“Μόνο αν ενωθούμε όλοι πίσω από την επιστήμη με γνώση και επιμονή, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε κάτι μπροστά σ’ αυτή την κατεπείγουσα κατάσταση.”
Η ηθοποιος Πέγκυ Σταθακοπούλου αυτή τη σεζόν πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο “The children”, με υπόθεση τη ζωή ενός ζευγαριού μετά την έκρηξη ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στην περιοχή τους και ένα τσουνάμι. Παλεύουν να συνεχίσουν τη ζωή τους, ώσπου δέχονται την επίσκεψη μίας φίλης. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μετά από ένα πυρηνικό ατύχημα; Με αφορμή την παράσταση, ρωτήσαμε την κ.Σταθακοπούλου για το περιβάλλον του πλανήτη μας, την προστασία του κλίματος και το μέλλον των παιδιών μας.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε το “ναι” σε μία παράσταση με τόσο έντονη περιβαλλοντική σκοπιά;
Όντως το θεατρικό έργο “The Children” της Lucy Kirkwood έχει ένα βαθύτατο και έντονο περιβαλλοντικό προβληματισμό. Μία αφοπλιστική ειλικρίνεια σε ό, τι αφορά τα ερωτήματα, που υπόγεια τίθενται στον θεατή και μία επείγουσα ανάγκη απάντησής τους.΄Εχει επίσης ως θεατρική παράσταση -πιστεύω- πετύχει ως προς το στοίχημά της ν΄ανοίξει έναν διάλογο με το κοινό για τόσα πολλά ζητήματα.
Για τις ευθύνες μας απέναντι στα παιδιά μας, για τον πλανήτη και τον πολιτισμό που θα τους παραδώσουμε, για τον βουλιμικό τρόπο με τον οποίο εξαντλούμε το περιβάλλον, για τις πραγματικές μας ανάγκες, για τις υποδομές που έχουμε στον τομέα της παραγωγής και κατανάλωσης της ενέργειας. Όταν μου προτάθηκε ο ρόλος της Ρόουζ και διάβασα αυτό το δυνατό θεατρικό κείμενο, πραγματικά αισθάνθηκα ταραχή και μία παράξενη μετακίνηση συναισθηματική. Για μένα η κλιματική αλλαγή, η καταστροφή όχι μόνο της φύσης αλλά και όλων των ζώντων οργανισμών μέσα στο οικοσύστημα, είναι όχι μόνο προτεραιότητα αλλά απόλυτη υποχρέωση, ευθύνη και δικαίωμα όλων μας.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας για το περιβάλλον του πλανήτη μας;
Η πληροφορία στις μέρες μας είναι το πλέον κατασκευασμένο αλλά και ταυτόχρονα άφθονο και προσιτό αγαθό, στο οποίο η πρόσβαση είναι άμεση, καθημερινή και άκοπη. Δεν δικαιούται κανείς να υποστηρίξει ότι δεν γνωρίζει. Και αν το κάνει, ξέρει κι ο ίδιος ότι πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα. Θα έπρεπε να πιστέψουμε επιτέλους όλοι μας ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία τεράστια παγκόσμια κρίση. Ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε αφορά τη ζωή των παιδιών μας. Και αυτό δεν θα αναστρέφεται ΑΥΡΙΟ.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η αλόγιστη εκπομπή ρύπων, η συνεχής χρήση ορυκτών καυσίμων και η καθημερινή χρήση χιλιάδων εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου, η εξαφάνιση τόσων ειδών, όλα τα μέτρα που δεν λαμβάνονται καθώς και η καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων που να οδηγούν στην αλλαγή των κανόνων και στην επιβολή περιορισμών, με ανησυχούν πολύ! Δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτήν την έκτακτη κατάσταση, αν δεν εξασφαλίσουμε τους πνεύμονες του πλανήτη μας.
Η πιθανότητα ενός πυρηνικού ατυχήματος με τρομοκρατεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Η Γκρέτα Τούνμπεργκ, ένα 16χρονο κορίτσι από την Σουηδία, κινητοποίησε τον τελευταίο 1,5 χρόνο εκατομμύρια μαθητές και μαθήτριες για την προστασία του κλίματος. Αν ήταν κόρη σας, τι θα της λέγατε, τι θα τη συμβουλεύατε;
Τα σημερινά παιδιά, όπως είδαμε και στην περίπτωση της Γκρέτας Τούνμπεργκ, μπορούν να καταφέρουν τόσα πολλά. Είναι ευαισθητοποιημένα, τολμηρά και μας φέρνουν αντιμέτωπους με το ερώτημα αν θα μπορέσουν να ζήσουν σε ένα μέλλον που όλα δείχνουν πως μπορεί και να μην υπάρξει. Οι δικές μας συμβουλές περισσεύουν. Τα παιδιά μας εκπέμπουν μία εκκωφαντική κραυγή διαμαρτυρίας και αφύπνισης. Οι δικές μας γενιές φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή.
Αν λοιπόν η κόρη μου διάλεγε τον δρόμο της κινητοποίησης των συνομηλίκων της και της δράσης, θα ήμουν δίπλα της υποστηρίζοντας κάθε της βήμα και απόφαση. Θα της ζητούσα μόνο να ολοκληρώσει τις σχολικές της υποχρεώσεις και να συνεχίσει σπουδάζοντας οτιδήποτε πιστεύει ότι θα κάνει τον αγώνα της πιο υπαρκτό και αποτελεσματικό στο μέλλον. Θεωρώ ότι μόνο αν ενωθούμε όλοι πίσω από την επιστήμη με γνώση και επιμονή, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε κάτι μπροστά σ΄ αυτή την κατεπείγουσα κατάσταση.
Πώς θα θέλατε να είναι το περιβάλλον και το κλίμα που θα αφήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Προφανώς η κλιματική αλλαγή σε συνδυασμό με το ζήτημα παραγωγής ενέργειας δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η χρήση λιγότερο ενεργοβόρων τεχνολογιών, η μέριμνα για τα πυρηνικά ραδιενεργά απόβλητα, η εξαφάνιση των ειδών, η μόλυνση των ωκεανών, η αποψίλωση των δασών, η υπερθέρμανση του πλανήτη, είναι προτεραιότητες που έχουμε να επιλύσουμε. Είναι η στιγμή που πρέπει να αναζητήσουμε την επιβολή μίας Περιβαλλοντικής Δικαιοσύνης σε παγκόσμια κλίμακα.
Ονειρεύομαι ένα κλίμα για τα παιδιά και τα εγγόνια μας που θα επιβαρύνει λιγότερο την υγεία τους. Θα τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν υψηλότερη ποιότητα νερού, αέρα, φαγητού. Ένα κλίμα που θα μειώσει τις μεταβολές στο οικοσύστημα. Που θα περιορίσει την αύξηση των ασθενειών και τον πρόωρο θάνατο. Και πιστεύω επίσης ότι όσο κι αν όλα αυτά μοιάζουν με άπιαστο όνειρο…“κανείς μας δεν είναι τόσο μικρός και ασήμαντος ώστε να μην μπορεί να κάνει τη διαφορά”.
Πάτα εδώ