Waals minister voor Energie Paul Furlan verkondigt aan iedereen die het wil horen dat Wallonië de door Europa gestelde hernieuwbare energiedoelstelling voor 2020 ruimschoots zal halen. Genereus als hij is, wil hij dit overschot ‘op papier verkopen’ aan landen die hun aandeel niet zullen halen, zoals Luxemburg en Nederland.
Ik lijk wel te dromen… Hoe kun je een dergelijke deal overwegen wanneer de Belgische doelen voor de productie van hernieuwbare energie nog altijd niet verdeeld zijn? Al meer dan zes jaar modderen de federale en gewestregeringen maar wat aan en maken ze ons land belachelijk op het internationale klimaattoneel. België moet tegen 2020 13% hernieuwbare energie produceren, maar onze politici slagen er maar niet in dit cijfer over de verschillende regio’s te verdelen.
De kar voor het paard
Het dossier lag al herhaaldelijk op de onderhandelingstafel, maar telkens bleek het water tussen de gewesten en federale niveau te diep. De inzet is nochtans hoog: de vier regeringen moeten niet enkel een akkoord zien te vinden over de verdeling van de ‘lasten’ voor de productie van hernieuwbare energie, maar ook van de ‘lusten’ uit de verkoop van emissierechten en de investering hiervan in de internationale klimaatstrijd dan wel in interne maatregelen.
Hoe denkt minister Furlan dus de kar voor het paard te kunnen spannen? Hoe kan hij een Waals overschot aan hernieuwbare energie in de etalage plaatsen wanneer hij recent nog de ontwikkeling ervan afgeremd heeft? Hoe kan hij zich nu al sterk maken terwijl er nog niet eens een Waals (of Vlaams, Brussels of federaal) doel voor hernieuwbare energie is? In plaats van zijn energie te steken in nutteloze onderhandelingen op basis van vage veronderstellingen met buurlanden die hun eigen klimaatdoelen niet nakomen, zou de minister beter inzetten op het beëindigen van deze patstelling en een geloofwaardig Belgisch klimaatakkoord nastreven.
Want België dreigt de boot volledig te missen. Terwijl ons land blijft treuzelen om haar nationale klimaatdoelen voor 2020 uit te werken, is de rest van de wereld al met de volgende stap bezig. In Parijs wordt namelijk gepraat over verdere verminderingen van de CO2-uitstoot en een nog sterkere rol voor hernieuwbare energie en energie-efficiëntie – na 2020.
Geen toegang
En er zijn nog meer problemen met de plannen van Furlan. Want hoe geloofwaardig zijn die wanneer je kijkt naar de zwakke Waalse ambities op vlak van hernieuwbare energie? Slechts enkele weken geleden klaagde Edora, de federatie voor hernieuwbare energieproducenten, de vele barrières aan om een vergunning voor nieuwe windmolens in Wallonië te verkrijgen. De Waalse regering stelt zichzelf nochtans tot doel om 110MW per jaar te installeren, maar sinds 2012 staat de teller voor windenergie op slechts 121MW.
Bovendien grijpt Furlan behoorlijk gretig naar een mechanisme waar Wallonië als gewest geen toegang tot lijkt te hebben. Alleen nationale overheden kunnen gebruik maken van deze mogelijkheid om hernieuwbare energieschotten te ‘verkopen’ aan andere landen – en enkel wanneer de nationale doelstelling overtroffen werd! De conclusie blijft dus dezelfde: indien Furlan vooruit wil, zal hij eerst een akkoord met zijn federale en regionale collega’s moeten sluiten over de verdeling van deze nationale doelstelling.
Laten we tot slot niet vergeten dat de Europese doelstellingen nog zeer zwak zijn en absoluut onvoldoende om de strijd tegen klimaatverandering te kunnen aangaan – laat staan deze te kunnen winnen. Deze transfers van cijfertjes leiden ons niet alleen af van dit doel, maar dreigen ook de inspanningen van de andere lidstaten te verzwakken, aangezien het aantrekkelijker kan lijken om met statistieken te goochelen dan zelf daadwerkelijk in hernieuwbare energie te investeren.
Huiswerk
Is er dan geen enkel positief kantje aan Furlan’s hypothetische deal? Een beetje cynisch, maar misschien kan het vooruitzicht om overschotten te verkopen aan de buurlanden de minister en de Waalse regering overtuigen om de ontwikkeling van hernieuwbare energie opnieuw hoger te waarderen…
Maar serieus, is dit werkelijk hoe minister Furlan en zijn collega’s Marghem, Schauvliege en Frémault zich voorbereiden op de klimaattop in Parijs?