25 χρόνια. Τόσα θυμάμαι να πέρασαν μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίσει η ανθρωπότητα την επερχόμενη κλιματική αλλαγή ως παγκόσμια απειλή, νυν κλιματική κρίση. Φτάσαμε στο σημείο χωρίς επιστροφή. Στο σημείο όπου όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι χρειάζεται ώστε να έχουμε πιθανότητες να αποφύγουμε τα χειρότερα σενάρια. Όχι για τον πλανήτη, μια και αυτός θα συνεχίσει να υπάρχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά για την ανθρωπότητα.
Δεν έχει πλέον νόημα να βλέπουμε πίσω, στο χθες, παρά μόνο για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Μόνο μπροστά λοιπόν.
Βάζουμε μπροστά το μέλλον, όχι το χθές! Προσπαθούμε με κάθε θεμιτό τρόπο να σταματήσουμε έργα, ξεκινώντας από τον τομέα της ενέργειας, που μας πάνε ακόμα πιο βαθιά στην κλιματική κρίση.
Στην παρούσα φάση δεν υπάρχει περιθώριο για “ναι μεν αλλά”. Λιγνίτες, πετρέλαιο, φυσικό αέριο έχουν μία και μόνο θέση: μέσα στη γη! Από την Κίνα ως τη Νότια Αφρική και από την Αυστραλία ως τον Καναδά. Και στην Ελλάδα. Χωρίς “ναι μεν αλλά”. Νέοι λιγνιτικοί σταθμοί, νέοι πετρελαϊκοί σταθμοί, εξορύξεις για πετρέλαιο σε στεριά και θάλασσα αποτελούν ασύμμετρη απειλή, λάδι στη φωτιά της κλιματικής κρίσης. Σημερινές ενεργειακές επιλογές (η κατασκευή της “Πτολεμαΐδα 5”, εξορύξεις πετρελαίου) μας δεσμεύουν για τα επόμενα 30 χρόνια και αποτελούν λάθος επενδύσεις, αφού θα μετατραπούν σε stranded assets (λανθάνοντα περιουσιακά στοιχεία) με σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον.
Βάζουμε μπροστά το μέλλον, το αύριο (και το σήμερα). Όχι το χθες! Προσπαθούμε με κάθε θεμιτό τρόπο να σταματήσουμε έργα, ξεκινώντας από τον τομέα της ενέργειας, που μας πάνε ακόμα πιο βαθιά στην κλιματική κρίση, προωθούμε λύσεις, ενισχύουμε αντίστοιχες προσπάθειες τοπικών φορέων. Από την Κρήτη ως τα Γιάννενα και από τη Ζάκυνθο ως την Κοζάνη. Έπονται μεταφορές, γεωργία-κτηνοτροφία-διατροφή, οικοσυστήματα κοκ.
