ze versteld van de schoonheid ervan. Jean-Charles en Pierre vertellen maar al te graag over de prachtige onderwaterwereld die ze al snorkelend leerden kennen. Een wereld die helaas aan het verdwijnen is.
Vraag Jean-Charles (26) naar zijn bezoek aan het Groot Barrièrerif begin 2013 en zijn ogen gaan meteen stralen. “We hadden de nacht doorgebracht op het terras van ons pension om te ontsnappen aan de verstikkende warmte in de kamers”, herinnert hij zich. “Daar rijpte het plan dat we toch eens deze parel van onze planeet moesten bezoeken. Die dag zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven.”
Sprakeloos
Het werd een unieke ervaring die begon met een boottochtje van een uur. Net lang genoeg om in de stemming te komen, zich overvloedig in te smeren met zonnecrème en zwemvliezen, duikbril en snorkel klaar te maken. “Toen we de eerste blauwgroene koralen te zien kregen, raakten we pas echt opgewonden. De begeleiders vroegen ons natuurlijk om de site zo veel mogelijk te ontzien, niets in het water te gooien en de vissen niets te eten te geven.”
Uiteindelijk was het dan zo ver. “Plotseling zweefden we boven zo’n schitterende koraalvlek die je op luchtfoto’s ziet. Het spektakel was gewoon wonderlijk. Ik was sprakeloos, gefascineerd door dit leven onder water dat voortdurend in beweging was. De vissen flitsten voorbij, het koraal kwam tot leven rondom mij…”, vervolgt Jean-Charles. “Op een bepaald moment zag ik zelfs een grijze vlek in de diepte. “Dat is een haai”, riep mijn vriend Christophe. Het was gewoon niet te geloven. We zouden een uniek verhaal te vertellen hebben aan onze vrienden die aan land gebleven waren.”
Een irreële wereld
Ook Pierre heeft een bijzondere band met het Groot Barrièrerif. Hij bezocht het zelfs tweemaal, de eerste keer in 1992, toen het koraalrif nog in betere gezondheid verkeerde.
“Mijn vriendin en ik maakten toen een reis door Australië. We hadden een stop voorzien ten noorden van Cairns, want we wilden zien wat de ware betekenis was van de belofte ‘Where the rainforest meets the reef’. Een bootje gecharterd door de plaatselijke jeugdherberg zou ons naar een goede plek brengen om te duiken en snorkelen. Toen ik het Groot Barrièrerif voor de eerste keer zag, kon ik mijn ogen niet geloven. Zoveel verschillende levensvormen en kleuren bij elkaar. Ik had de indruk in een irreële wereld te verkeren, die alleen maar kon bestaan op reclameposters of in een tekenfilm.”
Het rif schitterde in alle mogelijke kleuren. Geel, blauw, oranje – bijna fluorescerend. Vissen in allerlei vormen, wuivende wieren en pompende zeeanemonen, grillige koraalstructuren, … “En de doopvontschelpen natuurlijk. Precies zoals een doopvont in de kerk, maar vol felgekleurd vlees.”
Twee bezoeken… een reusachtig verschil
Vijftien jaar later keerde Pierre er terug, ditmaal met de kinderen. “Ons bezoek aan Australië zou niet compleet geweest zijn zonder terug te keren naar Cairns om de kinderen het Groot Barrièrerif te laten zien. Dit keer hadden we een excursie geboekt naar een plek die verder van de kust af ligt.”
Maar wat een ontgoocheling... De klimaatverandering had haar ‘werk’ gedaan: “Waar waren de kleuren naartoe? En die rijkdom aan vissen? Dit kon toch niet kloppen! We zagen een Groot Barrièrerif dat er afgewassen, versleten, verbleekt, dof en treurig uitzag en dat verlaten was. Het was alsof het met bleekwater was behandeld. Dezelfde film als vijftien jaar geleden, maar dan in een sepia-uitvoering. “Ha, maar je kunt niet meer hetzelfde zien als vijftien jaar geleden, de klimaatverandering tast het koraal aan”, zeiden ze ons.”
Maar Pierre laat de moed niet zakken. “De schoonheid van het Groot Barrièrerif valt met geen woorden te beschrijven. Het is het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien. Maar dit tweede bezoek heeft mij doen beseffen hoe snel deze fabelachtige plek achteruitgaat. Vijftien jaar, dat is maar een oogwenk in de geschiedenis. Hoe zal de situatie over nog eens vijftien jaar zijn? We moeten absoluut in actie komen en het koraalrif beschermen.”
Zijn jullie het eens met Pierre en Jean-Charles?