Sayfa - 23 Şubat, 2010
Greenpeace hidroelektrik kapasitenin geliştirilmesi ile ilgili Türkiye’de son dönemde gözlenen gelişmelere kaygıyla yaklaşmaktadır. Sürdürülebilir ölçütlere dayalı olmayan, bölge halkının suya erişimini kısıtlayan, kültürel mirasımızı ve biyolojik çeşitliliği tehdit eden hidroelektrik santral projelerine yeterli denetime tabii tutulmadan lisans verilmesi bir anlamda kaş yaparken göz çıkarmak gibi algılanabilir.
Greenpeace’e göre, iklim değişikliğini çığrından çıkmadan engellemek için güçlü bir Enerji [D]evrimi’ne ihtiyacımız var. Bu çerçevede Türkiye’de sayısı 45 ila 50 arasında değişen kömürlü termik santral projesinin durdurulması ve yenilenebilir enerji yatırımlarından çalan nükleer enerji planlarına son verilmesi gerekmektedir. Merkezi bir sistem anlayışından vazgeçilmeli, güçlü enerji verimliliği standartları getirilmelidir. Bu sistemde nehir tipi hidroelektrik santrallere de bir yer ayrılmaktadır.
Fakat yenilenebilir enerjiler dengeli bir şekilde sisteme alınmalıdır. Enerji Bakanlığı’nın ve EPDK’nın hidroelektrik konusundaki tavrı ise bütün potansiyelin kullanılması üzerine kurulmuştur. Bu da gerek güneş (fotovoltaik ve ısıl güneş) teknolojilerine, gerekse jeotermal, biyokütle gibi diğer yenilenebilir enerjilere yeterince yer ayrılmaması demektir. Daha da kötüsü, hidroelektrik santrallerin hiçbir çevresel ölçüte dayandırılmadan, halka rağmen ve ülkenin doğal ve kültürel zenginliklerini hiçe sayarak devreye alınması söz konusudur.
Bu nedenle bir hidroelektrik santral yapımından önce:
- Tüm paydaşların ve yerel halkın karar alma sürecine katılımı sağlanmalı ve onların rızası olmayan projelere lisans verilmemelidir.
- Öncelik, hali hazırda bulunan hidroelektrik santrallerinin verimliliğinin artırılmasına verilmelidir.
- Nehir ekosistemlerinin havza bazında değerlendirilmesi yapılmalı, bölgede tehdit altında veya hassas türlerin bulunup bulunmadığına dikkat edilmelidir.
- Keyfe bağlı olarak suyun yönü, yeri değiştirilmemeli, öncelik çevresel etkisi asgari olan projelere verilmelidir.