ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ: Ένα ελικόπτερο αιωρείται πάνω από το Arctic Sunrise, ρίχνουν σχοινιά. Νομίζουμε ότι είναι η ακτοφυλακή που θα εισβάλει στο καράβι. #SaveTheArctic
Twitter, @gp_sunrise, 19 Σεπτεμβρίου
Οι ρωσικές αρχές με όπλα πάνω στο καράβι. Τώρα μπαίνουν μέσα στο δωμάτιο επικοινωνιών. #Savethearctic
Twitter, @gp_sunrise, 19 Σεπτεμβρίου
Τελευταία νέα από το κατάστρωμα: Το πλήρωμα βρίσκεται γονατιστό στο ελικοδρόμιο με όπλα στραμμένα πάνω τους. #Savethearctic
Twitter, @gp_sunrise, 19 Σεπτεμβρίου
Αυτό είναι αρκετά τρομακτικό. Δυνατά χτυπήματα. Φωνές στα ρώσικα. Ακόμα προσπαθούν κλωτσώντας να ανοίξουν την πόρτα. #savethearctic
Twitter, @gp_sunrise, 19 Σεπτεμβρίου
Έχει περάσει ήδη πάνω από ένας μήνας από τότε που οι ”ειδικές δυνάμεις” εισέβαλαν από το ελικόπτερο και κατέλαβαν το πλοίο μας με την απειλή όπλων. Αρκετά τρομακτική στιγμή πρέπει να ομολογήσω, σουρεαλιστική, σαν να βγήκε από ταινία περιπέτειας.
Alexandre Paul, 27 Οκτωβρίου, προς τους υποστηρικτές της Greenpeace
Όταν μας πήραν από το πλοίο για να μας συλλάβουν, μας συνόδευε αρχικά ένα πλοίο της ακτοφυλακής και μετά ένα λεωφορείο. Έμοιαζε με σκηνή από τον Ψυχρό Πόλεμο. Ήταν σκοτεινά. Το λεωφορείο ήταν παλιό και μύριζε μέταλλο – αισθανόμουν την γεύση του στο στόμα μου. Περάσαμε ανάμεσα από εγκαταλελειμμένα κτίρια. Οι φρουροί ήταν πιο πολλοί από εμάς. Ήμουν τρομαγμένη.
Alexandra Harris, 10 Οκτωβρίου, προςτον James Lorenz
Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν η πρώτη νύχτα στη φυλακή – κανείς από εμάς δεν ήξερε που βρισκόμασταν, υπό ποιες συνθήκες μας κρατούσαν ή αν θα μας χώριζαν. Όταν με έβαλαν στο κελί μου και βρέθηκα με αγνώστους, το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν τρομακτικό.
Kieron Bryan, 27 Οκτωβρίου,προς Sunday Times
Ο μόνος ουρανός που μπορώ να δω είναι από το παράθυρο του κελιού μου, που βρίσκεται στο βόρειο τοίχο του κτιρίου. Αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπω καθόλου ήλιο.
Marco Weber, 8 Οκτωβρίου, προς όλους
Το κελί έχει μήκος περίπου 8μ, πλάτος 4μ και ύψος 6μ. Περνάω 23 ώρες την ημέρα εδώ μέσα χωρίς τίποτα παρά μόνο ένα βιβλίο και τις σκέψεις μου.
Kieron Bryan, 27 Οκτωβρίου, προς Sunday Times
Έχει πολύ κρύο τώρα. Χιόνισε χθες το βράδυ. Το παράθυρό μου δεν έχει καλή μόνωση και η χιονοθύελλα το κράτησε ανοιχτό, έτσι έπρεπε να κοιμηθώ με το σκούφο μου. Έχω ένα καλοριφέρ στο κελί μου αλλά ο αέρας της Αρκτικής κάνει το μέρος πολύ κρύο. Άκουσα ότι από τον Δεκέμβρη και για έξι εβδομάδες στο Μούρμανσκ έχει σκοτάδι. Θεέ μου, ελπίζω να είμαι έξω μέχρι τότε.
Alexandra Harris, 13 Οκτωβρίου, προς την οικογένειά της
Μόλις έγινε φανερό ότι δεν διατρέχαμε σωματικό κίνδυνο, προσαρμόστηκα στο σύστημα και στους αυστηρούς περιορισμούς. Τώρα η δυσκολία βρίσκεται στη σιωπή και την άγνοια που μας επιβάλλει η κράτησή μας – δεν περνάει στιγμή που να μην σκέφτομαι την οικογένειά μου, πώς τα βγάζουν πέρα ή τι σκέφτεται ο κόσμος για την κατάστασή μας.
Kieron Bryan, 27 Οκτωβρίου, προς Sunday Times
Η ζωή καταλαγιάζει σε μία καθημερινότητα όπου και το παραμικρό άνοιγμα του παραθύρου της πόρτας από τους έξω προκαλεί ένα κύμα ενθουσιασμού στους μέσα. Ένας από τους συγκρατούμενούς μου μεταφέρθηκε αλλού, αυτό σημαίνει ότι έχει απομείνει μόνο ένας μανιώδης καπνιστής στο κελί μου.
Frank Hewetson, 8 Οκτωβρίου, προς Greenpeace UK
Το να βρίσκεσαι στη φυλακή είναι σαν να πεθαίνεις αργά. Κυριολεκτικά εύχεσαι να περάσει η ζωή σου και διαγράφεις τις μέρες. Είναι πραγματικά 2 μήνες χαμένοι και ελπίζω μην κρατήσει παραπάνω.
AlexandraHarris, 13 Οκτωβρίου, προς την οικογένειά της
Περνάω πολλή ώρα κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο όταν ο ήλιος λάμπει, με κάνει να σκέφτομαι όλους εσάς που μας στηρίζετε, με κάνει χαρούμενη και χαμογελάω. Όταν χιονίζει, σκέφτομαι την Αρκτική, τη θάλασσα με τους πάγους, την υπέροχη φύση εκεί πάνω και αυτό μου δίνει δύναμη, δίνει σε όλα αυτά ένα νόημα.
Sini Saarela,15 Οκτωβρίου, προς Greenpeace
Ακόμα καταφέρνουμε και γελάμε καμιά φορά, που είναι αρκετά καλό κάτω από αυτές τις συνθήκες. Όλοι λάβαμε μία μεταλλική συσκευή για να θερμαίνουμε νερό – για αρκετές μέρες νόμιζα ότι ήταν ”ψαλίδι” για μπούκλες. Όταν παραπονέθηκα στα κορίτσια ότι η ομάδα υποστήριξης μπορούσε να στείλει κάτι πιο πρακτικό από το ”ψαλίδι”, γέλασαν πάρα πολύ.
Alexandra Harris, 13 Οκτωβρίου, προς την οικογένειά της
Χορεύω κάθε μέρα στο κελί μου και ήδη μου είναι οικεία η ρώσικη ποπ μουσική. Κατά την διάρκεια των ”περιπάτων” χοροπηδάω μέσα στο τσιμεντένιο κουτί και οι φύλακες γελάνε μαζί μου. Τεντώνομαι και τραγουδάω (ευτυχώς οι τοίχοι είναι χοντροί).
Sini Saarela, 15 Οκτωβρίου, προς Greenpeace
Άκουσα ότι το Arctic Sunrise αναφέρθηκε στο ραδιόφωνο χθες. Ήταν στα ρώσικα και έτσι δεν μπόρεσα να καταλάβω αλλά είναι ωραίο να ξέρεις ότι ο κόσμος μιλάει για εμάς. Τις καλές μέρες, βλέπω τον δικηγόρο μου και μαθαίνω νέα για τις διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορείτε να πιστέψετε τι διαφορά κάνουν αυτά τα νέα. Με κάνει και αισθάνομαι πολύ καλύτερα και ευχαριστώ τον κάθε έναν ξεχωριστά που συμμετείχε σε κάποια διαδήλωση ή έστειλε ένα email. Το μόνο καλό που μπορεί να βγει από όλη αυτή την φρικτή κατάσταση είναι αυτό – ότι ο κόσμος μιλάει για το πετρέλαιο από την Αρκτική και εγώ έπαιξα ένα ρόλο σε αυτό. Γι’ αυτό το λόγο εμείς οι 30 βρισκόμαστε εδώ.
Alexandra Harris, 10 Οκτωβρίου, προςτον James Lorenz
Ας σώσουμε την Αρκτική και μαζί ας αλλάξουμε το μέλλον της ανθρωπότητας. Η υποστήριξή σας και η γνώση ότι κάναμε το σωστό με κρατάνε δυνατό.
Marco Weber, 8 Οκτωβρίου, προς όλους
Δεν μπορώ να πω τίποτα πιο απλό από το ”Ευχαριστώ”. Μερικούς σας ξέρω, για μερικούς έχω ακούσει, άλλους δεν θα τους γνωρίσω ποτέ. Οι καλές σας σκέψεις, η στήριξη και το χιούμορ σας σημαίνουν πολλά για εμένα αυτή τη στιγμή.
David Haussmann, 13 Οκτωβρίου, προς όλους
Είμαι ένα διαφορετικό άτομο τώρα: πιο δυνατό. Κλαίω λιγότερο, κάτι που είναι καλό. Είμαι τόσο ευγνώμων για τη ζωή. Από εδώ και πέρα δεν θα θεωρώ τίποτα δεδομένο.
Alexandra Harris, 13 Οκτωβρίου, προς την οικογένεια της
Σας χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε ανθρώπους να γράψουν στις κυβερνήσεις τους, στις ρώσικες πρεσβείες. Να τους πείτε ότι αυτή η φυλάκιση είναι άδικη και παράνομη. Ενημερωθείτε στο γραφείο της Greenpeace στη χώρα σας για εκδηλώσεις που πρόκειται να γίνουν. Υπογράψτε και ζητήστε από συγγενείς και φίλους να υπογράψουν κι αυτοί. Η Greenpeace είναι μόνο μία λέξη, η δύναμή της είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτή. Να θυμάστε ότι οι δράσεις μας γίνονται πάντα με ειρηνικό τρόπο. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον της Ρωσίας, στην πραγματικότητα: αναλάβαμε δράση γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. (…)
Και εγώ, από τη μεριά μου, θα κάνω αυτό που πρέπει. Θα μείνω δυνατός, δεν θα παραιτηθώ. Θα συνεχίσω να ελπίζω. Για έναν καλύτερο κόσμο.
Alexandre Paul, 27 Οκτωβρίου, προς τους υποστηρικτές της Greenpeace
