Vandaag staat Japan stil bij de dubbele ramp die het land exact vijf jaar geleden trof. De Japanse regering doet er alles aan om de gevolgen van de kernramp in Fukushima te minimaliseren en de kernreactoren terug op te starten. Maar de Japanse bevolking verzet zich hiertegen – met succes – en werkt volop aan een toekomst met 100% hernieuwbare energie.
Nucleaire nachtmerrie blijft duren
Op 11 maart 2011 werd de Japanse oostkust getroffen door een verwoestende tsunami die het leven kostte aan meer dan 200.000 mensen. In de volgende uren leidden stroompannes tot ontploffingen en kernsmeltingen in de kerncentrale van Fukushima. 370.000 mensen in de omgeving van de centrale moesten worden geëvacueerd. Vijf jaar later kunnen bijna 100.000 onder hen nog steeds niet terug naar huis door de radioactieve besmetting.
De Japanse regering en de nucleaire sector proberen de kernramp af te doen als niet veel meer dan een industrieel ongeval. Er worden miljarden gepompt in het weinig effectieve afschrapen en afspuiten van wegen, velden en daken. Onderzoek door Greenpeace toonde eerder aan dat dit de radioactieve besmetting nauwelijks terugdringt. Bovendien kunnen bossen en rivieren niet ontsmet worden en blijft de radioactiviteit dus nog eeuwen aanwezig in het milieu. Het plan van de Japanse regering om zo snel mogelijk mensen terug te sturen naar de besmette gebieden is dan ook totaal onverantwoord.
Japanse bevolking wil geen kernenergie
Na Fukushima werden alle Japanse kernreactoren gesloten en keerde de publieke opinie zich tegen kernenergie. Intussen schieten overal hernieuwbare energieprojecten uit de grond, zoals dit zonneproject op 45km van Fukushima. Maar ondanks het aanhoudende protest van de bevolking, wil de Japanse regering de kernreactoren zo snel mogelijk weer opstarten. Na Sendai 1 en 2 werd vorig jaar de heropstart van twee reactoren in Takahama goedgekeurd. Beide reactoren beantwoorden echter niet aan de veiligheidsnormen voor aardbevingen die na Fukushima werden verscherpt en eerder deze week beval de rechtbank dan ook dat ze definitief moeten sluiten.
De gelijkenis – maar spijtig genoeg ook het contrast – met België is treffend. Op dezelfde dag dat de Japanse rechter besloot Takahama stil te leggen, weigerde zijn Belgische collega hetzelfde te doen met de scheurtjesreactoren in Doel en Tihange. En gisteren kwam aan het licht dat de recent nog verlengde reactoren Doel 1 en 2 – met medeweten van het FANC – pas in 2025 zouden voldoen aan de nieuwe Europese normen over aardbevingen.
Na Fukushima besliste Japan de levensduur van haar centrales te beperken tot 40 jaar. Drie Belgische reactoren zijn die grens al voorbij en er is nog steeds geen uitsluitsel over de scheurtjes in Doel 3 en Tihange 2. Exact vijf jaar na de kernramp in Fukushima lijken onze politici nog steeds niets geleerd te hebben.