Terwijl overheidsfunctionarissen en mijnbouwbedrijven vandaag bijeenkwamen op de Indonesia Critical Minerals Conference in Jakarta, grepen vier jonge West-Papoeanen uit de Raja Ampat-archipel samen met Greenpeace-activisten het podium van het publieke debat.
Tijdens de toespraak van viceminister van Buitenlandse Zaken Arief Havas Oegroseno ontvouwden zij krachtige spandoeken met boodschappen als:
“Wat is de échte prijs van uw nikkel?”,
“Nikkelmijnen vernietigen levens”, en
“Red Raja Ampat van nikkelmijnbouw.”
De actie was vreedzaam. Toch werden de activisten aangehouden door de politie. Zij worden momenteel juridisch bijgestaan.
Waarom we in actie komen
De boodschap van de actievoerders is urgent: de snelgroeiende nikkelindustrie richt onherstelbare schade aan in West Papua. Onder het mom van een ‘groene transitie’ voor elektrische auto’s worden bossen gekapt, rivieren en zeeën vervuild en gemeenschappen onder druk gezet. De verwerking van nikkel vindt vaak plaats in smelterijen die draaien op kolengestookte energiecentrales.
“Terwijl de overheid en de mijnbouwoligarchie praten over het uitbreiden van de industrie, betalen onze gemeenschappen en de planeet een onmenselijk hoge prijs,”
Iqbal Damanik, boscampagnevoerder bij Greenpeace Indonesië.
Van Morowali tot Halmahera zijn er al talloze voorbeelden van ecologische en sociale rampen veroorzaakt door de nikkelkoorts. En nu dreigt ook Raja Ampat, een van de meest biodiverse gebieden op aarde – vaak aangeduid als het laatste paradijs – ten prooi te vallen aan deze destructieve industrie.
Raja Ampat is geen gewoon gebied: het is een UNESCO-geopark en een leefgebied van 75% van alle koraalsoorten ter wereld, meer dan 2.500 vissoorten, 274 vogelsoorten en 47 zoogdiersoorten.
Wat er op het spel staat in Raja Ampat
Een recente onderzoeksreis van Greenpeace door West-Papoea bracht verontrustende feiten aan het licht: op de eilanden Gag, Kawe en Manuran – allen geclassificeerd als kleine eilanden en wettelijk beschermd tegen mijnbouw – zijn al mijnbouwactiviteiten gaande. Tot nu toe is er al meer dan 500 hectare bos en inheemse vegetatie vernietigd.
Door grootschalige ontbossing en graafwerkzaamheden stroomt losgewoelde aarde de zee in, wat leidt tot vertroebeling en verzanding van het kustwater. Dit is rampzalig voor het kwetsbare koraalrifecosysteem dat Raja Ampat wereldberoemd maakt.
En de dreiging stopt daar niet: ook Batang Pele en Manyaifun, twee eilanden op slechts 30 kilometer van het iconische Piaynemo zijn in het vizier van mijnbouwbedrijven.
“Raja Ampat verkeert in ernstig gevaar. Mijn eiland Manyaifun wordt bedreigd, net als Batang Pele. Deze nikkelmijnen zullen niet alleen onze zee vernietigen – de bron van ons bestaan – maar ook onze gemeenschappen uit elkaar drijven,”
Ronisel Mambrasar, een jonge West-Papoeaan en lid van Aliansi Jaga Alam Raja Ampat (Raja Ampat Nature Guardians).
We eisen verandering
Greenpeace en bondgenoten roepen de Indonesische regering met klem op om haar beleid rond de nikkelindustrie grondig te herzien. De zogenaamde ‘downstreaming’-strategie, die onder de vorige regering werd ingevoerd en nu wordt voortgezet onder president Prabowo Subianto, blijkt een recept voor rampen. In plaats van een eerlijke energietransitie te realiseren, leidt dit beleid tot ecologische vernietiging, mensenrechtenschendingen en toenemende klimaatschade.
Nikkelmijnen vernietigen levens. En als we niet nu opstaan, verliezen we Raja Ampat – het laatste paradijs op aarde. Samen kunnen we Raja Ampat beschermen. Samen kunnen we een einde maken aan vernietigende mijnbouw.
Bossen zijn van levensbelang voor onze planeet. Als het thuis voor vele mensen en dieren. En als de natuurlijke beschermers van ons klimaat.
Teken de petitie
