De ontwikkelingen volgen elkaar snel op in het dossier rond Ineos’ “baanbrekende” investering in een nieuwe plasticfabriek in de Antwerpse haven. Het project smelt namelijk als sneeuw voor de (lente)zon. Het verzet op de grond en voor de rechter zwelt aan, de markten en financiën zitten tegen, en ook het vergunningsverhaal hangt slechts met spuug en paktouw aan elkaar. Heb je de laatste nieuwtjes over Project One gemist? In deze blog praten we je weer helemaal bij.
Extra vertraging van twee jaar
De Britse chemiereus Ineos zit de laatste maanden in de hoek waar de klappen vallen. In het laatste halfjaar alleen al bezetten actievoerders urenlang het bos waar de nieuwe fabriek moet komen, en zag Ineos zijn – ondanks meer dan 10.000 handtekeningen en 700 bezwaarschriften – slinks verkregen boskapvergunning geschorst. Door de inzakkende vraag naar zijn producten moest het ook al de helft van het project in de koelkast stoppen – een koerswijziging die het bedrijf reeds €118,5 miljoen kostte. Bovendien krijgt Ineos de sponsoring van het gelijknamige wielerteam stilaan als een boemerang in het gezicht terug, waarbij sportsponsoring door de olie- en gasindustrie wordt vergeleken met de tabaksindustrie in het verleden.
Er blijft dan ook weinig over van de hoerastemming waarin bedrijf en politiek goed twee jaar geleden de plannen voor de nieuwe installaties voorstelden. Als klap op de vuurpijl komt nu een nieuwe tegenvaller voor Ineos: het ziet zich genoodzaakt zijn kapvergunning terug te geven en helemaal opnieuw te beginnen. Een extra vertraging van twee jaar dreigt zo voor het project dat door de acties van Ineos Will Fall en het juridisch verzet van Client Earth en de milieubeweging al meer dan een jaar achter ligt op schema. Twee jaar om te blijven mobiliseren en actievoeren tegen deze uitwas van de fossiele extractie-economie. Maar ook twee jaar waarin hogere klimaatambities worden afgesproken, waarin er eindelijk een uitspraak komt in de Klimaatzaak, en waarin het stikstofarrest tot een nieuw bewustzijn leidt.
Van uitstel komt afstel?
De vraag is of dit project het nog wel twee jaar uitzingt. Ineos blijft alvast aan wie het maar wil horen, met een uitgestreken gezicht verkondigen dat zijn megaproject “een goede zaak is voor het milieu”, en dat de laatste plotwending “een logisch gevolg” is van het “voor het onbepaalde duur uitstellen” van de helft van het project. Het is bijna alsof CEO Jim Ratcliffe en zijn mede-eigenaars de laatste maanden het nieuws niet hebben gevolgd.
Maar richting investeerders klinkt een ander verhaal. In het jaarrapport voor 2020 verwittigt Ineos dat het “niet zeker is dat het project voltooid zal worden”, of dat dit “aan de voorziene kost of binnen de aangegeven termijn” zal lukken. De investeerders wordt nog net niet verteld eieren voor hun geld te kiezen: als Project One niet de verwachte voordelen oplevert, kan dit een “belangrijk negatief effect” hebben op de financiële situatie van het bedrijf.
Protest, rechtszaken, vertragingen, financieel risico. Een goede huisvader zou voor minder twee keer nadenken. In afwachting dat de Ineos-top ontwaakt, moeten politiek en haven alvast hun conclusies trekken uit de knipperende alarmlichten. De Vlaamse regering heeft zich namelijk voor ettelijke honderden miljoenen garant gesteld voor de investeringen in Project One, en de Antwerpse haven heeft alle belang bij een industriële transitie die klimaat, milieu en werknemers ter harte neemt – een positief verhaal waar Project One duidelijk niet in past. Nu Ineos zelf de resetknop heeft ingeduwd, krijgen Vlaanderen en Antwerpen een herkansing om de juiste beslissing te nemen: geen nieuwe vergunning voor Project One!
Ben je geïnspireerd door dit verhaal en wil je zelf ook een campagne opzetten? Neem dan eens een kijkje op 11M, ons burgerplatform voor verandering.
Ik kom in actie
|
|
|
|
YouTube |
|