Διαβάζω στον σημερινό τύπο: «Απρόσκοπτα θα συνεχισθεί η λειτουργία της ΛΑΡΚΟ ... το ΥΠΕΚΑ εξέδωσε απόφαση ανανέωσης για άλλους οκτώ μηνες της άδειας θαλάσσιας απόρριψης σκωρίας ηλεκροκαμίνων...». Και τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι η ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει να ρίχνει στη θάλασσα, νόμιμα, 1.500.000 τόνους τοξικής σκουριάς πλούσιας σε βαρέα μέταλλα στον Βόρειο Ευβοϊκό, όπου μεγάλο μέρος του βυθού του έχει ήδη νεκρώσει μετά από δεκαετίες λειτουργίας της εταιρείας.
1.500.000 τόνοι το χρόνο, 4.109 τόνοι κάθε μέρα, 171 τόνοι κάθε ώρα, 2,85 τόνοι κάθε λεπτό. Μέρα νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι. Και οι «προσωρινές» παρατάσεις λειτουργίας και απόρριψης της σκουριάς στη θάλασσα καλά κρατούν, ήδη από το 1993. Πάντα προσωρινά. Με αυξημένη ή μειωμένη παραγωγή, με κέρδη ή ζημίες, 1.500.000 τόνοι τοξικης σκουριάς κάθε χρόνο σκοτώνουν τη ζωή στο Βόρειο Ευβοϊκό.
Την ίδια ώρα που κόμματα και συνδικάτα προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγωνία των εργαζόμενων για το δικό τους αύριο, σαν να μην υπάρχει αύριο...
ΥΓ 1. Ναι, θεωρώ μια συλλογική αλλά και προσωπική αποτυχία τη συνέχιση των περιβαλλοντικών εγκλημάτων της ΛΑΡΚΟ.
ΥΓ 2. Σε προηγούμενη προσπάθεια χωροθέτησης χώρου απόθεσης της σκουριάς στην ξηρά, εγινε προσφυγή τοπικών φορέων στο ΣτΕ το οποίο αποφάσισε (στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος) τη συνέχιση της απόρριψης της σκουριάς στη θαλασσα (μεχρι να βρεθεί κατάλληλη τοποθεσία στην ξηρά). Από τότε πέρασαν ήδη αρκετά χρόνια...