Pagina - 7 oktober, 2010
In België wordt jaarlijks 120 ton hoogradioactief afval geproduceerd dat nog honderdduizenden jaren blijft stralen. Ander radioactief afval komt gewoon in het milieu terecht, een situatie die Greenpeace al herhaaldelijk heeft aangeklaagd. Beterschap lijkt niet in zicht, want het kernafvalverwerkingsbedrijf Belgoprocess heeft een nieuwe milieuvergunning aangevraagd voor lozingen in de Molse Nete. Greenpeace diende in augustus 2010 officieel klacht in, omdat de lozingslimieten in deze aanvraag hoger liggen dan in de huidige vergunning die afloopt in 2011.
De Molse Nete is een riviertje die in de omgeving van Mol en Geel (provincie Antwerpen) stroomt. Hier wordt al een vijftigtal jaar geloosd, nu door Belgoprocess dat de activiteiten van het Studiecentrum voor Kernenergie heeft overgenomen. De radioactieve deeltjes die we in het water hebben aangetroffen, komen indirect van de kerncentrales in Doel (Antwerpen) en Tihange (Hoei).
Naar eigen zeggen respecteert Belgoprocess daarbij de bestaande normen voor radioactiviteit en giftige stoffen zoals zware metalen. Ons onderzoek uit 2007 bracht aan het licht dat deze normen niet volstaan. We hebben stalen genomen op een afstand van 3 kilometer van de belangrijkste loosplaats en de analyses werden uitgevoerd door een onafhankelijk laboratorium.
Het radioactief en giftig afvalwater dat in de Molse Nete belandt is afkomstig van het nucleaire complex Mol-Dessel en activiteiten zoals de productie van brandstof, de behandeling van afval en het nucleair onderzoek. Een lozingsbuis van een tiental kilometer verbindt Belgoprocess en de Molse Nete. Isotopen zoals americium-241, kobalt-60 en cesium-137 werden aangetroffen in het slib en op de oevers van deze rivier.
De aanwezigheid van deze elementen in het slib van de Molse Nete is zorgwekkend. Er werd straling gemeten en die houdt een zeker gevaar in. Een persoon die 12,5 uur per jaar wandelt op de plaatsen kan zo blootstaan aan stralingsdoses die een speciale uitrusting vereisen. Iets wat wandelaars natuurlijk niet bij zich hebben. Bovendien kan iemand die net een wandeling langs de Molse Nete heeft gemaakt radioactieve deeltjes inademenen, wanneer hij bijvoorbeeld het slib van zijn schoenen kuist. De substanties die toevallig oraal worden ingenomen, blijven lang aanwezig in het lichaam en kunnen het weefsel radioactief besmetten. Zo kunnen kankers ontstaan, zonder dat de link duidelijk is tussen het moment van inname en de medische gevolgen.
De behandeling van kernafval in België kost miljarden euro's en andere bedragen moeten gaan naar de zuivering van een rivier als de Molse Nete. In de zomer van 2010 heeft NIRAS een consultatie gehouden over de berging van hoogradioactief afval. Greenpeace heeft de publieke opinie gewaarschuwd en de Belgische gemeenten die in aanmerking komen als nucleaire stortplaats in kaart gebracht.
De optie om kernafval onomkeerbaar te dumpen strookt niet met de noodzaak om dit eeuwig stralend afval blijvend te controleren. Daarom pleit Greenpeace voor een bovengrondse berging waarbij het kernafval toegankelijk blijft.
De enige manier om de zware erfenis van kernenergie te verlichten voor de toekomstige generaties, is de kerncentrales sluiten zoals wettelijk is voorzien in de wet op de kernuitstap.