Nieuwsartikel - 14 januari, 2013
Dit weekend betoogden in het Nederlandse grensstadje Maastricht meer dan duizend bezorgde burgers uit Nederland, Duitsland en België voor de sluiting van de kerncentrale van Tihange. Onder hen ook een delegatie van Greenpeace België.
De deelnemers zijn er zich van bewust dat de radioactieve wolk die bij een ernstige kernramp vrijkomt niet aan landsgrenzen stopt. Steden als Luik (200.000 inwoners), Maastricht (121.000 inwoners) en Aken (260.000 inwoners) zijn amper 25, 45 en 60 km verwijderd van de kerncentrale van Tihange.
Na de ramp in Fukushima moesten sommige dorpen tot op 80 km afstand geëvacueerd worden. In de dichtbevolkte Euregio – het grensgebied tussen België, Nederland en Duitsland – is de bevolkingsdichtheid zo groot dat bij een kernramp enkele miljoenen mensen hun woongebied dreigen te verliezen. Geen enkele overheid is in staat zijn burgers voldoende te beschermen tegen de gevolgen van een zware kernramp. Het is dan ook onverantwoord om in zulke dichtbevolkte gebieden kerncentrales in te planten.
De kerncentrale van Tihange telt drie reactoren. De oudste daarvan is bijna 40 jaar oud en dus zijn oorspronkelijke ontwerpleeftijd van 30 jaar werd al ruim overschreden. Toch besliste de regering in juli 2012 dat deze oude reactor nog 10 jaar langer mag openblijven. Bij de tweede reactoreenheid, Tihange-2, werden in september meer dan 2.000 scheurtjes in het reactorvat ontdekt. Sindsdien ligt deze reactor om veiligheidsredenen stil. Later deze maand zal de federale regering beslissen of deze reactor opniew mag opgestart worden.
Temeer daar minister Wathelet in zijn beleidsnota zelf stelt dat de definitieve sluiting van de reactoren Doel 3 en Tihange 2 geen enkel probleem voor onze bevoorradingszekerheid vormt, is het onaanvaardbaar om risico's te nemen.We willen dat de regering de veiligheid van de bevolking voorop stelt en geen Russische roulette speelt door gevaarlijke reactoren opnieuw op te starten.
