News & Stories

วาทะกรรมหนึ่งในกระบวนการแก้ไขปัญหาฝุ่นพิษ PM2.5 ของรัฐบาลนั้น ได้กล่าวไว้ว่า “ให้แก้ปัญหาที่ตัวเราเอง” ซึ่งส่วนหนึ่งมีความถูกต้อง แต่ความจริงอีกส่วนที่ภาครัฐไม่เอ่ยปาก คือ ปริมาณฝุ่นพิษอันมหาศาลทั่วประเทศนั้น ผู้ที่ถูกพูดถึงน้อยแต่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดอาจจะเป็นภาคอุตสาหกรรม

เชื่อว่าแต่ละคนมีนิยามคุณภาพชีวิตที่ดีแตกต่างกันไปและนั่นก็ไม่มีถูกไม่มีผิด แต่เชื่อว่าไม่ว่านิยามนั้นจะเป็นอย่างไร การมีคุณภาพชีวิตที่ดีควรจะเริ่มต้นจากการมีปัจจัยพื้นฐานที่มีคุณภาพอย่าง “อากาศที่เราหายใจ”

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมามีการถกเถียงประเด็นเรื่อง “ผ้าอนามัยเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย” หรือไม่ แต่เมื่อมาสัปดาห์นี้ที่มลพิษทางอากาศสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พอมองไปที่กล่องใส่หน้ากากอนามัย N95 มีวางไว้บนชั้นหนังสือในห้องแล้วก็อดมีคำถามไม่ได้ว่า “หน้ากากอนามัย N95 เครืองฟอกอากาศถือว่าเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยหรือไม่?”

ที่ผ่านมา ประชากรที่อาศัยอยู่ในอินเดีย บังคลาเทศ ปากีสถาน จีน ไนจีเรีย อินโดนีเซียและเม็กซิโก ต้องสัมผัสกับระดับมลพิษฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน หรือ PM2.5 ที่สูงเกินกว่ามาตรฐานที่องค์การอนามัยโลกกำหนดไว้ นอกจากพื้นที่ดังกล่าวแล้วยังมีผู้คนอีกร้อยละ 75 ในทวีปยุโรปที่ต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีระดับฝุ่นละออง PM2.5 เกินกว่าค่ามาตรฐาน

ปัญหาฝุ่นควันไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับชาวเชียงใหม่ และแม้ว่าในอดีตจะเคยเกิดเหตุการณ์ที่ฝุ่นควันบดบังดอยสุเทพจนมองไม่เห็น ทว่าคำถามคือ ทำไมปัญหานี้ถึงยังไม่ได้รับการแก้ไขสักที เราหอบหิ้วความสงสัยนี้ไปถาม ‘หมอหม่อง’ นายแพทย์รังสฤษฎ์ กาญจนะวณิชย์ในฐานะอาจารย์แพทย์ประจำคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่หลายๆ คนอาจรู้จักเขาในฐานะนักเคลื่อนไหวทางสิ่งแวดล้อม ผู้ขับเคลื่อนประเด็นฝุ่นควันในเชียงใหม่มาตลอดหลายปี

สวัสดี  เป็นอย่างไรบ้าง? ข่าวว่าลมหนาวโชยมาแล้วคงเป็นสัญญาณของฤดูหนาวสินะ ‘ฉัน’ หวังว่าเธอจะยังสบายดี ปีที่ผ่านมา เพื่อนของ ‘ฉัน’ ล้มป่วยไปเสียหลายคนทีเดียวล่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นโรคติดเชื้อในระบบหายใจ โดยเฉพาะเด็กกับคนชราเพราะมลพิษทางอากาศข้ามพรมแดน