กลาสโกว์ 12 พฤศจิกายน 2564 - เนื้อหาใหม่ที่เผยแพร่ออกมาในวันนี้สำหรับมาตรา 6 ของความตกลงปารีสนั้นชัดเจนว่าเปิดช่องทางให้มีการชดเชยคาร์บอน ซึ่งเป็นช่องว่างที่นำไปสู่การนับปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ลดได้อย่างซ้ำซ้อน และการหลีกเลี่ยงการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงจริงๆ โดยทั้งหมดนี้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกเกินขีดจำกัด 1.5 C

“เนื้อหาความตกลงน่าจะดีกว่านี้ ควรจะดีกว่านี้ และเราเหลือเวลาหนึ่งวันเพื่อทำให้มันหนักแน่นขึ้น  ตอนนี้ ร่างเนื้อหาความตกลงยังมีร่องรอยผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมเชื้อเพลิงฟอสซิล และถ้าเป็นเช่นนี้ ก็จะไม่ใช่ความตกลงที่ก้าวหน้าที่ผู้คนทั่วโลกคาดหวังจากกลาสโกว์”

แถลงการณ์ของประเทศทั้งสองตระหนักถึงเป้าหมาย 1.5 C ว่า เป็นหัวใจสำคัญของแผนปฏิบัติการด้านสภาพภูมิอากาศที่น่าเชื่อถือและกำหนดให้ทศวรรษ 2020(พ.ศ.2563-2573) คือกรอบเวลาที่เราต้องเห็นการลงมือทำจริงๆ ซึ่งมีความสำคัญโดยเฉพาะจากสองประเทศนี้ แต่ท้ายที่สุดแล้ว แถลงการณ์ของพวกเขาไม่ได้ผนวกข้อเรียกร้องจากกลุ่มประเทศที่เสี่ยงต่อวิกฤตสภาพภูมิอากาศในประเด็นที่ให้ ประเทศต่างๆ นำเสนอแผนปฏิบัติการที่มุ่งมั่นมากยิ่งขึ้นในแต่ละปีจนกว่าช่องว่างระหว่างเป้าหมาย 1.5 C และการลงมือทำจริงๆ จะหมดลง

ร่างความตกลงนี้ไม่ใช่แผนการกอบกู้วิกฤตสภาพภูมิอากาศ แต่เป็นความตกลงที่เราทุกคนต้องการให้เป็นและคาดหวังว่าจะดีที่สุด เป็นการร้องขอที่นิ่มนวลว่าประเทศต่างๆ อาจจะทำมากขึ้นในปีหน้า แต่ที่แน่ๆ มันยังไม่ดีพอ และคณะเจรจาทั้งหลายไม่ควรคิดที่จะเดินทางออกจากกลาสโกว์จนกว่าพวกเขาจะเห็นชอบในความตกลงที่สอดคล้องกับสถานการณ์ เพราะแทบจะมั่นใจได้ว่า ความตกลงที่กลาสไกว์จะไม่มีสิ่งนี้