Felaketin sabahında, felaketten kurtulanlar, gözlerini ıslak bezle kapatmış. Fabrika, insanları yalnızca bunun için uyarmış olsaydı bile yüzlerce insan kurtulabilirdi. Ancak fabrika yönetiminin yaptığı ilk açıklama, sızanın basit bir gözyaşı gazı...

Hamidiye Hastanesi'ndeki incelemelerden sonra torbalarda toplanan kafatasları. Araştırmacılar, Bhopal'den sızan gazın beyin işlevlerini etkilemiş olacağından şüpheleniyorlar.

Kimsesiz çocuğun gömülmesi. Bhopal felaketinin en bilinen fotoğrafı. Çocuğun annesi ve babası asla bulunamadı. Onların da felaket sırasında ölmüş olması kuvvetle muhtemel.

Terkedilmiş Union Carbide fabrikasının görüntüsü. 2001 yılına kadar girişin yasak olduğu alanda şimdi çocuklar oynuyor. Tehlikeli kimyasallar hala ortada.

"Bir mezara 4-5 kişi gömdüğümüz oluyordu. O iki günde 4 bin kişi gömdük." diyor Muhammed Aziz. Felaket mi, yoksa katliam mı?

Mehboob Bi'nin iki kızı ve iki oğlu var. Kocası, kazanın olduğu gece Union Carbide fabrikasında çalışıyormuş. 15 yıl boyunca süren yaşam mücadelesini kaybetmiş. Tedavi masraflarını karşılamak için evlerini ipotek ettirmiş, tüm varlıklarını...

"Bugüne kadar 20 binden fazla otopsi yapmışımdır. Gaz kurbanlarının hiçbiri, benim verdiğim ölüm belgesi olmadan tazminat alamaz. Kabus gibi bir deneyimdi. Özellikle morgdan dışarı çıkamadığımız ilk günlerde. Ondan sonra gördüğüm bazı şeyler bile...

75 yaşındaki Jughar Bai Murya'nın elleri, felaketten bu yana küçülüp duruyor. Felaketten miras kalan yüzlerce sakatlıktan biri.

Greenpeace eylemcileri, M/V Ulla'nın batığının olduğu yere dikilen fenere, Bakan'ı eyleme çağıran bir pankart astılar.