Νίκος Χαραλαμπίδης

Θυμάστε τον ενθουσιασμό και τις σαμπάνιες που συνόδευαν τις ανακοινώσεις για κατάργηση πολλών πλαστικών μιας χρήσης; Χαλαρώστε, πέρασε ο συναγερμός και τα πλαστικά καλαμάκια κυκλοφορούν ελεύθερα και απενοχοποιημένα.

Η αυτονόητη εξοικονόμηση ενέργειας δεν πρέπει να συγχέεται με την ενεργειακή φτώχεια.

Κοντά τέσσερις δεκαετίες μετά το τραγικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, η πυρηνική βιομηχανία πνέει τα λοίσθια και αρπάζει κάθε ευκαιρία για να κρατηθεί στη ζωή.

Έτσι λέγεται όταν είσαι μια εταιρεία πετρελαίων που φτιάχνεις το προφίλ σου για να δείξεις στην κοινωνία το “καλό” σου πρόσωπο χωρίς όμως να αλλάξεις το business plan!

Πέντε πρώην πρωθυπουργοί της Ιαπωνίας ζητούν από την ΕΕ να δει την πυρηνική ενέργεια ως αυτό που είναι: μια απειλή για τη ζωή στον πλανήτη.

Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει. Τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς εσάς, τα στελέχη, τους εθελοντές, τους ακτιβιστές, και το διεθνές δίκτυο της Greenpeace. Υποσχόμαστε να συνεχίσουμε πιο δυνατά.

Το άρθρο 219 είναι αντίθετο με την προστασία των περιοχών Natura 2000. Οι πολιτικοί μας στηρίζονται σε χυδαίες πελατειακές σχέσεις που απέχουν πολύ από το καλύτερο αύριο που θέλουμε.

Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, οποιαδήποτε υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα του “κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι των ψηφοφόρων” και της κεραμίδας για τους πολιτευτές που υποσχέθηκαν “τακτοποιήσεις” είναι εγκληματική.

Με τις δύο μεγάλες απειλές, κλιματική κρίση και κατάρρευση βιοποικιλότητας, να συγκλίνουν, δεν υπάρχει περιθώριο για ξεστρατίσματα στο όνομα της ικανοποίησης αιτημάτων ευκαιριακών επενδυτών ή εκλογικής πελατείας.

Η “απόλυτη καταιγίδα” είναι ήδη εδώ. Μετά από κάθε κρίση, επιστρέφουμε στην “κανονικότητά” μας, που τελικά είναι το πρόβλημα. Μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, για έναν κόσμο πιο δίκαιο και βιώσιμο.