Elk jaar op 8 maart gaan feministische bewegingen de straat op om de nog steeds bestaande ongelijkheden en onrechtvaardigheden tegenover vrouwen aan de kaak te stellen. Ook vandaag nog worden vrouwen, zowel privé als op het werk, gediscrimineerd of krijgen zij te maken met geweld. En toch is de omvang van dit probleem nog steeds niet goed bekend.
Geconfronteerd met het gebrek aan statistieken van de Belgische autoriteiten, hebben Amnesty International en SOS Viol in 2020 een onderzoek gedaan naar seksueel geweld. Volgens deze studie is 20% van de vrouwen reeds het slachtoffer geweest van verkrachting en is 47% van de Belgen reeds blootgesteld aan ten minste één vorm van seksueel geweld.
Dankzij de #MeToo- beweging is de berichtgeving over de hele wereld in een stroomversnelling gekomen. De schaamte is eindelijk van kant gewisseld. Onlangs kwamen ook enkele gevallen in de Belgische academische wereld naar boven. Van de UCLouvain tot de Universiteit van Antwerpen zijn er steeds meer verhalen over seksuele intimidatie en geweld.
Ook in de professionele wereld is ongelijkheid nog steeds sterk aanwezig, ondanks de recente vooruitgang. In Europa bedraagt de loonkloof tussen mannen en vrouwen 14% en in België 9,2%. Als we kijken naar het jaarsalaris en rekening houden met de veelheid van mogelijke werkuren (vrouwen werken vaker deeltijds), komen we uit op een verschil van 23%.
Vrouwen en niet-binaire personen worden dagelijks geconfronteerd met verschillende structurele ongelijkheden. Daarom is 8 maart, de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw, een belangrijke datum waarop de ogen van de wereld gericht zijn op de (eco)feministische strijd.
Ecologie en feminisme: van elkaar afhankelijke oorzaken
Gelijkheid tussen mannen en vrouwen maakt deel uit van de strijd van Greenpeace. Wij zijn ons ervan bewust dat de klimaatcrisis de meest kwetsbare vrouwen het hardst treft. Sinds enkele jaren heeft Greenpeace ervoor gekozen om onze inzet voor een ecologische transitie te combineren met sociale rechtvaardigheid, wat ook gendergelijkheid omvat. Voor ons is het essentieel dat we de klimaatcrisis aanpakken zonder de ongelijkheid te vergroten.
Om dit te vermijden moet onze wereld zowel de planetaire grenzen respecteren als de sociale rechten, waaronder de gelijkheid van mannen en vrouwen, eerbiedigen. Dit idee wordt gesteund door ecofeministische bewegingen. Zij zien een verband tussen de natuur en vrouwen, omdat ze allebei gezien worden als hulpbronnen waarvan de exploitatie nieuwe maatschappelijke kwalen heeft veroorzaakt.
Om onze wereld collectief te transformeren moeten we de strijd op verschillende fronten tegelijkertijd voeren, van het beëindigen van het patriarchaat tot het aanpakken van de klimaatcrisis. Daarom neemt Greenpeace ook deel aan de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw op 8 maart.
Samen ijveren we voor een overgang naar een groenere en rechtvaardigere wereld, voor ALLE mensen.