De Europese Unie en zes lidstaten hebben gisteren het VN Oceaanverdrag geratificeerd, een belangrijke stap in de strijd voor oceaanbescherming. Dit internationale akkoord maakt het mogelijk om grote delen van de oceaan – buiten nationale grenzen – te beschermen als zeereservaat. Zodra 60 landen het ratificeren, treedt het in werking. Op dit moment staat de teller op 28 ratificaties.[1] België is daar nog niet bij.

De landen die gisteren bij het VN hoofdkwartier in New York hun ratificatie van het Oceaanverdrag indienden zijn Cyprus, Finland, Hongarije, Letland, Portugal, Slovenië en de Europese Unie.

“Dankzij deze nieuwe ratificaties van het Oceaanverdrag staan we vandaag een stap dichter bij de oprichting van een wereldwijd netwerk van zeereservaten, waar de oceaan kan herstellen van jaren van overbevissing, vervuiling en vernietiging”, zegt Ruth-Marie Henckes, campagnevoerder Oceaan bij Greenpeace België. “Zeereservaten zijn niet alleen belangrijk voor het onderwaterleven, maar ook voor onszelf. De oceaan produceert zuurstof, reguleert het klimaat en zorgt voor werk en voedsel voor wel 3 miljard mensen.”

VN Oceaantop in Nice

Deze Europese ratificaties komen op een belangrijk moment: van 9 tot 13 juni vindt in Nice de VN Oceaantop plaats, waar tientallen wereldleiders bijeen zullen komen om oceaanbescherming te bespreken. Deze top werd door een groot aantal landen gezien als een deadline om het verdrag te ratificeren zodat het snel genoeg in werking kan treden om minstens 30% van de oceaan te beschermen tegen 2030, een doel dat werd vooropgesteld door wetenschappers en is vastgelegd door alle regeringen in het Kunming-Montreal Biodiversiteitsakkoord in 2022.[2] 

“We verwachten dat België het verdrag bij de start van de top ratificeert. België speelt een voortrekkersrol in de internationale oceaandiplomatie en is kandidaat om het nieuwe secretariaat van het VN Oceaanverdrag te huisvesten”, zegt Ruth-Marie Henckes. “We rekenen erop dat België ook ambitieus blijft na de inwerkingtreding en zal pleiten voor zeereservaten in de meest kwetsbare en biodiverse oceaangebieden. Daarnaast moet België zich uitspreken voor een verbod op diepzeemijnbouw. Alleen als deze vernietigende industrie een halt wordt toegeroepen, is de oceaan écht veilig. ” 

Noot:

[1] De landen die het Oceaanverdrag al hebben geratificeerd zijn: Antigua en Barbuda, Bangladesh, Barbados, Belize, Chili, Costa Rica, Cuba, Cyprus, Frankrijk, Finland, Hongarije, Letland, Malawi, de Malediven, de Marshalleilanden, Mauritius, Micronesië, Monaco, Palau, Panama, Portugal, de Seychellen, Singapore, Spanje, Saint Lucia, Slovenië, Timor-Leste en Zuid-Korea. De Europese Unie telt niet als een aparte ratificatie. 

[2] In 2022 kwamen landen tijdens de VN Biodiversiteitsconferentie (COP15) overeen om tegen 2030 minstens 30% van de oceanen te beschermen – een doelstelling die al jarenlang wordt gesteund door wetenschappers. Op dit moment is slechts 2,7% van de wereldwijde oceaan volledig of grotendeels beschermd tegen menselijke activiteiten. Voor de volle zee, die buiten nationale jurisdictie valt, is dat cijfer zelfs maar 0,9%. Volgens berekeningen van Greenpeace zou het aan het huidige tempo tot 2107 duren voordat de 30%-doelstelling gehaald wordt.