พจนานุกรมเชื้อดื้อยา

ปัญหาเชื้อดื้อยากําลังเป็นปัญหาใหญ่ของโลก วงการแพทย์ได้ใช้ยาเพนนิซิลินและยาปฏิชีวนะอื่น ๆ  บําบัดเชื้อแบคทีเรียหลายชนิดมาตั้งเกือบ 100 ปีที่แล้ว แต่มาถึงตอนนี้เชื้อเเบคทีเรียหลากหลายชนิดเริ่มดื้อต่อยาปฏิชีวนะมากขึ้น

ยาปฏิชีวนะ (ที่มักถูกเรียกว่า “ยาแก้อักเสบ”) และยาต้านจุลชีพอื่น ๆ หลายชนิดมีประสิทธิภาพลดลงอย่างรวดเร็ว และเริมจะใช้ไม่ได้ผลในการ รักษาการติดเชือนั้นๆ ในปี พ.ศ. 2559 องค์การอนามัยโลกเตือนว่าเรากําลังถอยหลังกลับไปสู่ยุคก่อนหน้าที่จะมียาปฏิชีวนะ ซึ่งจะมีคนเสียชีวิตกันมากขึนจากการติดเชื้อแบคทีเรียทั่วๆไป

ยาปฏิชีวนะถูกป้อนให้กับสัตว์ในฟาร์มทั้งวัว หมู ไก่ ปลา และกุ้ง ทั่วโลกทุกวัน เกษตรกรอาจใช้ยา ปฏิชีวนะเพื่อหวังผลให้สัตว์โตไวป้องกันโรคหรือรักษาโรค การใช้ยาปฏิชีวนะในการส่งเสริมการเจริญเติบโตนั้น กําลังกลายเป็นสิ่งต้องห้าม มากขึนในทุกที่ทั่วโลก และองค์การอนามัยโลกเพิ่งประกาศไม่แนะนําให้ ใช้ยาปฏิชีวนะในการป้องกันโรคในสัตว์ที่แข็งแรงดี การรณรงค์ลดการใช้ยาปฏิชีวนะในสัตว์นั้นยังไม่เกิดผลสัมฤทธิ์ ปริมาณยาปฏิชีวนะทั้งหมดที่ใช้ในปศุสัตว์นั้นกลับไม่มีการเปิดเผยข้อมูล และอาจกําลังเพิมขึ้นเนื่องจากความต้องการอาหารที่มาจากสัตว์ที่เพิ่มมากขึ้น

มีการคาดการณ์ว่ามีการใช้ยาปฏิชีวนะราว 200,000 ถึง 250,000 ตัน ถูกผลิตและบริโภคทั่วโลกในแต่ละปี โดยประมาณร ้อยละ 70 ของยา ปฏิชีวนะถูกนําไปใช้ในสัตว์ และเพียงร้อยละ 30 ใช้ในมนุษย์ ยาปฏิชีวนะส่วนใหญ่ที ใช้ในมนุษย์และสัตว์จะถูกขับออกทางปัสสาวะและ อุจจาระ และเข้าสู่ระบบบําบัดนำ้เสียหรือปนเปื้อนลงในสิ่งแวดล้อม แบคทีเรียที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์ และแบคทีเรียในสิ่งแวดล้อมสามารถพัฒนาไปเป็นเชื้อดื้อยา และเชื้อดื้อยาเหล่านียังสามารถแพร่กระจายไปยังผู้อืนทําให้เกิดการติดเชื้อดื้อยาและเสียชีวิตได้อีกด้วย

พจนานุกรมเชือดื้อยา ( AMR dictionary ) มีเป้าหมายเพือให้เป็นข้อมูลและให้ความรู้เท่านั้น เนื้อหาของพจนานุกรมเชิ้อดื้อยา รวมทั้งเนือหาของข้อควรรู้ (learning points) และจากวิดีโอคลิปแนะนํา เรียบเรียงมาจากสื่อ สําหรับประชาชนทั่วไป ของกระทรวงสาธารณสุขในหลายๆ ประเทศ รวมทั้งประเทศไทย และจากหน่วยงานสากล เช่น องค ์การอนามัยโลก

อ่านพจนานุกรมเชื้อดื้อยาฉบับเต็ม

ร่วมบริจาค

ด้วยความช่วยเหลือจากคุณ ทำให้เราสามารถใช้วิธีการที่สร้างสรรค์อย่างสันติ เปิดโปงการทำลายสิ่งแวดล้อม ช่วยให้สังคมตระหนักถึงความสำคัญของการปกป้องมหาสมุทร ป่าไม้ แหล่งน้ำ อาหาร และสภาพภูมิอากาศ ซึ่งล้วนเป็นระบบพื้นฐานสำหรับทุกชีวิตบนโลกใบนี้

มีส่วนร่วม