Deze morgen aan de schoolpoort spreekt een mama mij aan: haar kindje heeft in geuren en kleuren verteld over de presentatie die ik bracht voor de hele klas.

Alleen, ik heb helemaal geen presentatie gegeven… Ik antwoord dus aan de mama dat het waarschijnlijk mijn zoon is, die enthousiast verteld heeft over de eerste ‘Plastic Attack’ in Brussel, waar hij en ik bij waren. Hij stond trots naast me toen ik uitleg gaf aan de media die dag.

Hij is amper vijf jaar, maar is zich zeer bewust van het probleem rond plastic vervuiling en de rol die supermarkten daarin spelen. Hij kan zich zelfs opwinden als hij ziet hoe producten onnodig verpakt worden. ‘Waarom gebruiken ze nog plastic?” vraagt mijn zoon zich af, “Straks komt dat terecht  in de natuur, en eten de dieren dat op en gaan ze dood.”

Zelfs al zijn we er ons meer en meer van bewust, het blijft moeilijk om alternatieven te vinden voor (het teveel aan) verpakkingen.

Gisterenavond keken we samen naar Karrewiet, het geweldige jeugdjournaal op Ketnet. De reporter vertelde over het voorstel van de Europese Commissie rond het beperken van plastic voor éénmalig gebruik. De Commissie stelt voor een aantal plastic producten waar alternatieven voor bestaan, simpelweg te verbieden. Voor andere producten wil de Commissie dat de lidstaten de productie verminderen. Jammer genoeg stellen ze hierbij geen duidelijke doelen. Wel wil de Commissie statiegeld invoeren voor plastic flessen, om op die manier 90% van de verkochte plastic flessen terug te kunnen inzamelen.

Het is zeker een goed begin, maar dit voorstel moet eerst nog langs het Europees Parlement en moet ook door de verschillende lidstaten worden goedgekeurd.

Hopelijk gaan onze ministers de voorstellen die nu op tafel liggen niet afzwakken en kan de wetgeving zo snel mogelijk in werking treden in België. Want zowel specialisten als de industrie zijn het erover eens: we moeten producten voor éénmalig gebruik in vraag stellen. Dat zijn producten die in sommige gevallen zelfs maar een paar seconden gebruikt worden en daarna definitief worden weggegooid.

Neem nu een rietje. Het wordt maar heel even gebruikt en daarna weggegooid. Ofwel wordt het verbrand, dat is wat met het merendeel van het plastic hier gebeurt, ofwel komt het in het water terecht en eindigt het op de bodem van de oceaan. Als hier niks aan verandert, maken we van onze zee een grote vuilnisbelt en zal er in 2050 meer plastic dan vis in onze oceanen zijn. Rietjes van papier bestaan ook, maar zijn geen goed alternatief.  Er worden bomen voor geveld die er eeuwen over deden om te groeien en de woonplek zijn van dieren en andere planten, zoals in de boreale bossen in Scandinavië en Rusland.

Maar er zijn ook herbruikbare rietjes. Als het om de oerbossen en de oceanen te beschermen is, dan zal mijn zoon met plezier zijn rietje opgeven. En ik ben zeker dat hij zijn klas ook zal kunnen overtuigen. En jij, ga jij nog rietjes gebruiken?

P.S: Op 2 juni heeft er opnieuw een ‘Plastic Attack’ plaats in verschillende steden in België. Doe mee en vind al onze acties op Facebook.