500 Greenpeace vrijwilligers maken een menselijk vredesteken op het Esplanade Tracodéro om de aanslag op de Rainbow Warrior te herdenken.
Op 19juli 1985 deden twee bomontploffingen de Waitemata-haven van Aucklandopschrikken. Bommen die waren geplaatst door de Franse geheime dienst met alsdoel een eind te maken aan de protesten van Greenpeace tegen de Fransekernproeven in de Stille Zuidzee.
Twintigjaar later dook de kapitein van toen, Pete Willcox, 25 meter diep in hetheldere water van de Matauri Bay. Daar plaatste hij een herdenkingsbeeld op debrug van de oude Rainbow Warrior, die daar uiteindelijk naar haar laatsterustplaats is gebracht. Ongeveer honderd mensen aan het oppervlakte strooidenbloemen en ander groen over de zee uit.
Aan deandere kant van de wereld in Parijs hadden ruim 500 actievoerders uit meer dan21 landen zich verzameld om in de schaduw van de Eiffeltoren een menselijke regenboogen vredesteken te vormen. Onderhen was ook Grace O'Sullivan, een van de oorspronkelijke bemanningsleden van deRainbow Warrior. "Toen de Warrior zonk en onze vriend Fernando was gedood, kwamik onder enorme druk van mijn familie te staan. Die wilde dat ik meteen terugkwam naar huis", vertelt zij.
"Zewilden niet dat ik in Nieuw-Zeeland bleef of voor Greenpeace bleef werken. Dat betekende vanaf dat momentnamelijk risico's, die nooit iemand eerder had kunnen bedenken. Met zijn allenwaren we helemaal toegewijd om een eind te maken aan de waanzin van de steedsgroeiende aantal kernproeven. Binnenzes weken zaten Pete Willcox en ik dan ook op een ander schip. Op weg naar detestplek Mururoa van het Franse nucleaire programma.
Bemanningsliden campaigner Steve Sawyer vierde in 1985 zijn verjaardag aan boord van deRainbow Warrior op de nacht van de bomaanslag. In Parijs deed hij een oproepaan alle wereldleiders om mee te doen met Nieuw-Zeeland en 39 andere landen,die zichzelf nucleair-vrij hebben verklaard. We moeten geen enorme bedragen enbergen intelligentie meer inzetten voor nog meer verfijnde en beterekernwapens, stelde hij. "Die bronnen kun je beter gebruiken om vrede tepromoten, de strijd aan te gaan met klimaatveranderingen en voor het behoud vande wouden en oceanen op deze aarde."
MarellePereira, de dochter van de vermoorde fotograaf, werd in Nieuw-Zeeland door eenvan de oorspronkelijke bemanningsleden Martini Gotje opgevangen bij de 20-jarigeherdenking in Matauri Bay. "Vandaag de dag is er nog steeds een grote nucleairedreiging in de wereld, nu dat verschillende landen maar doorgaan met hetontwikkelen van kernwapens", zei ze.
Sawyer:"Ook staan we oog in oog met een grote wereldwijde crisis, die even serieus enverwoestend is als elke nucleaire dreiging: klimaatverandering. We hebben maareen decennium of twee daar in alle ernst te werken aan de verandering van onsglobale energiesysteem. Als we zo doorgaan wachten ons hittegolven, droogtes,overstromingen, een stijgend zeeniveau en wijdverbreide hongersnoden enziektes. Net zo gevaarlijk als een paddestoelwolk.
De ruim500 actievoerders die in Parijs het vredesteken en regenboog vormden, kwamenvoor de helft uit Frankrijk. De rest kwam overal vandaan. Vanuit de hele wereldzijn mensen naar de Franse hoofdstad gekomen om de aanslag te herdenken. Zoalsde jonge studenten uit de Verenigde Staten, die samenwerken met Greenpeace omschoon energieverbruik te promoten op hun campussen, vrijwilligers uit Engelanden Nederland en actievoerders, die in nucleaire testzones zijn geweest,kerntransport hebben geblokkeerd of actie hebben gevoerd voor vrede en eenschoon milieu. "Hun boodschap bestaat uit drie dingen: herdenking, vrede en inactie te komen", legt Greenpeace campaigner Mike Townsley uit. "Geen enkele bomis acceptabel, niet op de Rainbow Warrior, niet in Londen, niet in Bagdad, nietin Hiroshima. We kunnen de wereld in duizenden stukjes bombarderen, maar vredekunnen we nooit brengen met bommen."