Είναι νωρίς το πρωί, με συννεφιά και ένα ελαφρύ αεράκι. Η ομάδα μας είναι σε αναμονή για τυχόν σκάφη με πρόσφυγες που θα πλησιάζουν και μπορεί να αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Και ξαφνικά… δεχόμαστε το τηλεφώνημα! Ένα σκάφος εντοπίστηκε στα ανατολικά μας. Φοράμε τη στολή μας, βάζουμε μπροστά τα σκάφη και ξεκινάμε.
Μόλις πλησιάσαμε το μικρό, κακής ποιότητας φουσκωτό, που μετά μάθαμε ότι μετέφερε 52 Σύριους, είδαμε αμέσως ότι ήταν έτοιμο να βυθιστεί. Έπρεπε να δράσουμε. Αμέσως αρχίσαμε να μεταφέρουμε ανθρώπους στο σκάφος μας. Υπήρχαν μωρά, παιδιά, γυναίκες και άντρες, αλλά όλοι κατάφεραν να ανέβουν με ασφάλεια στο σκάφος μας. «Είστε όλοι καλά; Είναι κανείς βρεγμένος ή κρυώνει;» τους ρωτήσαμε και εξηγήσαμε ότι θα τους μεταφέρουμε με ασφάλεια στο υπόλοιπο του ταξιδιού τους προς την Ελλάδα.
Αργότερα, στην προβλήτα, αγκάλιαζα μία ηλικιωμένη κυρία. Έκλαιγε, ανακουφισμένη αλλά και φοβισμένη. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια της είναι κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ. Κάθε μέρα στη Λέσβο είναι έτσι! Κάθε μέρα πρόσφυγες προσπαθούν να διασχίσουν τη θάλασσα για να ξεφύγουν από τις ένοπλες συγκρούσεις, τη φτώχεια και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα καταγωγής τους.
Η ομάδα προσφύγων που συναντήσαμε, περπατούσε δύο εβδομάδες μέχρι να φτάσει στις τουρκικές ακτές και εκεί πλήρωσαν πολλά χρήματα σε λαθρέμπορους για να διασχίσουν το Αιγαίο. Είχαν μαζί τους μόνο μικρές τσάντες με λίγα προσωπικά αντικείμενα και τα κατάφεραν!Το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού τους στην Ευρώπη τελειώνει και τώρα θα είναι ασφαλείς, σωστά; Ή μήπως όχι;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιουργήθηκε ως συνέπεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βασίζεται στις αξίες του σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας των μειονοτήτων. Βασικές αξίες που στο κλίμα που επικρατεί σήμερα φαίνεται να έχουν ξεχαστεί.
Κάθε μέρα φτάνουν στις παραλίες της Λέσβου εκατοντάδες, μερικές φορές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Αλλά πώς τους υποδεχόμαστε; Χτίζονται τείχη, εφαρμόζονται έλεγχοι στα σύνορα και οι πρόσφυγες αναγκάζονται να μένουν σε υπερπλήρεις κατασκηνώσεις έξω στο κρύο του χειμώνα.
Πρόσφατα διαπίστωσα με φρίκη ότι η κυβέρνησή «μου» στη Δανία θα ζητάει από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να παραδίδουν τα τελευταία εναπομείναντα προσωπικά αντικείμενα αξίας ως πληρωμή για τη διαμονή τους στις κατασκηνώσεις μας, που είναι χαμηλής ποιότητας. Πώς μπορεί οποιοσδήποτε πολιτικός, οποιοσδήποτε άνθρωπος, να φέρεται έτσι σε συνανθρώπους του; Δείχνει αυτό ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Ακόμα χειρότερα, πάνω από 3.700 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το 2015 με την ελπίδα να καταφέρουν να φτάσουν στην Ευρώπη. Αυτό είναι ένας μέσος όρος 10 θανάτων κάθε μέρα. Όμως, αντί να τους παρέχει ασφαλές πέρασμα, αντί να σώζει ζωές, η Ευρώπη κάνει τους ελέγχους στα σύνορα πιο αυστηρούς!
Παρόλα αυτά στη Λέσβο έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνεχιζόμενες αφίξεις ανθρώπων από τη θάλασσα.
Είμαι ναυτικός στο επάγγελμα και το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου είναι να διασφαλίζω την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα, κάτι που επίσης σημαίνει να σώζω οποιονδήποτε βρίσκεται σε κίνδυνο. Όμως στη Λέσβο βλέπω εκατοντάδες ανθρώπους σε κίνδυνο κάθε μέρα και αυτό συμβαίνει στο κατώφλι της Ε.Ε.! Πολλές ΜΚΟ και ομάδες εθελοντών βοηθούν στις διασώσεις, παίζοντας το ρόλο που θα έπρεπε να παίζει η Ε.Ε.!
Πιστεύω στις αξίες της Ευρώπης, τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και στα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα που εκτιμούμε. Ήρθε η ώρα να αφυπνιστούν οι ηγέτες της Ε.Ε., να θυμηθούν τις βασικές μας αξίες και να υιοθετήσουν μία ανθρώπινη στάση προς αυτούς που ακόμα πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Γι’ αυτό πήγα στη Λέσβο, με την ελπίδα για ασφαλές πέρασμα για τους πρόσφυγες και ένα καλύτερο μέλλον.
Η Anne Jensen χειρίζεται ένα από τα φουσκωτά σκάφη στα ανοικτά της Λέσβου το Δεκέμβριο του 2015 ως μέρος της κοινής δράσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) και της Greenpeace για την παροχή βοήθειας σε σκάφη προσφύγων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Οι δύο οργανώσεις έχουν ήδη από τον Νοέμβριο πραγματοποιήσει πολλαπλές διασώσεις προσφύγων στην περιοχή. Είναι μία από τους Arctic 30, τους ακτιβιστές της Greenpeace που φυλακίστηκαν από τις ρώσικες αρχές για την ειρηνική τους διαμαρτυρία κοντά στην πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου της ρωσικής κρατικής εταιρείας Gazprom το Σεπτέμβρη του 2013. Εδώ και 3,5 χρόνια δουλεύει για τη Greenpeace.