Καταστροφή από την εξέδρα πετρελαίου της BP στον Κόλπο του Μεξικό

μεγέθυνση

Στις 20 Απριλίου μετά από ανεξήγητη ακόμα έκρηξη στην εξέδρα Deepwater Horizon, έχασαν τη ζωή τους 11 άνθρωποι και η εξέδρα βυθίστηκε δύο μέρες μετά. Όμως το κακό δε σταμάτησε εκεί. Το πετρέλαιο συνεχίζει να αναβλύζει από το βυθό της θάλασσας, σε βάθος περίπου 1,5 χιλιομέτρου κάτω από την επιφάνια του νερού. Η εξέδρα την οποία μίσθωνε η BP από την εταιρεία Transocean βρισκόταν περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές.

Οι τελευταίες εκτιμήσεις για την ποσότητα πετρελαίου που διαρρέει κάθε μέρα είναι πια έως και 5 φορές μεγαλύτερες από τις αρχικές, και ίσως φτάνουν τα 900.000 λίτρα κάθε μέρα. Και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα γιατί δε φαίνεται να διακόπτεται σύντομα η διαρροή.  Η χειροκίνητη ενεργοποίηση της βαλβίδας ασφαλείας με χρήση τηλεχειριζόμενου υποβρύχιου οχήματος περιγράφεται ως μια «εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία» και αν αυτό αποτύχει τότε η επόμενη εναλλακτική απαιτεί εβδομάδες εργασιών.

Το Δέλτα του ποταμού Μισισιπή, όπου έχει φτάσει η πετρελαιοκηλίδα, είναι πολύ σημαντικός και πλούσιος βιότοπος. Εκεί βρίσκονται αυτή τη στιγμή χιλιάδες πτηνά και ζώα τα οποία απειλούνται άμεσα από την εξάπλωση του πετρελαίου στις ακτές. Μαζί τους κινδυνεύει και η τοπική οικονομία, η τοπική αλιεία κλπ.

Παρά τις προσπάθειες περιορισμού της πετρελαιοκηλίδας, όλα τα προηγούμενα περιστατικά αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει δυνατότητα καθαρισμού του πετρελαίου. Ακόμα και στις καλύτερες περιπτώσεις, μιλάμε συνήθως για ανάκτηση του 15-20% από την ποσότητα που χύθηκε. Επίσης, η χρήση χημικών για τη διάσπαση του πετρελαίου αντικαθιστά ένα πρόβλημα με κάποιο άλλο αφού έτσι έχουμε και πάλι επιβάρυνση του περιβάλλοντας. Με λίγα λόγια, όταν ακούτε για «καθαρισμό πετρελαιοκηλίδας» ξέρετε πως κάτι τέτοιο απλά δεν υπάρχει.

Οι ακριβείς συνέπειες δεν μπορούν ακόμα να υπολογιστούν, ειδικά επειδή ακόμα συνεχίζεται η διαρροή. Η ποσότητα πετρελαίου, οι καιρικές συνθήκες και οι γεωγραφία της περιοχής παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και κάνουν αδύνατη μια πρόβλεψη αυτή τη στιγμή. Όμως είναι βέβαιο πως πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική καταστροφή και έχουμε δει μόνο την αρχή της. Επίσης, είναι αποδεδειγμένο πως η διαρροή πετρελαίου στοιχειώνει την περιοχή για δεκαετίες, πολύ καιρό αφού φύγουν τα συνεργία καθαρισμού και οι προβολείς της δημοσιότητας. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της προσάραξης του τάνκερ Exxon Valdez στην Αλάσκα, 10 χρόνια μετά από το ατύχημα μόνο 2 είδη άγριας ζωής θεωρήθηκε ότι είχαν συνέλθει από τις επιπτώσεις της πετρελαιοκηλίδας ενώ συνολικaά υπολογίζεται ότι πέθαναν 300.000 έως 675.000 θαλασσοπούλια.

Αυτή η καταστροφή μπορεί και πρέπει να είναι η τελευταία. Ο θάνατος χιλιάδων πουλιών και ζώων, η καταστροφή της παράκτιας ζώνης και οι επιπτώσεις στις τοπικές κοινότητες είναι ένα ακόμα τίμημα που πληρώνουμε για την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Τα σχέδια για επέκταση της εξόρυξης και χρήσης πετρελαίου πρέπει να σταματήσουν παγκοσμίως. Πόσοι άνθρωποι πρέπει ακόμα να χάσουν τη ζωή τους, πόσα πουλιά και ζώα πρέπει να πεθάνουν, πόσες περιοχές και τοπικές κοινότητες πρέπει να καταστραφούν μέχρι να αλλάξουμε τον τρόπο που παράγουμε και χρησιμοποιούμε ενέργεια; Η λύση υπάρχει, πρέπει τώρα να εφαρμοστεί για την ασφάλεια όλων μας.

Μείνετε συντονισμένοι για ενημέρωση από την ομάδα της Greenpeace στην περιοχή.