Η συζήτηση για την παραγωγή ζωοτροφών στην Ελλάδα κρατάει τουλάχιστον 10 χρόνια. Οι υπουργοί γεωργίας εξαγγέλλουν συχνά πυκνά τη στροφή στην καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών στη χώρα μας. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι διαφορετική: Συνεχίζουμε να σκορπάμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στην εισαγωγή σόγιας. Και μάλιστα μεταλλαγμένης.
Οι πρόσφατες δειγματοληψίες και αναλύσεις της Greenpeace έδειξαν – επιπλέον – ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν κενά. Μεγάλα κενά! Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις περιστατικά μεταλλαγμένης (σε ποσοστά μέχρι και 90%) ζωοτροφής, που πλασάρεται στην αγορά ως πιστοποιημένη μη μεταλλαγμένη!
Η προχειρότητα και η αρπαχτή αποτελούν ακόμα ένα εμπόδιο, αυτές τις δύσκολες μέρες, για την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τα προϊόντα μας θα μπορούσαν εύκολα να αποκτήσουν συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι σε άλλα, σε μία ευρωπαϊκή αγορά που σθεναρά και επίμονα απορρίπτει τα μεταλλαγμένα, μιας που είμαστε μία από τις λίγες χώρες που τα μεταλλαγμένα είναι ανύπαρκτα (απ’ όσο γνωρίζουμε) στις καλλιέργειες και στα συσκευασμένα προϊόντα. Αντ’ αυτού, επιλέγουμε να εξαρτάται η παραγωγή ζωικών προϊόντων από την εισαγωγή σόγιας από τη Βραζιλία, την Αργεντινή, τις Η.Π.Α κ.α. Και αυτή, συχνά, αποδεικνύεται μεταλλαγμένη.
H λύση είναι απλή, αποτελεσματική και ελληνική!
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται στους περισσότερους και καλύτερους ελέγχους. Φτάνουμε στο σημείο να μας φαίνεται πιο λογικό να συνοδεύεται π.χ. κάθε φασόλι σόγιας από ένα πιστοποιητικό «προτέρου εντίμου βίου», παρά να σταματήσει η παράνοια της χρήσης μεταλλαγμένων. Οι επιπλέον έλεγχοι ίσως να μπορέσουν να εντοπίσουν τον «ένοχο», αλλά κατόπιν εορτής. Κάτι σαν τη νεκροψία.
Η λύση είναι απλή και τη γνωρίζουν όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ! Είναι η στροφή στην παραγωγή καθαρών ντόπιων ζωοτροφών (όπως είναι τα λούπινα, τα ρεβύθια, τα κουκιά) που: 1) μειώνει την απώλεια συναλλάγματος (από τις εισαγωγές σόγιας), 2) δίνει ανάπτυξη και δουλειά στην ύπαιθρο, 3)προωθεί τη βιώσιμη γεωργία, 4)δίνει συγκριτικά πλεονεκτήματα στα ελληνικά προϊόντα.
Αντί λοιπόν να κυνηγάμε τα μεταλλαγμένα φασόλια, μικρές και μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες, υπουργεία και καταναλωτές, ας σηκώσουμε τα μανίκια για να δουλέψουμε για τη λύση. Εδώ και τώρα.
Η οικονομική κρίση δεν είναι δικαιολογία αλλά η ευκαιρία να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές που μέχρι τώρα δεν τολμήσαμε.
