Πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση βρέθηκε στα μανταλάκια, με αφορμή την απόφασή της να εμποδίσει τη δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Συμβούλιο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών με την οποία ασκείται κριτική στην Κίνα για την καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων στη χώρα. Αρκετοί είπαν, και πολλοί περισσότεροι σκέφτηκαν, ότι αυτή η στάση σχετίζεται με την προσδοκία για εισροή κινεζικών επενδύσεων σε ελληνικά λιμάνια (COSCO) αλλά και τη συμμετοχή κινεζικών κεφαλαίων για την κατασκευή νέου λιγνιτικού σταθμού στη Βόρεια Ελλάδα. Θα έπρεπε όμως να έχουμε, ως χώρα, διαφορετικές βλέψεις από την Κίνα.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία κοσμογονία στην Κίνα: οι εκπομπές άνθρακα από τον ενεργειακό τομέα έχουν σταθεροποιηθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και η κατανάλωση άνθρακα έχει μειωθεί, εξέλιξη που φάνταζε αδιανόητη πέντε χρόνια πριν. Πλέον η χώρα είναι πρώτη σε επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έχει καταλάβει ηγετικό ρόλο στην καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών μετά την απόφαση του Προέδρου Trump να αποσύρει τη χώρα από τη Συνθήκη του Παρισιού. Αν και θα πρέπει να καταβάλλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια να τα βγάλει από τον ενεργειακό χάρτη, είναι σαφές ότι η πολιτική ηγεσία της Κίνας έχει καταλάβει ότι τα ορυκτά καύσιμα δεν έχουν θέση στο μέλλον της. Δεν θα πει όχι όμως σε “επενδυτικές ευκαιρίες” και συνεργασίες με κυβερνήσεις που δεν έχουν δεν βλέπουν έτσι το μέλλον των δικών τους χωρών.
Παρά τις αντίθετες τάσεις παγκοσμίως, η κυβέρνησή μας επιλέγει να αναζητά συμμαχίες στην Κίνα για τη χρηματοδότηση της κατασκευής λιγνιτικών σταθμών στην Ελλάδα. Ναι, η Ελλάδα ονειρεύεται βρώμικη ανάπτυξη της δεκαετίας του ’50 και ζητά χρηματοδότηση από τον παγκόσμιο πρωταθλητή της καθαρής ενέργειας.
Πέρα από την «προστασία» της χώρας μας προς την Κίνα για θέματα παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, έχουμε πολλά να διδαχθούμε και να πάρουμε από εκεί. Και αυτά δεν είναι υποσχέσεις για συνεργασία στο παρωχημένο, βρώμικο και ακριβό κάρβουνο. Για ποιο λόγο όμως; Είναι άγνοια; Ιδεοληψία; Εμμονή σε πελατειακές σχέσεις (αναφέρομαι στη ΔΕΗ); Όποιος και να είναι ο λόγος είναι εξαιρετικά κακός και μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες πίσω. Σε αυτή την κατεύθυνση θα περίμενα και τις κραυγές διαμαρτυρίας (σχεδόν) σύσσωμης της αντιπολίτευσης ή έστω την ανάρτηση μίας εξυπνάδας στο twitter. Αλλά ακούω μόνο …σιωπή.
Για όποιον αναρωτηθεί “μα καλά, τι θα κάνουμε; Θα επιστρέψουμε στις σπηλιές; Πώς θα παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια;”, η πιο πρόσφατη απάντηση έρχεται από τη Νότια Κορέα. Ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει ένα ενεργειακό μέλλον χωρίς πυρηνικά, αλλά και χωρίς άνθρακα για τη χώρα.
Ο νέος πρόεδρος της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε ότι θα ακυρωθούν όλα τα σχέδια για νέους πυρηνικούς σταθμούς, δεν θα παραταθεί η διάρκεια ζωής αυτών που βρίσκονται σε λειτουργία, ενώ θα κλείσουν 10 υφιστάμενες μονάδες άνθρακα και θα ακυρωθούν τα σχέδια για νέες. Καθοριστική συμβολή σε αυτήν την εξέλιξη είχε η πρωτοποριακή έκθεση ερευνητών του Harvard και της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία 50.0000 ζωές θα σώζονται κάθε χρόνο έως το 2030, αν δεν κατασκευαστεί καμία νέα μονάδα άνθρακα σε Νοτιοανατολική Ασία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία και Ταΐβάν.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά, ο Πρόεδρος Μουν Τζάε-ιν αναγνώρισε τις δυσκολίες του εγχειρήματος, αλλά ήταν σαφής: «αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε». Υπάρχει άλλος αλήθεια;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία κοσμογονία στην Κίνα: οι εκπομπές άνθρακα από τον ενεργειακό τομέα έχουν σταθεροποιηθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και η κατανάλωση άνθρακα έχει μειωθεί, εξέλιξη που φάνταζε αδιανόητη πέντε χρόνια πριν. Πλέον η χώρα είναι πρώτη σε επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έχει καταλάβει ηγετικό ρόλο στην καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών μετά την απόφαση του Προέδρου Trump να αποσύρει τη χώρα από τη Συνθήκη του Παρισιού. Αν και θα πρέπει να καταβάλλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια να τα βγάλει από τον ενεργειακό χάρτη, είναι σαφές ότι η πολιτική ηγεσία της Κίνας έχει καταλάβει ότι τα ορυκτά καύσιμα δεν έχουν θέση στο μέλλον της. Δεν θα πει όχι όμως σε “επενδυτικές ευκαιρίες” και συνεργασίες με κυβερνήσεις που δεν έχουν δεν βλέπουν έτσι το μέλλον των δικών τους χωρών.
Παρά τις αντίθετες τάσεις παγκοσμίως, η κυβέρνησή μας επιλέγει να αναζητά συμμαχίες στην Κίνα για τη χρηματοδότηση της κατασκευής λιγνιτικών σταθμών στην Ελλάδα. Ναι, η Ελλάδα ονειρεύεται βρώμικη ανάπτυξη της δεκαετίας του ’50 και ζητά χρηματοδότηση από τον παγκόσμιο πρωταθλητή της καθαρής ενέργειας.
Πέρα από την «προστασία» της χώρας μας προς την Κίνα για θέματα παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, έχουμε πολλά να διδαχθούμε και να πάρουμε από εκεί. Και αυτά δεν είναι υποσχέσεις για συνεργασία στο παρωχημένο, βρώμικο και ακριβό κάρβουνο. Για ποιο λόγο όμως; Είναι άγνοια; Ιδεοληψία; Εμμονή σε πελατειακές σχέσεις (αναφέρομαι στη ΔΕΗ); Όποιος και να είναι ο λόγος είναι εξαιρετικά κακός και μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες πίσω. Σε αυτή την κατεύθυνση θα περίμενα και τις κραυγές διαμαρτυρίας (σχεδόν) σύσσωμης της αντιπολίτευσης ή έστω την ανάρτηση μίας εξυπνάδας στο twitter. Αλλά ακούω μόνο …σιωπή.
Για όποιον αναρωτηθεί “μα καλά, τι θα κάνουμε; Θα επιστρέψουμε στις σπηλιές; Πώς θα παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια;”, η πιο πρόσφατη απάντηση έρχεται από τη Νότια Κορέα. Ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει ένα ενεργειακό μέλλον χωρίς πυρηνικά, αλλά και χωρίς άνθρακα για τη χώρα.
Ο νέος πρόεδρος της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε ότι θα ακυρωθούν όλα τα σχέδια για νέους πυρηνικούς σταθμούς, δεν θα παραταθεί η διάρκεια ζωής αυτών που βρίσκονται σε λειτουργία, ενώ θα κλείσουν 10 υφιστάμενες μονάδες άνθρακα και θα ακυρωθούν τα σχέδια για νέες. Καθοριστική συμβολή σε αυτήν την εξέλιξη είχε η πρωτοποριακή έκθεση ερευνητών του Harvard και της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία 50.0000 ζωές θα σώζονται κάθε χρόνο έως το 2030, αν δεν κατασκευαστεί καμία νέα μονάδα άνθρακα σε Νοτιοανατολική Ασία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία και Ταΐβάν.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά, ο Πρόεδρος Μουν Τζάε-ιν αναγνώρισε τις δυσκολίες του εγχειρήματος, αλλά ήταν σαφής: «αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε». Υπάρχει άλλος αλήθεια;
