‘…Ik wil mijn betrokkenheid vastleggen…’
Joanne Schurer (’47) uit Egmond aan Zee heeft voor Greenpeace een vast bedrag gereserveerd in haar testament. ‘Ik weet zeker dat er door Greenpeace meer hoop is op een schone, duurzame en veilige wereld. Niet alleen voor mijn eigen kleinkinderen, maar voor alle kinderen op de wereld.’
Schurer werkte 28 jaar als docent Engels op een Amsterdamse vmbo-school en is sinds een aantal jaar met pensioen.
‘We gingen verhuizen en vonden het nodig onze testamenten aan te passen. Dat was voor mij een mooie gelegenheid om er een aantal goede doelen, waaronder Greenpeace, in op te laten nemen.
Ik vond het een prettig idee om mijn jarenlange betrokkenheid bij Greenpeace voor na mijn overlijden vast te leggen, want er is nog zo veel te doen.’
Op reis in India zag zij de gevolgen van overbevissing met eigen ogen. ‘Elke ochtend kwamen de lokale vissers in hun mooie houten boten het strand op met hun schamele vangst, amper genoeg om hun families te voeden.
Toen de vissers weg waren, zag ik een prachtige zeeslang in het zand spartelen. Ik pakte hem op met mijn teenslippers en gooide het dier (of hem) terug in zee.
Twee jonge Russische toeristen keken toe en riepen onder luid applaus “Greenpeace!”..Dat is de associatie die mensen hebben: waar de natuur in gevaar is, komt Greenpeace in actie.
Een schone, groene wereld waarin mensen en dieren onder goede omstandigheden kunnen leven – dat is de wereld die ik wil nalaten. Ik weet zeker dat er een grotere kans is op zo’n wereld door het werk van organisaties als Greenpeace.’
’…Leef in het nu, dan is elke extra dag mooi meegenomen…’
Hij groeide op met liefde voor de natuur en wil dat ook nalaten aan zijn kinderen. Daarom heeft winkelmanager Bob Dofferhoff (42) Greenpeace opgenomen in zijn testament. Dofferhoff woont in Voorschoten, is getrouwd en heeft een zoon van 10 en tweelingdochters van 4,5. ‘Het is ook hún toekomst.’
Het was een tragische aanleiding die hem deed besluiten een testament op te maken: zijn zwager, net 45 jaar oud en vader van jonge kinderen, vecht op dit moment tegen kanker. Hierdoor werd hij weer met zijn neus op de harde feiten gedrukt. Wéér, want het is niet de eerste keer dat zijn familie met een ernstige ziekte geconfronteerd wordt.
‘De dood is dichterbij dan je denkt. Het is daarom zo belangrijk om in het nu te leven, elke dag die je méér krijgt is mooi meegenomen.’
‘Ik ben opgegroeid met liefde voor de natuur. Nog steeds voel ik me het meest thuis in een bos, uren kan ik op de grond liggen en genieten van de geuren, kleuren en geluiden.’Voor Dofferhoff was het van meet af aan duidelijk dat een hij een deel van zijn nalatenschap aan een goed doel wilde schenken. Dat het Greenpeace zou worden, was voor hem als trouwe donateur ook een snelle beslissing.
‘Dat wil ik beschermen en ik ben ervan overtuigd dat Greenpeace dat het beste doet: door op te komen voor ál het leven op aarde, bedrijven en overheden kritisch te onderzoeken en mensen wakker te schudden over hoe slecht het er aan toe is met het milieu.’
Bang dat zijn kinderen de erfenis liever voor zichzelf houden, is hij niet. ‘ Ik ben niet superrijk, dus het gaat niet om enorme bedragen. Wij voeden onze kinderen ook op met het idee dat de natuur het beschermen waard is. En trouwens: het is ook hún toekomst waar het om draait.’
‘…Als kind altijd al met dieren bezig…’
De dierenliefde van Riet van Heyningen (66) is zo groot, dat ze vijf goede ‘dierendoelen’ in haar testament heeft opgenomen. Ook Greenpeace krijgt een erfdeel. ‘Zonder natuur hebben dieren geen plek om te leven.’
Ze herinnert het zich nog goed: als ze als klein meisje een standje van haar oma kreeg, kroop ze weg onder de tafel. Ze zocht daar geen troost bij een pop of ander speelgoed, maar bij haar kat. ‘Dieren hebben altijd een enorm belangrijke rol in mijn leven gespeeld.
Jarenlang werkte ik wel zestig uur per week als vrijwilliger voor een organisatie die vermiste huisdieren opspoorde. Nu heb ik naast de intensieve zorg voor mijn zieke vader minder tijd, maar ik ben nog wel actief voor een club die voor huisdieren een nieuw gezin zoekt.
Er kunnen verschillende redenen voor zijn dat mensen besluiten dat hun dier een ander gezin nodig heeft. Een allergische partner, of een nieuw huisdier waarmee het niet klikt bijvoorbeeld. Ze willen hun huisdier niet naar een asiel brengen en hopen dat wij een goed gezin voor ze kunnen vinden. Vaak lukt dat gelukkig ook.’
Dieren staan dus op één voor mevrouw van Heyningen. De natuur staat op een goede tweede plek, al was het maar omdat dieren een plek nodig hebben om te leven, vrij van vervuiling en vernietiging. ‘Ik vind het belangrijk dat Greenpeace onafhankelijk werkt, dat ze geen geld krijgt van overheden of bedrijven. Zo kunnen ze er bovenop zitten en tegen grote jongens als Shell ingaan. Zelf kan ik niet op die manier actievoeren, maar door Greenpeace in mijn testament op te nemen, draag ik toch een steentje bij.’