Net als in het Amazonewoud en in het Congobekken wordt ook het tropisch woud in Zuidoost-Azië bedreigd door ontbossing. De oorzaak: de teelt van oliepalmen en de papierpulpindustrie.
Woud moet wijken voor oliepalmen
Palmolie is de nummer 1 onder de plantaardige oliën, omdat zij de goedkoopste is en veel rendabeler blijkt te zijn dan andere oliesoorten. Palmolie vind je dan ook overal: in shampoo, wasmiddelen, margarine en ook in agrobrandstoffen. Deze olie is bijna onvermijdelijk aanwezig in onze dagelijkse consumptiegoederen. De grote bedrijven zijn er dan ook dol op. Net als op papierpulp.
Maar deze ‘boom’ blijft niet zonder gevolgen voor het milieu in Zuidoost-Azië (onder andere Indonesië en Maleisië). Om in te spelen op de groeiende vraag, worden kostbare tropische bosgebieden en veengronden kaalgekapt of omgezet in oliepalmplantages.
Door die ontbossing is Indonesië het land met de derde grootste uitstoot aan broeikasgassen ter wereld. Ons klimaatevenwicht komt in gevaar voor economische belangen op korte termijn.
Er bestaan oplossingen
Maar de ontbossing in Zuidoost-Azië zet ook de biodiversiteit en de leefomgeving van de inheemse bevolking onder zware druk. Door de vernietiging van de natuurlijke habitat van veel soorten, worden die in hun overleven bedreigd. Bovendien worden oliepalmen soms geplant op gronden van plaatselijke gemeenschappen die daar niet eens de toestemming toe hebben gegeven. Dat leidt tot sociale conflicten.
Om haar blazoen op te poetsen, heeft de palmolie-industrie in 2001 een keurmerk gelanceerd: de RSPO (Roundtable on Sustainable Palm Oil, of rondetafel voor duurzame palmolie). Een verkeerde oplossing, zo blijkt. Want de RSPO is in de handen van de industrie, en de ontbossing gaat door.
Gelukkig bestaan er echte oplossingen! En er is ook al heel wat vooruitgang geboekt. Palmolie- en papierpulpgigant Sinar Mas heeft zich ertoe verbonden geen Indonesisch bos of veengebied meer te verwoesten. Ook de groep RGE heeft maatregelen genomen om zijn impact op het Indonesische oerwoud te beperken.
Maar er is nog een hele weg af te leggen. Als we de ontbossing geen halt toeroepen, zal 98% van de Indonesische bossen tegen 2022 verdwenen zijn! Er moet absoluut een moratorium komen op ontbossing en op de aantasting van veengebieden. Daar werken wij elke dag aan.