Dat mobiliteit over individuen, vrijheid en sociale status gaat, is nonsens. Waarom we onszelf en onze goederen verplaatsen en hoe we dat doen, wie het doet en hoe vaak, zijn een afspiegeling van globale maatschappelijke keuzes, die vaak werden gemaakt zonder stil te staan bij de gevolgen op lange termijn. Indien Covid ons iets leert, dan is het wel dat dingen snel kunnen veranderen. Dit is een unieke kans om onze samenleving en onze mobiliteit veerkrachtiger te maken.
Ik teken
In onze samenleving zien we mobiliteit als iets individueels dat gelinkt is aan vrijheid en sociale status. En dat allemaal dankzij de auto, de olie, de industrie, én dankzij sommige politici die ook zo denken en leven.
Maar vraag je eens af: wat houdt die vrijheid precies in, als we eigenlijk afhankelijk zijn van een vervuilende wagen om ons te verplaatsen? Waar is deze vrijheid wanneer onze kinderen niet kunnen buiten spelen? Wanneer ze niet te voet of met de fiets naar school kunnen omdat dit te gevaarlijk is? Of wanneer ze opgroeien met ongezonde lucht in hun longen en lichamen? Waar is onze individualiteit als iedereen hetzelfde SUV-model of hetzelfde spotgoedkope ticket aangeboden krijgt en zo geld in het laatje brengt van vervuilende industrieën? Waarom zijn onze vakanties afhankelijk van een vliegtuigindustrie die geen eerbied toont voor klimaat, samenleving of werknemers? Wat voor ‘sociale status’ krijgen we wanneer meer koopkracht leidt tot meer consumeren en meer mobiliteit, zaken die het meest fundamentele algemene welzijn aantasten: ons milieu en een leefbaar klimaat op aarde?
Vandaag consumeren we mobiliteit als nooit tevoren (behalve tijdens de lockdown). Deze moderne mobiliteitspatronen spelen een grote rol in de ontwrichting van onze planeet. Maar niet iedereen verplaatst zich op dezelfde manier. Zij die meer koopkracht hebben, verplaatsen zich veel en zorgen zo voor een enorme negatieve impact op het klimaat. De gevolgen hiervan zijn niet eerlijk verdeeld, want klimaatopwarming en luchtvervuiling treffen de meest kwetsbaren het hardst. Mensen sterven door of raken gewond bij auto-ongelukken. Gemeenschappen worden opgesplitst door wegen. We begraven land en biodiversiteit onder beton. Dit leidt tot een stijgende temperaturen. Stedelingen die tijdens hittegolven in de stad blijven, weten dit maar al te goed!
Geen individuele veranderingen, maar systeemverandering!
Greenpeace voert sinds 2017 actief campagne tegen luchtvervuiling en voor een duurzame mobiliteit. Hiermee lokken we een fundamenteel en vaak verhit debat uit. Onze mobiliteit overstijgt uiteindelijk het individu, het gaat wel degelijk over ons allemaal. Meer dan aan individuele verandering, hebben we nood aan een systeemverandering die ons voorbereidt op een veerkrachtige reactie en aanpassing aan de realiteit van de klimaatopwarming.
We willen blauwe en gezonde lucht. We willen steden en dorpen waar kinderen kunnen spelen, met wegen waarop ze kunnen wandelen en fietsen. We willen groene ruimten om mentaal en lichamelijk te kunnen afkoelen, hittegolf of niet. We willen dat mensen autonoom zijn en allerhande diensten (werk en school, voeding, lokale winkels, cultuur, groene ruimten…) binnen hun bereik hebben zonder afhankelijk te zijn van de auto: te voet, per fiets of met het openbaar vervoer. Auto’s blijven een hulpmiddel, beschikbaar voor die mensen die ze het meest nodig hebben. Deze auto’s zouden evenwel elektrisch en dus efficiënter moeten zijn (veel minder energieverlies dan bij een verbrandingsmotor), minder vervuilend en van redelijke afmetingen en vermogen (bye bye SUV’s!). Voorts pleiten we ervoor dat vakantiegangers kunnen kiezen voor een betaalbaar treinticket in plaats van voor een te laag geprijsd ticket dat de klimaatcrisis voedt. We willen dat mobiliteit een gemeenschappelijk goed is dat op verstandige en duurzame wijze wordt gebruikt, en dat toegankelijk is voor iedereen in de samenleving. Dit alles gaat verder dan mobiliteit aangezien het niet enkel ons maatschappelijk model in vraag stelt, maar ook onze ruimtelijke ordening, onze verhouding tot de tijd en de manier waarop we vooruitgang definiëren.
Het is tijd om toe te geven dat mobiliteit over samenleving, autonomie en sociale cohesie gaat. De rest is nonsens en greenwashing.
Er is een nieuw normaal nodig
|
|
|
|
YouTube |
|