30 ปีหลังจากหายนะภัยนิวเคลียร์เชอร์โนบิล และ 5 ปีหลังจากหายนะภัยนิวเคลียร์ฟุกุชิมะ ในวาระครบรอบที่มาถึงนี้ กรีนพีซเปิดเผยรายงานการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ซึ่งทำการตรวจสอบระดับการปนเปื้อนรังสีรวมถึงผลกระทบสุขภาพและสังคมในรัสเซีย เบลารุส ยูเครน และญี่ปุ่น พบว่าผู้คนหลายพันคนยังคงใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสี
Contaminated Streets in Namie Town. © Robert Knoth / Greenpeace
เมื่อหายนะภัยนิวเคลียร์เกิดขึ้นแล้ว เป็นเรื่องยากแสนเข็ญในการจัดการกับการปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสี รายงานของกรีนพีซระบุว่าการฟื้นฟูสภาพพื้นที่ที่มีการปนเปื้อนไม่สามารถทำได้สมบูรณ์ หายนะภัยที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิลในปี 2529 และโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะในปี 2554 บอกกับเราถึงผลพวงอันร้ายแรงที่ตามมาของอุบัติภัยนิวเคลียร์ครั้งใหญ่ นั่นคือ ความเสียหายในระยะยาวต่อสุขภาพของคนและสิ่งแวดล้อม บาดแผลเหล่านี้ยังคงอยู่กับเราในปัจจุบัน และยังคงอยู่กับเราอีกยาวนานในอนาคต
อุตสาหกรรมนิวเคลียร์พยายามอย่างยิ่งยวดในการจำกัดขอบเขตของผลกระทบ ไม่ว่าจะเป็นการลดจำนวนของผู้เสียชีวิต แต่ในความจริงแล้วผลกระทบนั้นกระจายออกไปในวงกว้างในระดับที่ซับซ้อนและฝังลึก ผลกระทบนั้นมีมากกว่าการเสียชีวิตของประชากรหลายหมื่นคนและผลกระทบทางสุขภาพของประชากรหลายแสนคน หายนะภัยนิวเคลียร์นี้ทำให้ผู้ได้รับผลกระทบต้องเผชิญกับแรงกดดัน ไม่ว่าจะเป็นการอพยพย้ายถิ่นฐานเพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามจากกัมมันตภาพรังสี พวกเขาต้องพรากจากเพื่อน ครอบครัว และชุมชนเป็นเวลาหลายปี
อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรมนิวเคลียร์และรัฐบาลผู้สนับสนุนนิวเคลียร์ยังคงเพิกเฉยต่อหลักฐานที่ปรากฎออกมา และปิดบังซ่อนเร้นไม่ให้คนรับรู้ถึงภัยคุกคามของนิวเคลียร์ ภัยที่แท้จริงของนิวเคลียร์เกิดขึ้นและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้สำหรับผู้คนที่รอดชีวิตจากผลกระทบ
รายงานของกรีนพีซเสนอให้เห็นชัดเจนว่า ภาครัฐและอุตสาหกรรมนิวเคลียร์ไม่พร้อมที่จะต่อกรกับหายนะภัยนิวเคลียร์ ไม่เพียงแต่มาตราการอพยพอย่างเร่งด่วนหลังจากการเกิดอุบัติภัยเท่านั้น แต่รวมถึงการจัดการในระยะยาวกับคนหลายแสนคนผู้ที่ต้องอพยพถิ่นฐานและไร้ที่อยู่ รวมถึงชุมชนและพื้นที่การเกษตรที่ปนเปื้อนด้วยกัมมันตภาพรังสี
อ่านหรือดาวน์โหลดรายงาน ที่นี่
ด้วยความช่วยเหลือจากคุณ ทำให้เราสามารถใช้วิธีการที่สร้างสรรค์อย่างสันติ เปิดโปงการทำลายสิ่งแวดล้อม ช่วยให้สังคมตระหนักถึงความสำคัญของการปกป้องมหาสมุทร ป่าไม้ แหล่งน้ำ อาหาร และสภาพภูมิอากาศ ซึ่งล้วนเป็นระบบพื้นฐานสำหรับทุกชีวิตบนโลกใบนี้