Persbericht - 15 januari, 2010
Een nieuwjaarsgeschenk in 2050 hoeven we niet te verwachten. De Belgische spaarcentjes dreigen dan volledig naar de gevolgen van klimaatverandering te gaan: natuurrampen, problemen in de landbouw, wereldwijde recessie en noem maar op. CD&V zal daar in ruime mate voor verantwoordelijk zijn, want de partij verhindert momenteel dat ons land binnen de Europese Unie de doelstelling van 30 % minder uitstoot van broeikasgassen onderschrijft. Ze is met andere woorden bereid het klimaat op te offeren voor de economische belangen op korte termijn van enkele industriële groepen. Internationale soldidariteit, een duurzaam antwoord op de economische crisis en het klimaat lijken geen deel uit te maken van de voornemens die CD&V maakt voor het nieuwe jaar.
Het Belgische standpunt over de reductie van broeikasgassen is
nog niet bepaald. Dat komt bijzonder ongelegen aangezien de
Europese Unie op 1 februari haar positie opnieuw moet indienen bij
de VN-Kaderconventie over klimaatverandering (UNFCC). De
onderhandelingen over het Europese standpunt draaien rond het
percentage dat als doelstelling zal verdedigd worden. Blijven we
hangen op een status quo van 20 % minder uitstoot of gaan we naar
een doelstelling van 30 % (in vergelijking met 1990) minder?
Lidstaten als Polen en Italië weigerden een reductie van 30 %
waartoe Frankrijk en Groot-Brittannië wel bereid waren om te
verhinderen dat de onderhandelingen in Kopenhagen op een mislukking
zouden uitdraaien. In deze bijzondere context kan België, door zich
achter de progressieve lidstaten te scharen, er mee voor helpen
zorgen dat de EU het voortouw neemt in het klimaat.
Conform aan de werking van de Belgische staat zijn vier
instanties bevoegd voor de zogenaamde "Belgische positie": de drie
gewesten en de federale staat. Het Waalse en Brusselse gewest
lijken gewonnen voor een reductie van 30 %, terwijl Vlaanderen en
de federale overheid op de rem staan. Waarom? De federale regering
lijkt behoedzaam, wat ongetwijfeld kan verklaard worden door het
Belgische voorzitterschap in 2010, maar dat kan geen
rechtvaardiging zijn. In Vlaanderen zijn er twee vrouwen en een man
die halsstarrig weigeren het eens te raken over de kwestie. De
minister van Energie, Freya Van den Bossche, neemt het
vooruitstrevende standpunt van haar partij sp.a over. Lijnrecht
tegenover haar staan twee CD&V'ers: milieuminister Joke
Schauvliege en minister-president Kris Peeters. De Belgische
positie zit dus vast in een kloof tussen sp.a en CD&V.
Toegegeven, Freya Van den Bossche heeft zich wel nooit openlijk
uitgesproken voor een een reductie van 30 % reductie. (1)
Kunnen we uit deze typisch Belgische impasse geraken? Het
economische argument wordt uit de kast gehaald om het immobilisme
goed te praten en om te vermijden dat er een reductiedoelstelling
komt die echt in de lijn ligt van de urgentie van
klimaatverandering, namelijk 40 % minder uitstoot tegen 2020 (in
vergelijking met het referentiejaar 1990). Aangezien de economische
crisis enkele jaren geleden bovenop de klimaatcrisis kwam, is dit
een vaak gehoord argument.
Toch is het achterhaald en verbergt het de onwil om inspanningen
te leveren. De uitstoot van broeikasgassen met 20 % verminderen
vergt immers geen bijzondere inspanning van de EU. De crisis heeft
voor een conjuncturele verlaging van de uitstoot gezorgd, die niet
voorzien was toen het pakket Energie/Klimaat (waarin de huidige
EU-doelstelling van 20 % minder uitstoot tegen 2020 werd
vastgelegd) gestemd werd. Wat een reductie van 30 % betreft, dat
zal minder kosten dan wat een reductie van 20 % voor het uitbreken
van de economische crisis zou gekost hebben. Op middellange termijn
zal de kostprijs van de gevolgen van klimaatverandering veel hoger
liggen in verhouding met de inspanning die de EU vandaag moet
goedkeuren. (2)
Als CD&V niet snel toelaat dat België zich achter het meest
progressieve standpunt van de Europese lidstaten schaart, zal de
partij een zware verantwoordelijkheid hebben tegenover de
generaties die het in de komende decennia voor het zeggen zullen
hebben. Men zal zeggen: weet je nog in de tijd toen we het klimaat
nog konden redden...
Voor de klimaat- en energiecampagne van Greenpeace
Eloi Glorieux en Arnaud Collignon
Notes: 1) In het licht van de urgentie om maatregelen te nemen die de opwarming van de aarde beperken tot maximum 2°C boven het pre-industriële tijdperk, is het debat over een Europese broeikasgasreductie van 20% of 30% achterhaald. Om dit doel te bereiken moeten geïndustrialiseerde landen, zoals de EU, de uitstoot van hun broeikasgassen tegen 2020 terugschroeven met 40%. Greenpeace deelt dit standpunt met de klimaatwetenschappers.2) Zie hiervoor:- Taylor Dimsdale en Matthew Findlay, 30 Percent and Beyond Strengthening EU - Leadership on Climate Change, 20 November 2009.http://www.e3g.org/images/uploads/E3G_30_Percent_and_Beyond_Nov_09.pdf- kostprijs van de gevolgen van klimaatveranderinghttp://www.energyblueprint.info