Persbericht - 4 december, 2014
Wat is de kost van een kernramp in Doel? Het antwoord op deze nog nooit beantwoorde vraag wilde Greenpeace weten. In opdracht van de milieuorganisatie werd becijferd dat de factuur kan oplopen tot meer dan 1400 miljard euro, een som die België nooit kan betalen. Een zwaar nucleair ongeval in Doel betekent met andere woorden het virtueel failliet van ons land. Deze cijfers verschijnen net voor Marie-Christine Marghem, minister van Energie, moet beslissen over de levensduurverlenging van Doel 1 en 2.
Het rapport “De economische impact van een kernramp in Doel” dat Bart Martens (Smart Matters) in opdracht van Greenpeace schreef, belicht een ongemakkelijke waarheid. Zo zou de socio-economische kostprijs van een kernramp in Doel, van het kaliber Fukushima en Tsjernobyl (niveau 7 op de INES-schaal), 742 tot 1412 miljard euro bedragen. Ter vergelijking: dat is 200 à 370 % van het bruto binnenlands product (bbp).
Opvallend is dat België, in tegenstelling tot verschillende landen met kerncentrales op hun grondgebied, nog geen officiële inschatting liet maken van de kosten van ernstige nucleaire ongevallenscenario's. Wil het de astronomische bedragen liever niet onder ogen zien? Het risico is nochtans reëel. Sinds de ramp in Fukushima schat het gerenommeerde Max Planck Instituut dat een ernstige kernramp zich elke 10 tot 20 jaar kan voordoen.
De factuur voor België ligt wel 3 tot 7 keer hoger dan de geschatte kostprijs in Japan en bedraagt bijna het dubbele van wat zo’n nucleair ongeval in Frankrijk zou kosten. Bovendien heeft België een veel kleinere economie dan bovengenoemde landen, en zou het in het worstcasescenario van een kernramp dus failliet zijn.
“Het verschil in kosten tussen België, Frankrijk en Japan valt te verklaren door de bevolkingsdichtheid in de omgeving van de centrales”, zegt Eloi Glorieux, energiecampaigner bij Greenpeace. “In vergelijking met de situatie in Fukushima leven er bijna tien keer meer mensen in een straal van 20 km rond de kerncentrale van Doel.”
Het wetenschappelijke tijdschrift Nature stelde een lijst op van de meeste risicovolle kerncentrales in dichtbevolkte gebieden. In Europa prijkt Doel op de eerste plaats, Tihange op de vijfde plaats.
En wat met de verantwoordelijkheid van de uitbater van onze centrales, GDF Suez/Electrabel? Zelfs in het geval van een kernramp beperkt die zich tot een habbekrats van 1,2 miljard euro. “Als onze kerncentrales zo veilig zijn, waarom zou de uitbater dan niet alle kosten op zich nemen in het geval van een nucleair ongeval?”, vraagt Eloi Glorieux zich af.
“Het is een risico dat we ons niet kunnen veroorloven. Daarom hebben onze politieke leiders de plicht om een betrouwbare, duurzame energietoekomst te garanderen, één die steunt op hernieuwbare bronnen en energie-efficiëntie, niet op kerncentrales”, besluit hij.
Vrijdag 5 december stelt minister van Energie Marie-Christine Marghem (MR) haar nota over de levensduurverlenging van Doel 1 en Doel 2 voor op de ministerraad. Greenpeace wil dat de inzichten over de socio-economische impact van een kernramp deel uitmaken van het debat rond de levensduurverlenging en het publieke en politieke debat rond kernenergie in het algemeen.
Meer info:
- Studie: „De economische impact van een kernramp in Doel”, Bart Martens (Smart Matters)
- De samenvatting van bovenstaande studie