Ongetwijfeld vragen vele parlementariërs, waarnemers en andere burgers zich af wat minister Marghem vorige week bezielde om te volharden in haar leugens en waarom ze haast ostentatief opgelegde procedures en zelfs wetgeving negeert omtrent de levensduurverlenging van de Doel 1 en 2 kernreactoren.
Sta me toe een beredeneerd gokje te wagen: minister Marghem zit in een nucleaire echokamer. Een wat? In het Engels is het een begrip: de echokamer (Echo Chamber) is een situatie waarin informatie en ideeën worden versterkt door ze binnen een gesloten systeem te herhalen en door te geven, terwijl andere, tegenstrijdige gezichtspunten worden gecensureerd of buitengehouden.
Minister Marghem heeft haar eigen echokamer gecreëerd. Na het besluit van regering Michel om de levensduur van de Doel 1 en 2 kernreactoren met 10 jaar te verlengen, stelt de verantwoordelijke minister alles in het werk om dit te realiseren. Ze verzamelt in haar kabinet een aantal ex-werknemers uit de nucleaire sector, die vervolgens voor hen bruikbare informatie met elkaar uitwisselen. Informatie van buiten, zoals een advies van de Raad van State, wordt consequent genegeerd. Liever luistert Marghem naar een juridisch advies van binnen haar echokamer, waar de hand van Electrabel onmiskenbaar is.
Marghem gaat zelfs nog verder: ze houdt informatie achter voor het parlement en manipuleert datgene wat wel vanuit haar echokamer naar buiten komt. Het ‘Doel’ heiligt de middelen, kennelijk.
Het gevaar? Een officiële onderzoekscommissie van de Japanse regering wees de geslotenheid en samenzwering tussen de eigenaar van de kerncentrale TEPCO, de overheid en de toezichthouder aan als een belangrijke oorzaak van de kernramp in Fukushima in 2011. De regulator, veelal bestaande uit ex-werknemers van kerncentrales, liet bijvoorbeeld controles met betrekking tot veiligheid van de reactoren over aan TEPCO zelf. Zo bleef (en blijft) de nucleaire sector zichzelf en iedereen eromheen overtuigen dat kerncentrales veilig zijn, en werden risico’s gebagatelliseerd. En toen gebeurde Fukushima, een kernramp van Tsjernobyl-omvang.
Marghem en anderen in haar echokamer hebben de lessen van Fukushima duidelijk niet geleerd. Ze blijven hard tegen elkaar roepen dat de bejaarde Doel 1 en 2 reactoren veilig zijn, en horen in de echo terug dat een milieueffectrapport en publieke consultatie onnodig zijn. Daarbij hun wettelijke plichten en internationale verdragen negerend.
Kan het Marghem dan echt niet schelen dat Belgie bij een mogelijke kernramp failliet gaat? Is zij bereid een stad als Antwerpen op het spel te zetten om haar politieke gelijk te halen?
Premier Michel laat best Marghem’s echokamer zo snel mogelijk openbreken. De buitenwereld is al bezig over te schakelen op hernieuwbare energie. Ook België zou beter op een schone en veilige manier zijn energiebevoorrading zeker stellen. Dat is nog beter voor de economie ook.