De diepte van onze oceaan verbergt een unieke en wonderlijke wereld die we nog nauwelijks begrijpen. Maar dit mysterie wordt nu al bedreigd door een controversiële nieuwe industrie: de diepzeemijnbouw.

Een handvol bedrijven en landen zijn van plan om gigantische machines diep onder de golven te sturen. Er is een groot risico dat ze aan gevoelige en unieke habitats onherroepelijke schade zullen veroorzaken. Waarom dit risico nemen? Om metalen en mineralen te winnen. Bedrijven hopen grote winsten te boeken door de mangaanknollen op de bodem van de diepzee te ontginnen. Deze miljoenen jaar oude rotsformaties bevatten kostbaar nikkel, kobalt, koper en mangaan.
Tot nu toe werden er enkel vergunningen verleend voor het onderzoeken of diepzeemijnbouw mogelijk is. Deze tests vinden momenteel plaats in een gebied van wel een miljoen vierkante kilometer groot. De destructie is dus al begonnen, maar er is ook goed nieuws. Het effectief mijnen van grondstoffen in de diepzee is nog niet van start gegaan. We kunnen het dus nog tegenhouden!
In deze blog sommen wij vijf redenen op waarom diepzeemijnbouw onze planeet alleen maar in grote problemen zal brengen.

Reden 1: het is slecht voor dieren
Wetenschappers waarschuwen dat het plunderen van de zeebodem met monstermachines onvermijdelijke, ernstige en onomkeerbare milieuschade aan onze oceaan en het zeeleven kan veroorzaken. Check gewoon de titels van enkele recente onderzoekspapers en je weet genoeg: ‘Deep-Sea Mining with No Net Loss of Biodiversity – An Impossible Aim‘.
In de diepzee vinden we onderwaterbergen die oases zijn voor zeedieren, eeuwenoude koraalriffen en haaien die honderden jaren oud kunnen worden. Onderzoekers schatten dat de schade die mijnbouw toebrengt aan in het wild levende dieren “waarschijnlijk eeuwig zal duren op menselijke tijdschalen”.
Alsof de totale vernietiging van hun thuis nog niet erg genoeg is, zullen machines die in de zeebodem snijden ook sedimentpluimen (dat zijn stofwolken in zee) aanwakkeren die diepzeehabitats kilometers ver kunnen verstikken. De ontginningsprocessen en schepen die voor de mijnbouw gebruikt worden, kunnen ook giftige stoffen in het water uitstoten, waardoor veel oceaan-soorten over honderden of zelfs duizenden kilometers schade kunnen oplopen.
Ook licht- en geluidspollutie is een probleem voor wilde dieren. Het lawaai dat de machines maken kan zeezoogdieren zoals walvissen schaden. En het verlichten van delen van de donkere diepe oceaan zou een permanente verstoring kunnen veroorzaken voor zeedieren die zich hebben aangepast aan zeer weinig natuurlijk licht.

Reden 2: Uitsterven van wezens die nergens anders bestaan
De wezens van de diepzee, die zich aanpasten om te leven in de extreme omgeving van de oceaandieptes, lijken wel van een andere planeet. Van ‘zombiewormen’ die in 2002 werden ontdekt tot transparante zee-anemonen die wormen kunnen eten die zes keer zo groot zijn als zij zelf. De diepzee zit vol met vreemde, prachtige, wonderlijke wezens.
Op een van de plekken waar bedrijven aan mijnbouw willen doen, leeft 85% van de wilde dieren rond hydrothermale bronnen (dat zijn openingen in de zeebodem waar warmte en minerale materialen uitkomen) die nergens anders in de oceanen voorkomen. Het is schokkend dat er al vergunningen zijn verleend om te zoeken naar mijnbouwpotentieel op dit soort locaties, waaronder de ongelooflijke Lost City in het midden van de Atlantische Oceaan.
Mijnbouwmachines zouden de habitats waar deze wezens speciaal voor ontwikkeld zijn, vermalen en vernietigen. Unieke soorten komen zo onder druk te staan en lopen zelfs het risico op uitsterven. Daarnaast duurt het fysieke herstel van de mangaanknollen die mijnbouwbedrijven willen winnen miljoenen jaren en we weten niet of wezens die er afhankelijk van zijn zich kunnen herstellen nadat ze zijn verwijderd.

Reden 3: Een van onze beste bondgenoten tegen de klimaatcrisis verstoren
De diepzee is een ongelooflijk belangrijke opslagplaats van ‘blauwe koolstof’, dat is koolstof die van nature wordt opgenomen door zeeleven en die duizenden jaren na de dood van deze wezens opgeslagen blijft in hun stoffelijk overschot – diepzeesediment – op de oceaanbodem, en zo de klimaatcrisis helpt af te remmen.
Maar diepzeemijnbouw zou deze natuurlijke processen wel eens hevig kunnen verstoren en zo de klimaatontwrichting nog vergroten. De machines die ingezet worden om te mijnen in de diepzee, zouden de klimaatcrisis zelfs kunnen versnellen doordat er door het mijnen, koolstof kan vrijkomen die is opgeslagen in diepzeesedimenten.
De klimaatcrisis en de dramatische gevolgen ervan voelen we nu al. Waarom zouden we het onszelf nog moeilijker maken?
Reden 4: De voedselketen in de oceaan beïnvloeden
Diepzeemijnbouw heeft ook een negatieve invloed op de hele voedselketen in de oceaan. Een onderzoek van Greenpeace onthulde al dat bedrijven die willen investeren in deze sector zich bewust zijn van dit risico – een document dat werd verspreid tijdens een bijeenkomst van belanghebbenden op het gebied van diepzeemijnbouw erkent “het mogelijke uitsterven van unieke soorten die de eerste link in de voedselketen vormen.”

Reden 5: Willen we deze wonderlijke wereld echt vernietigen nog voor we ze goed en wel begrijpen?
Tot nu toe hebben we slechts 0,0001% van de diepzeebodem bestudeerd. Hoe kunnen we verwachten dat bedrijven iets dat we nog niet volledig begrijpen goed zullen beheren?
Geen enkel mineraal of metaal is het waard om ecosystemen te vernietigen die we nog niet eens begrijpen. Bedrijven die deze materialen gebruiken voor smartphones en hernieuwbare energie zouden moeten investeren in recycling en nieuwe technologie in plaats van het bedreigen van zeeleven voor winst.

Het is duidelijk dat diepzeemijnbouw nefast is voor de oceaan
De bedrijven die met deze destructieve praktijk aan de slag willen, kennen de risico’s. Ze willen alleen niet dat er een publiek debat over ontstaat.
Net zoals de olie- en gasindustrie jarenlang de milieurisico’s van hun product bagatelliseerde en politici ervan overtuigde dat het essentieel was voor de economie, zo proberen diepzeemijnbouwbedrijven politici er nu van te overtuigen dat ze een “groene oplossing” aanbieden.
Dit is niet waar.
We mogen dezelfde fout niet opnieuw maken. Met de biodiversiteits- en klimaatcrises waar we voor staan, staat er gewoon te veel op het spel.
De diepzee is het grootste ecosysteem op aarde. We moeten ze beschermen en ervan leren, in plaats van haar te zien als iets wat we kunnen exploiteren.