Το δικό μας 2016 ξεκίνησε με ανθρώπους να σώζουν ζωές και ίσως – μέσα από αυτό – να σώζουν λίγη από την ανθρωπιά μας. Αλλά και κάποιους άλλους να ανησυχούν και ίσως να φοβούνται από τις 50.000 κυνηγημένους που αναζητούν ασφάλεια και - σήμερα - είναι σκορπισμένοι σε νησιά και ενδοχώρα.
Συνεχίστηκε εγκαθιστώντας φωτοβολταϊκά και αντλίες θερμότητας στη Στέγη κακοποιημένων κοριτσιών “Άγιος Αλέξανδρος”. Ακούγεται εύκολο και απλό και έτσι θα έπρεπε να είναι. Αλλά… τίποτα δεν είναι εύκολο τελικά. Από τα capital controls, τη γραφειοκρατία και το φρέσκο νομικό πλαίσιο για την αυτοπαραγωγή, μέχρι τα συνεργεία, τον υδραυλικό και τις τεχνικές δυσκολίες…. τελικά τα καταφέραμε. Τα χρήματα των υποστηρικτών της προσπάθειας αυτής έπιασαν τόπο και τα κορίτσια ζεσταίνονται πλέον δωρεάν από τον ήλιο!
Ενώ η διεθνής κοινότητα χαράζει ρότα προς την καθαρή ενέργεια, η Ελλάδα μας, ‘έθνος ανάδελφον’, δεσμεύεται στην κατασκευή νέων λιγνιτικών σταθμών. Κάπως έτσι η ΔΕΗ υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με Κινεζικό κατασκευαστικό κολοσσό την ίδια εβδομάδα που στη Βουλή επικυρώνεται η Συμφωνία του Παρισιού για τις Κλιματικές Αλλαγές. Σημειολογικά, το μήνυμα είναι σαφές: το λόμπι του λιγνίτη δεν πρέπει να ανησυχεί. Η προσκόλληση σε οτιδήποτε παλιό, βρώμικο (και τελικά ακριβό) αντιστέκεται ακόμη και στην οικονομική κρίση.
Το 2016 ήταν επίσης το έτος που πέθανε η TTIP, χάρη στη δημοσίευση από το ολλανδικό γραφείο της Greenpeace μεγάλου μέρους των μέχρι τότε απόρρητων κειμένων της συμφωνίας. Η μάχη θα συνεχιστεί και το 2017, αφού οι αντίστοιχες συμφωνίες με τον Καναδά (CETA) και για τις δημόσιες υπηρεσίες (TiSA) απειλούν τη δημοκρατία, το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία μας.
Σε πείσμα όσων αντιστέκονται σε κάθε σύγχρονη τάση και σκέψη, εκατοντάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι εκπαιδεύονται, δικτυώνονται και δοκιμάζουν τα πολλαπλά οφέλη (για την οικονομία, το περιβάλλον, την υγεία) από την καλλιέργεια ντόπιων κτηνοτροφικών φυτών. Σε πείσμα της διαχρονικής αδιαφορίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σήμερα χιλιάδες στρέμματα στη χώρα μας καλλιεργούνται από εκατοντάδες παραγωγούς και παράγουν λούπινο, κτηνοτροφικό ρεβίθι και κουκί για ζωοτροφές που υποκαθιστούν εισαγόμενη σόγια. Ναι, αυτή που συνήθως είναι μεταλλαγμένη και συχνά καλλιεργείται σε αποψιλωμένα κομμάτια του Αμαζόνιου!
Και μετά ήρθε "Ένα Κουτί Θάλασσα!"Παράκτιοι ψαράδες, από τη Λέσβο και τη Λέρο, που έχουν επιλέξει να ψαρεύουν με ήπιες μεθόδους και μη καταστροφικά αλιευτικά εργαλεία, δικτυώνονται απευθείας με καταναλωτές. Και πάλι σε πείσμα των καιρών, οι συμπολίτες μας δείχνουν να αγκαλιάζουν μια ακόμη προσπάθεια δίκαιου εμπορίου. Το κίνητρο των ανθρώπων που στηρίζουν το «Κουτί» δεν είναι οικονομικό. Ερήμην μιας πολιτείας που ακολουθεί τις εξελίξεις από μακριά (όταν δεν προσπαθεί να τις εμποδίσει), εκατοντάδες οικογένειες στηρίζουν μια αγορά με δίκαιους κανόνες, που με τη σειρά της στηρίζει μια βιώσιμη τοπική κοινωνία και οικονομία. Γίνεται και καλύτερο: εκτός από την ηθική ανταμοιβή, οι οικογένειες αυτές δοκιμάζουν ελληνικό ψάρι που έχει αλιευθεί βιώσιμα εντός 24 ωρών!
Και παντού, σε όλα τα παραπάνω αλλά και σε πολλά περισσότερα, άνθρωποι στηρίζουν ανθρώπους. Άνθρωποι (σε ανάγκη) στηρίζουν άλλους ανθρώπους (και αυτοί σε ανάγκη) για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.
Ανάμεσα στην πόλωση, το μίσος, την αβεβαιότητα και τον φόβο, ξεπηδούν πρωτοβουλίες που ρίχνουν φως, δίνουν λύσεις, φουντώνουν την ελπίδα. Ο κόσμος μας θα γίνεται καλύτερος όσο υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν σκοπό της ζωής τους να τον κάνουν καλύτερο. Κάθε μέρα. Με μικρές πράξεις, καθημερινές, φέρνουν τελικά σημαντικές αλλαγές.
2017. Λοιπόν, σηκώνουμε τα μανίκια και ξεκινάμε. Να είναι μια χρονιά που θα μας φέρει πιο κοντά σε έναν κόσμο πράσινο και ειρηνικό. Κι εμείς να έχουμε τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά ανοιχτά.