Στην αρχή μας αγνόησαν

Έπρεπε να ήσαστε από μια μεριά να δείτε τα ξινισμένα μούτρα όταν τότε (1992) αρχίσαμε να μιλάμε στο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ για κλιματικές αλλαγές και να ζητάμε τη λήψη μέτρων. Από τότε είχαμε προβλέψει τα απαραίτητα βήματα. Όχι, δεν είμαστε μάντεις, απλώς ακούμε και διαβάζουμε την επιστήμη και κοιτάμε το αύριο.

Στη συνέχεια μας κορόιδεψαν (λοιδόρησαν, επί το ορθότερο)

«Αυτά τα καθρεφτάκια και οι ανεμιστήρες είναι για διακόσμηση. Η ενέργεια θέλει σταθμούς βάσης». Τότε, δεν διστάσαμε να εκθέσουμε τις ίδιες εταιρίες που εγκατέστησαν τα πρώτα αιολικά στην Ελλάδα επειδή τα αντιμετώπιζαν ως πιλοτικές δράσεις βιτρίνες και όχι σαν μια ουσιαστική προσπάθεια να αλλάξει το ενεργειακό μίγμα. Πού να δείτε τι κοροϊδία φάγαμε όταν το 1995 ξεκινήσαμε διεθνή εκστρατεία για να αναδείξουμε την Ελλάδα πρωταθλητή στα φωτοβολταϊκά, ξεκινώντας από την Κρήτη.

Στη συνέχεια μας πολέμησαν

Έχουμε κρατήσει απόθεμα λάσπης από την εποχή που μας κατηγορούσαν ως «εχθρούς του εθνικού καύσιμου – του λιγνίτη» και «φορείς ξένων συμφερόντων» από την εποχή που αναδείξαμε το γεγονός ότι η χρήση λιγνίτη οδηγεί σε πρόωρο θάνατο πάνω από 1200 συμπολίτες μας κάθε χρόνο. Αλλά και από την εποχή που περιγράφαμε το μέλλον χωρίς ορυκτά καύσιμα (και χωρίς πυρηνικά, φυσικά!).

Το ενεργειακό σενάριο που επεξεργάστηκε η Greenpeace, η Ενεργειακή Επανάσταση, παρουσίαζε τα απαραίτητα βήματα ώστε να φτάσουμε σε μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και σε ηλεκτροπαραγωγή 100% από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2050.

Είχαμε την τύχη και την τιμή, η Ελλάδα να είναι μια από τις πρώτες χώρες για τις οποίες έγινε η αντίστοιχη δουλειά, η οποία και παρουσιάστηκε την άνοιξη του 2009. Προφανώς και τότε, η πλειοψηφία των «ειδικών» έκρινε υπερβολικές τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις μας.

Και μετά έγινε…θαύμα

Σήμερα, η πραγματικότητα μας δικαιώνει. Η Ενεργειακή Επανάσταση της Greenpeace αναγνωρίζεται ως η πλέον ακριβής πρόβλεψη της ανάπτυξης των ΑΠΕ παγκοσμίως (αν και υποτιμήσαμε λίγο την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών).

Δεν αποτελεί έκπληξη (για εμάς) ότι όλοι οι συμβατικοί παίκτες υποεκτίμησαν και υποτίμησαν σημαντικά τη δυναμική και τις δυνατότητες των ΑΠΕ. Ας θυμηθούμε την κινδυνολογία περί κατάρρευσης του συστήματος λόγω φωτοβολταϊκών με αφορμή την πρόσφατη έκλειψη…

Δεν πειράζει. Σήμερα τους συγχωρούμε.

Η ιστορία είναι ζωντανή και γράφεται εδώ.
Η ιστορία δεν γράφεται σε κάποια κρυφά τυπογραφεία, αλλά από εσάς.
Χαμογελάστε λοιπόν. Μέσα από την κοινή μας δράση και με την απαραίτητη επιμονή και υπομονή, γράφουμε ιστορία!
Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη και πάμε γι’ άλλα.

ΥΓ. Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων πνέει τα λοίσθια παγκοσμίως. Ενεργειακοί κολοσσοί στρέφονται στις ΑΠΕ και τις ενεργειακές υπηρεσίες, επενδυτικές τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί σταματούν τη χρηματοδότηση έργων που σχετίζονται με ορυκτά καύσιμα. Η εμμονή στον βρώμικο λιγνίτη που παρατηρούμε στην Ελλάδα, δεν είναι παρά οι τελευταίοι σπασμοί απελπισίας ενός συστήματος που πεθαίνει γιατί απλώς το έχει ξεπεράσει η πραγματικότητα.

Νίκος Χαραλαμπίδης

Βιογραφικό

Νίκος Χαραλαμπίδης
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Φυσικό Τμήμα του Καποδιστριακού Παν/μιου Αθηνών. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Μετεωρολογίας-Ωκεανολογίας στο Παν/μιο Pierre et Marie Curie, PARIS VI καθώς και τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών Γενικής Ωκεανογραφίας στο Παν/μιο Αθηνών. Από το 1985 δραστηριοποιείται σε θέματα προστασίας φυσικού περιβάλλοντος και άγριας ζωής. Το 1992 ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη Greenpeace, αναλαμβάνοντας την εκστρατεία για τη θαλάσσια οικολογία. Από τον Φεβρουάριο του 2002 έχει τη θέση του Γενικού Διευθυντή στο Ελληνικό Γραφείο της Greenpeace. Τα τελευταία χρόνια επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε θέματα Βιώσιμης Ανάπτυξης, δηλαδή στην προώθηση λύσεων που θα συμβάλλουν στην έξοδο από την κοινωνική, κλιματική, οικονομική κρίση. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα για θέματα σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος, το ρόλο της Κοινωνίας των Πολιτών, τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια, τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.