Geen nepoplossingen voor een reëel probleem!

zoom

Bosbeheer in Afrika moet hervormd worden.

De energie(R)evolutie moet in de eerste plaats gevoerd worden op Belgische bodem.

Na jarenlang talmen is België erin geslaagd om de eerste engagementen die voortvloeien uit het Kyoto-protocol te verdelen tussen de Federale Staat en de gewesten. Ter herinnering: de onderlinge verdeling slaat slechts op een eerste reeks korte termijn doelstellingen waarvan we nu al weten dat ze ontoereikend zullen zijn om op drastische wijze het hoofd te bieden aan klimaatveranderingen1. Gelet op haar specifieke situatie heeft Brussel van de federale regering hulp gekregen want ze heeft de toelating om haar uitstoot van broeikasgassen met 3,475% te verhogen in vergelijking met het referentiejaar 1990. Ondanks deze (spijtige) voorkeursbehandeling lijkt Brussel terughoudend om op haar grondgebied hervormingen door te voeren die nochtans vele jobs zouden kunnen opleveren en die haar inwoners een duurzame toekomst verzekeren. Brussel kiest gemakkelijkheidhalve voor de 'koolstofput'-benadering door aankoop van uitgestrekte gronden voor herbebossing in Congo2.

Hoewel de 'koolstofputten' een van de instrumenten is binnen het Kyoto-pakket is het contraproductief op lange termijn. Zolang naar inspanningen wordt gezocht in het buitenland, komen er geen structurele maatregelen in het binnenland. Nochtans heeft Brussels er alle baat bij nu al naar oplossingen te zoeken die ze vroeg of laat toch zal moeten hard maken. "Die oplossingen zullen de bewoners een betere levenskwaliteit garanderen", vervolledigt Anne-France Rihoux van Inter-Environnement Bruxelles. "Op vlak van mobiliteit moet er nog zoveel gebeuren. De aanleg van eigen beddingen voor openbaar vervoer bv. en een beter parkeerbeleid kunnen ertoe leiden dat de uitstoot van broeikasgassen in Brussel afneemt."

Peter Mortier van Bral zegt: "We moeten huishoudens en bedrijven aansporen om energie te besparen. Het is spijtig te moeten vaststellen dat we Brussel daartoe niet kunnen bewegen in het kader van de Kyoto-akkoorden en dat we de naleving van de Europese regelgeving moeten uitspelen, bv. via het vereiste energie-efficiëntie certificaat voor elk gebouw."

"Investeren in koolstofputten is een dubbel gemiste kans want alles wijst erop dat op termijn de CO2 niet kan opgeslagen blijven in artificieel aangeplante bossen." Tot die conclusie komt Jean-François Fauconnier van Greenpeace. "Vanuit een klimaatstandpunt zal Brussel er niets bij gewonnen hebben en hoe langer we wachten hoe zwaarder het op te hoesten bedrag op de factuur zal zijn."

Minister Gosuin schijnt gewonnen voor de 'koolstofput' idee d.m.v. aanschaf van terreinen om te herbebossen in Congo maar deze optie brengt nog andere problemen mee. "Vele eensgezinde experts veroordelen dit soort instrumenten waartoe Brussel zijn toevlucht zoekt omdat het op middenlange of lange termijn leidt tot een verpaupering van de biodiversiteit in de niet geïndustrialiseerde landen," zegt Filip Verbelen, die een Greenpeace specialist is van Afrikaanse wouden. "Het is des te meer opletten geblazen met de voorlopige keuze die Brussel heeft gemaakt omdat de vooropgestelde partner op bedenkelijke manier tewerk gaat."

Momenteel is de bosbouwsector in de Democratische Republiek Congo in volle hervorming. In mei 2002 stelde de huidige regering een moratorium in op alle nieuwe concessies. Ze wilden immers de hele sector saneren en een nieuw belastingsysteem toepassen. De firma Sodefor, de vermoedelijke partner van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest die instaat voor het technisch beheer van de koolstofputten, heeft met de Congolese regering een onderhands contract bedongen dat hen in staat stelt deze belasting te omzeilen waardoor de deur naar concurrentievervalsing op een kier komt te staan. De vrees is terecht dat vele bosbouwbedrijven een contract zullen afsluiten met Sodefor i.p.v. een wettelijke overeenkomst (onderworpen aan belastinginning) af te sluiten met de overheid in Congo. " Door voor haar herbebossingproject te kiezen voor Sodefor als partner, eerlang actief in Congo, geeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest eigenlijk te kennen geen problemen te zien in de illegaliteit van Sodefors concessies wat een totaal verkeerd signaal is naar de Congolese overheid en de privé-sector. Alles blijft spreekwoordelijk bij het oude. Het is nog steeds cliëntelisme troef! Een noodzakelijke hervorming van duurzame bosbouwpraktijken blijft uit!

Zowel Greenpeace als Inter-Environnement Bruxelles en Bral vragen aan de volgende Brusselse regering die na 13 juni zal zijn samengesteld om het 'koolstofput'-project in Congo te laten vallen. Die volgende regering moet een doordacht energiebeleid uitstippelen en moet het vraagstuk van de mobiliteit in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest aanpakken.