Αυτό δεν το είχα κάνει ούτε στα νιάτα μου. 10 ώρες κρεμασμένος σε ένα σκοινί κάποια μέτρα από το έδαφος. Ούτε στα Μετέωρα, ούτε σε κάποια βουνοπλαγιά.

10 ώρες κρεμασμένος έξω από τη μεγαλύτερη γαλακτοβιομηχανία της χώρας. Όχι, δεν ήμουν μόνος. Είχα μαζί μου πάνω από 50.000 ανθρώπους που έχουν ζητήσει από τη συγκεκριμένη εταιρεία (όπως και από άλλες) να αντικαταστήσει την εισαγόμενη σόγια που χρησιμοποιεί στις ζωοτροφές, με ντόπια κτηνοτροφικά φυτά. Ξέρεις τώρα: κουκί, ρεβίθι, μπιζέλι, λούπινο…

Οι αποφάσεις, αλλά κυρίως οι πράξεις έχουν επείγοντα χαρακτήρα την ώρα που η τιμή της σόγιας εκτοξεύεται λόγω της παγκόσμιας διατροφικής κρίσης που –με τη σειρά της– επηρεάζει και την τιμή βασικών προϊόντων για τη διατροφή μας. Κάθε εταιρεία που παρουσιάζεται ως σοβαρή και επιζητά την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, οφείλει τώρα περισσότερο από ποτέ, να τους προστατεύσει και να συμβάλλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Κάθε χρόνο εξάγουμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να εισάγουμε σόγια (σε μεγάλο ποσοστό μεταλλαγμένη) και κάνουμε ακόμα πιο αρνητικό το αγροτικό ισοζύγιο. Ε, αυτό τον παραλογισμό θέλαμε να σταματήσουμε.

Η καινούργια καλλιεργητική περίοδος ξεκινά και η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου προτιμά να βάζει ελληνικά σημαιάκια στις συσκευασίες και να σιωπά επί του προκειμένου. Μια και δυο λοιπόν, βρέθηκα κι εγώ εκεί, μαζί με αρκετούς ακτιβιστές και με χιλιάδες κόσμου να στηρίζουν ως cyber ακτιβιστές, online, αυτή την προσπάθεια. Σε αυτή τη μοναδική εμπειρία κρατώ πάνω από όλα το ρόλο δεκάδων χιλιάδων ενεργών πολιτών που ενημερώνονται, απαιτούν, αναλαμβάνουν δράση, πιέζουν, συμμετέχουν και γιορτάζουν την επιτυχία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, μαζί με άλλες δεκάδες χιλιάδες που θα προστεθούν, που θα πιέσουν και άλλες εταιρείες και θα φέρουν την απαραίτητη αλλαγή με οφέλη για τον εθνική οικονομία, τον οικογενειακό προϋπολογισμό, την ανάπτυξη της υπαίθρου και το περιβάλλον.

10 ώρες επιμονής και υπομονής χρειάστηκαν λοιπόν για να σπάσει η σιωπή. Η εταιρεία προχώρησε σε δεσμεύσεις και στη συνάντηση που ακολούθησε έδωσε χρονοδιάγραμμα για την πλήρη αντικατάσταση της εισαγόμενης σόγιας με 100% ελληνικές πρώτες ύλες. Καλή αρχή λοιπόν και περιμένουμε την υλοποίηση των δεσμεύσεων, αλλά και τις υπόλοιπες εταιρείες που θα ακολουθήσουν.

Τη στιγμή που η οικονομία της χώρας είναι σε ελεύθερη πτώση και η παγκόσμια διατροφική κρίση επιδεινώνει την κατάσταση, δεν υπάρχει χρόνος για επικοινωνιακά παιχνίδια ελληνικότητας, μισόλογα και μισές αλήθειες. Τώρα είναι η στιγμή που θα ξεχωρίσουν οι σοβαροί και υπεύθυνοι παίκτες. Όχι αυτοί που έχουν πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (γιατί πρέπει), αλλά  εκείνοι που λειτουργούν υπεύθυνα απέναντι στην κοινωνία και συμβάλλουν στην ανάκαμψη από τη δραματική πραγματικότητα. Τώρα χρειάζονται πράξεις, όχι άλλα λόγια!

Τελικά άξιζε την ταλαιπωρία. Ναι μεν “I am too old for this…”, αλλά η κούραση έπιασε τόπο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα (μετά από την κατάλληλη εκπαίδευση και για καλό κοινό σκοπό).

* Το παραπάνω δημοσιεύτηκε στο protagon.gr