Bevoorradingszekerheid was altijd het ultieme argument van de regering om de oudste kernreactoren langer open te houden. Dat valt lelijk tegen. De laatste twee jaren stond Tihange 1 vaker uit dan aan…

Volgens de wet op de kernuitstap (2003) moesten de reactoren Tihange 1, Doel 1 en Doel 2 in 2015 definitief sluiten. Eerst vond de regering-Di Rupo het nodig om alvast Tihange 1 tien jaar langer open te houden, nadien besliste de regering-Michel om ook de levensduur van de twee oudste eenheden van Doel te rekken.

Het ultieme argument van beide regeringen was dat anders de bevoorradingszekerheid in het gedrang zou komen. Wij en andere experts waarschuwden toen dat verouderde kernreactoren vaker en vooral langer stil zouden liggen, en zo eerder onze stroomlevering in gevaar zouden brengen. Vandaag geven de feiten ons gelijk.

De eerste 20 jaar draaiden de kernreactoren doorgaans 90% van de tijd. In 2015 was dat nog amper 48%, en in de twee daaropvolgende jaren telkens 80%. Gemiddeld was het Belgische kernpark sinds 2015 dus voor 69% van de tijd beschikbaar.

Tihange 1 sputtert

Zo hebben we van de levensduurverlenging van Tihange 1 nog niet veel kunnen genieten. Tussen oktober 2015 en oktober 2017 leverde deze 1000 MW-reactor voor amper 44% van de tijd stroom:

  • In 2016 lag deze reactor 231 dagen stil
  • In 2017 was Tihange 1 ‘maar’ 213 dagen out
  • Het vooral om niet-geplande stilleggingen ging, als gevolg van onvoorziene incidenten en technische mankementen

En hernieuwbare energiebronnen?

Lange tijd werd neerbuigend gedaan over de beschikbaarheidsgraad van hernieuwbare energiebronnen, die sterk afhangen van de variabele hoeveelheid wind en zonlicht. Vandaag zien we de beschikbaarheid van oude kerncentrales meer en meer afnemen. Omgekeerd doen technologische innovaties de beschikbaarheidsgraad van hernieuwbare bronnen alsmaar toenemen. Zo halen windparken op zee al een beschikbaarheidsgraad van 50% en windturbines op land benaderen de 30%.

Het grote voordeel tegenover kerncentrales is dat de onbeschikbaarheid van wind- en zonne-installaties door middel van moderne meteorologische computermodellen tamelijk precies kan voorspeld worden, zodat vooraf op een gedeeltelijke onbeschikbaarheid kan worden geanticipeerd.