Sinds een week verblijft onze collega Camille Ghislain op Lesbos. Dit Griekse eiland, op enkele kilometers voor de Turkse kust, is het toneel van een waar humanitair drama. Elke dag komen er honderden Syriërs, Afghanen en Irakezen aan land op het strand. Lees hier haar tweede blog.
Ik heb het geluk dat ik hier op Lesbos mee mag varen in één van de zodiacs, de rubberboten van Greenpeace die hier aanwezig zijn. Wij bieden hulp aan boten die in moeilijkheden verkeren. Ik heb hier een fantastisch team leren kennen, onder wie Grant Oakes, de kapitein van de zodiac Alpha. Grant komt uit Nieuw-Zeeland en is al sinds december op Lesbos. Al van zijn elfde wilde hij later op zee gaan varen om het milieu te beschermen. Zijn droom kwam uit en nu vaart hij al meer dan twintig jaar voor Greenpeace.
Vruchtbare samenwerking op Lesbos
In oktober 2015 beslisten Greenpeace en Artsen Zonder Grenzen (AZG) om de handen in elkaar te slaan bij de hulpverlening aan mensen die wanhopig proberen de Egeïsche Zee over te steken. Voor Grant is deze samenwerking, die de medische ervaring van AZG koppelt aan de zeevaart- en technologische ervaring van Greenpeace, de perfecte combinatie. Hij aarzelde dan ook geen moment om naar Lesbos te komen als coördinator van een van de drie grote rubberboten.
Voor Grant is het vanzelfsprekend dat Greenpeace ook op Lesbos aanwezig is. “We hebben de kennis en de middelen om operaties op zee uit te voeren. Het vergt veel tijd om al die vaardigheden op te bouwen en ik denk dat je een humanitaire opdracht niet los mag zien van een milieuopdracht. Ze beïnvloeden elkaar.”
83 vluchtelingen gered op 1 dag
Zijn meest indringende herinnering is de redding van 85 mensen die op 16 december 2015 probeerden de Egeïsche Zee over te steken. Toen ze aankwamen, was de boot al half verzwolgen door de zee. “De mensen waren in paniek, ze schreeuwden en verdrongen elkaar om aan boord te komen van onze boot en de meesten konden niet zwemmen.” Die dag konden de teams van AZG en Greenpeace 83 mensen redden van de verdrinkingsdood. Jammer genoeg kwam alle hulp te laat voor een 80-jarige vrouw en een baby van enkele maanden.
Grant zal nooit vergeten wat hij hier op het eiland allemaal heeft meegemaakt en zou zijn werk voor niets ter wereld willen ruilen. “Het is een ongelooflijk gevoel om te kunnen samenwerken met al die competente mensen die naar hier zijn gekomen, de meesten gewoon als vrijwilliger. Voor we hier naartoe kwamen, waren we vreemden voor elkaar, maar nu vormen we één familie en ik ben echt dankbaar dat ik deel mag uitmaken van die familie.”
Sinds november zijn er dankzij de samenwerking tussen Greenpeace en AZG al heel wat mensenlevens gered.
Lees hier ook mijn blog van 7 maart