22 activisten voerden op 29 april in Zeebrugge een vreedzame actie tegen Fluxys. De actievoerders klaagden de activiteiten van de gasexploitant aan, omdat die indruisen tegen de klimaatdoelstellingen en de mensenrechten. 14 van deze activisten worden nu vervolgd. Nina, Juri, Kelly en Paula, die meededen aan de actie, vertellen in dit interview over hun ervaring. Op 4 oktober verschijnen ze terug voor de rechter.
Wat was jouw rol tijdens deze actie?
(N) Ik was een van de klimmers die de gasterminal van Fluxys in Zeebrugge beklommen.
(J) Samen met andere activisten beklom ik de terminal en hing ik twee spandoeken op. We beschadigden geen infrastructuur. Toen we op de site aankwamen, zagen we wat personeel. We legden hen uit waarom we daar waren en dat deze actie niet tegen hen was gericht.
(K) Ik was verantwoordelijk voor het doorgeven van de actie op de sociale media van Greenpeace.
(P) Ik had de leiding over de elektrische boot van Greenpeace Nederland. De ‘veiligheid en media’ boot.
Nina maakte deel uit van het klimteam. Ze is 23 en woont in Wenen, Oostenrijk.
Juri maakte deel uit van het klimteam. Ze is 22 en woont in Duitsland.
Kelly maakte deel uit van het sociale media team. Ze is 29 en woont in Vilvoorde, België.
Paula bestuurde de communicatie & veiligheidsboot. Ze is 35 en woont in het Verenigd Koninkrijk.
Hoe verliep jullie arrestatie?
(J) Nadat we de terminal een paar uur blokkeerden en de actie ons doel had bereikt, gingen we vrijwillig naar beneden. De politie was erg aanwezig. We moesten ons identificeren en nadien brachten agenten ons naar het politiebureau. Op dat moment had ik niet verwacht twee hele dagen in een cel te moeten doorbrengen.
(K) Iemand op onze boot had contact met de politie. We vertelden hen onmiddellijk wat we gingen doen en dat de actie vreedzaam zou zijn. De kustwacht kwam naar ons toe en vroeg om onze identiteitskaart. Ik was zo druk bezig met mijn werk dat ik niet eens doorhad dat we gearresteerd zouden worden. Ik zat in een begeleidende boot en we moesten de scheepvaartpolitie volgen naar het vasteland.
Je werd 48 uur lang gearresteerd. Kun je uitleggen wat er tijdens die twee nachten gebeurde en hoe je je tijdens die 48 uur voelde?
(K) Ik werd in een cel gezet met zeven andere vrouwen. Die vrouwen hebben me erg geholpen. Als ik alleen in een cel had gezeten, was het veel erger geweest. Twee mannen die meededen aan de actie zaten in een cel naast ons.
(J) Na het nemen van mijn vingerafdrukken, persoonsbeschrijving en foto’s werd ik naar een cel met andere Greenpeace-activisten gebracht. Er was geen klok dus het was erg moeilijk om de tijd bij te houden. De neonlichten schenen 24 uur per dag, dus ook ’s nachts. Ik had ook de indruk dat de manier waarop we werden behandeld erg verschilde, afhankelijk van de aanwezige politieagenten. Het machtsonevenwicht was echt schrijnend.
(P) Het was verwarrend omdat de politie geen Engels sprak en ik niet zeker wist wat de aanklacht voor mijn arrestatie was. In het begin was de politie erg bruusk. Ze beperkten de hoeveelheid water die we mochten hebben. Ze weigerden het toilet door te spoelen zo vaak als nodig was. We moesten ook hun sigarettenrook verdragen. Maar gelukkig werd ik omringd door bijzondere vrouwen.
(N) Eerst dacht ik dat we maar een paar uur moesten blijven en dat we aan het eind van de dag zouden worden vrijgelaten. We hadden geen informatie over wat er zou gebeuren. Ik was geschokt dat ze ons uiteindelijk 48 uur vasthielden en ons als criminelen behandelden. Ik denk dat de politie ons wilde ontmoedigen om door te gaan met onze acties.Het was de eerste keer dat ik in een cel zat. Het is een heel zwaar gevoel om je vrijheid te verliezen en te worden blootgesteld aan de willekeur van de politie.
(J) Na precies 48 uur, de maximale tijd van detentie in deze omstandigheden, werden we ondervraagd en mochten we vertrekken. Leden van Greenpeace wachtten ons op. Ik was zo blij dat ik kon douchen, naar het toilet kon gaan met de deur dicht, mijn handen kon wassen en mijn tanden kon poetsen. Ik denk dat in vergelijking met andere mensen die onder politiebewaking stonden, onze groep niet het ergste heeft meegemaakt. Toch was het voor mij een behoorlijk stressvolle tijd.
Heb je spijt van die twee nachten?
(P) Ik had er spijt van dat ik zoveel suiker had gegeten tijdens de actie! We hebben urenlang onze tanden niet kunnen poetsen… Maar ik heb er geen spijt van dat ik heb meegedaan.
(N) Helemaal geen spijt! Na twee nachten in de gevangenis voel ik me sterker dan daarvoor. De actie kreeg veel media-aandacht en maakte het publiek bewust van deze dringende kwestie. Dus voor mij was het de moeite waard om mee te doen.
(K) Ik heb er geen spijt van dat ik heb meegedaan, maar ik was wel heel blij dat ik vrij was.
(J) Nee, ik heb er absoluut geen spijt van dat ik klimaatactivist ben. Ik wil niet dat dit soort onderdrukking ons ervan weerhoudt om te vechten voor een toekomst en een leefbaar klimaat.
Vind je dit soort acties belangrijk?
(N) Het is de enige manier die overblijft. De waarschuwingen van wetenschappers over de klimaatcrisis zijn lange tijd genegeerd. Er wordt niet geluisterd naar mensen die op straat komen om anderen bewust te maken van de dringendheid van de situatie. Als we dingen willen veranderen en effectieve klimaatactie willen bevorderen, moeten we juist dat doen. Acties zijn belangrijk omdat ze laten zien dat mensen zich verzetten tegen het falen van de overheid om actie te ondernemen.
(J) We moeten stoppen met symptoombestrijding en de onderliggende oorzaken aanpakken. LNG (vloeibaar aardgas), als fossiele brandstof, blijft klimaatverandering aanwakkeren. De gevolgen van deze klimaatcrisis zijn catastrofaal in de global South. Naast deze milieuschade is er ook een sociale component. Mensen die in LNG-producerende regio’s wonen, lijden onder de gevolgen, vooral op het gebied van hun gezondheid.
(P) Sommige bedrijven krijgen impliciet toestemming om activiteiten uit te voeren die schadelijk zijn voor de mensen die rond de ontginningsgebieden wonen. Soms sterven mensen hier zelfs door. We zijn ons bewust van de gevolgen. Helaas luisteren deze bedrijven niet en daarom moeten we wel actie ondernemen.
Waarom wilde je actie ondernemen voor het klimaat?
(J) Ik kan niet meer tegen ‘business as usual’. We weten al tientallen jaren van klimaatverandering en we weten dat het een groeiende crisis is. Wetenschappers zeggen al jaren dat er dringend actie moet worden ondernomen. We voelen de gevolgen steeds meer, maar tegelijkertijd knijpen we een oogje dicht.
(N) Ik kan niet langer accepteren dat onze planeet wordt vernietigd. Er is geen tijd om te verliezen. Achterover leunen en toekijken terwijl we midden in een klimaatcrisis zitten, is geen optie voor mij. Als veel mensen opstaan voor klimaatrechtvaardigheid, kunnen we de wereld veranderen.
(P) Ik onderneem actie omdat ik wil kunnen zeggen dat ik echt alles heb gedaan wat ik kon, om de onvermijdelijke wereldwijde vernietiging die aan de horizon opdoemt, te stoppen. Ik ben iemand die het voorrecht heeft om te kunnen handelen, en met dat voorrecht komt een zekere mate van verantwoordelijkheid.
(K) Ik wil een leefbare toekomst. Ik vind dat we niet genoeg aandacht besteden aan grote bedrijven. We zeggen tegen mensen dat ze hun verwarming een graadje lager moeten zetten, maar zo geraken we er niet. We moeten ons richten op de mensen die geld verdienen aan deze crisis.
Hoe voel je je bij het feit dat jullie vervolgd worden voor deelname aan deze actie?
(P) Ik ben niet naïef, ik wist dat dit een mogelijke uitkomst zou zijn. Maar het is triest om te zien dat het rechtssysteem mensen blijft vervolgen die anderen proberen te beschermen en mensen of bedrijven spaart die anderen kwaad doen.
(J) We vervolgen de verkeerde mensen. Ja, we zijn op een LNG-terminal geklommen. Maar we zitten midden in een klimaatcrisis! De echte “criminelen” in dit geval zijn degenen die vasthouden aan fossiele brandstoffen en weigeren de meervoudige crisis waarin we ons bevinden te erkennen.
(N) Ik ben teleurgesteld. Ik ben geschokt door hun reactie en door het feit dat ze ons echt proberen te intimideren en ons het recht om te protesteren ontzeggen. En ik ben boos omdat klimaatcriminelen zoals de vervuilers, die verantwoordelijk zijn voor de klimaatcrisis, zonder problemen hun gang kunnen gaan. Maar wij, die bezorgd zijn over de toekomst en zelf actie ondernemen voor het klimaat, worden voor de rechter gesleept.
(K) Ik vind het echt belachelijk dat we worden vervolgd. De verkeerde mensen worden beschuldigd. Ik vraag me af waarom de media niet meer onderzoek doen naar Fluxys en hun praktijken.
Hoe verliep de eerste hoorzitting op 7 juni?
(K) Toen ik aankwam, was ik onder de indruk van het aantal mensen dat aanwezig was. Ik was ontroerd door de toespraken. Het is natuurlijk fijn om op deze manier gesteund te worden, zelfs door mensenrechtenorganisaties. Zeker als de hoorzitting op een woensdag om 9 uur ’s ochtends in Brugge plaatsvindt.
(N) Ik was er zelf niet bij, maar ik heb het evenement via de media gevolgd en was overweldigd door alle geweldige mensen die meededen aan de demonstratie en ons steunden. Het is een geweldig teken van solidariteit.
Hoe kunnen we jullie onze steun betuigen?
(N) Praat over deze actie en de manier waarop we geïntimideerd worden door de overheid. Praat over alle problemen die de klimaatcrisis teweegbrengt.
(K) Kom op 4 oktober naar Brugge en besteed aandacht aan de redenen voor onze actie. De klimaatcrisis is urgent en we moeten actie ondernemen omdat onze politici de omvang van het probleem niet lijken te begrijpen.
Een tweede hoorzitting wordt gehouden op woensdag 4 oktober om 9 uur ’s ochtends. Noteer deze datum in je agenda – we rekenen op je aanwezigheid!
Als we met veel zijn, dan geven we een sterk signaal! We laten ons niet intimideren en de klimaatbeweging laat zich niet muilkorven! Activisten die op vreedzame wijze de verantwoordelijkheid van de fossiele brandstofsector voor de klimaatcrisis aan de kaak stellen, horen niet thuis in de rechtszaal.
Tot op woensdag 4 oktober om 9 uur voor de rechtbank in Brugge. Bedankt!